Dagblaðið Vísir - DV - 16.04.2005, Síða 16

Séra Vigfús ÞórÁrnason er vinsæll í sókn sinni og á fjölda vina og kunningja
sem sýnt hafa honum stuðning á erfiðum tímum. Á fimmtudag var hann í
Hæstarétti og stóð fast við bakið á syni sínum Árna Þór sem nú bíður þess sem
verða vill. Hér á eftir spjallar hann um lífsitt og starf, erfiða tíma, stuðning
sóknarbarna, vina, kunningja og jafnvel ókunnugs fólks og þá staðföstu vissu
sína að sonur hans sé saklaus.
Til lítils að feia hlutina og vera ekki frjáls
Séra Vigfús hefur litið reett opinbertega þá erfiðleika
sem fjölskyldan hefur gengið i gegnum en hann hefur
allan timann trúað á sakleysi sonar sins. Það hefur létt á
honum þessu síðustu misseri að finna stuðning fólks.
Síðustu misseri hafa verið lær-
dómsrík en þrengingar kenna
manni margt um mannlífið
og ekki síður um manninn,"
segir séra Vigfús þar sem hann situr
á skrifstofu sinni í fallegri Grafar-
vogskirkjunni. Útsýnið er einstakt út
um gluggana á skxifstofu prestsins
og kyrrðin og lognið við voginn gef-
ur væntingar um vor. Eftir andartaks
þögn bætir hann við að eigi að síður
hafi hann og kona hans aldrei fund-
ið eins sterkt fyrir því hvað marga
góða vini þau ættu fyrr en einmitt
þegar erfiðleikarnir gerðu vart við
sig.
Hef aldrei efast um að Árni
segi satt og rétt frá
Ekki þarf að skýra mörgum orð-
um hvaða erfiðleika séra Vigfús er að
tala um en á miðvikudaginn fór
fram munniegur málflutningur í
Hæstarétti gegn sakborningum í
Landssímamáhnu svokallaða. Þar
var presturinn og fylgdist með.
Hann segir að ýmislegt fróðlegt hafi
komið fram við málflutninginn sem
hann ekki vissi fyrir, en einmitt það
sýni fram á að sonur hans og félagar
sem ráku Skjá einn af miklum krafti
séu saklausir.
„Ég er ekki í vafa og hef reyndar
aldrei efast um að Árni segi satt og
rétt frá. Ég trúi því staðfastlega að
sonur minn sé saklaus. Ég hef enga
ástæðu til að efast um það sem Árni
sagði mér þegar hann skýrði mér
frá sinni hlið mála. Þeir sem eiga
börn vita innst inni hvort þau eru
að segja satt. Og svo má ekki
gleyma að ég þekki Árna svo vel að
ég veit að það er útilokað að hann
sé sekur í þessu máli. Hann sagði
það um leið og þetta mál kom upp
að hann hefði ekki vitað annað en
þeir væru að fá lán hjá Símanum,"
segir Vigfús alvarlegur á svip og
bætir við að hann hafi ekki rætt op-
inberlega um þetta mál fyrr en nú.
Málið sé komið í dóm og engu hægt
að breyta. Árni hafi þagað við fjöl-
miðla og hans hlið hafi hvergi kom-
ið fram nema fyrir rétti.
Vigfús bendir á ótal atriði sem
firam komu í málflutningnum sem
ekki hafi heyrst áður. „Mér fannst
verjendur standa sig mjög vel og
vörn þeirra sannfærandi," segir
hann.
Ótrúlegur fjöldi fólks sýndi
okkur stuðning
Vigfús hefur ekki gleymt þegar
Árni sonur hans og félagar hans voru
úrskurðaðir í gæsluvarðhald, grun-
aðir um að vera sekir um þá vit-
neskju að lánsfé til þeirra væri illa
fegnið.
f Hæstarétti í vikunni töldu verj-
endur Árna og félaga í varnarræðum
sínum að sakborningar hefðu í
Árni stendur fastur á að hafa ekki vitað
annað en að f lagi væri með lánveiting-
una Hann hefur haft mikið að gera þann
tíma sem hann hefur beðið dóms ennú hillir
undir niðurstöðu þegar Hæstiréttur kveður
upp úrskurð sinn.
mesta lagi sýnt af sér gáleysi. Þar
kom einnig fram að Árni hefði að-
eins hitt Sveinbjörn nokkrum sinn-
um og það hefði alls ekki verið óeðli-
legt að leita til Símans til að fá lánað
fé. Það kom einmitt fram í ræðum
verjenda að Síminn hefði lánað öðr-
um fé og þau fyrirtæki voru nefnd á
nafii í réttinum sem þáðu það fé að
láni.
Séra Vigfús tekur undir og segist
hafa tekið eftir þessu. „Ég er bjart-
sýnn á að Árni verði sýknaður en tek
því sem að höndum ber,“ segir hann
og rifjar upp dagana þegar allt þetta
fór af stað og lætin voru hvað mest.
„Fjölmiðlar greindu frá þessu með
miklum og stórum fyrirsögnum.
Fjöldi manns hafði samband við
okkur og sýndi okkur stuðning.
Tölvupóstur sem okkur barst skipti
hundruðum frá vinum okkar og
kunningjum. Jafnvel frá ókunnu
fólki. Allt þetta fólk sýndi hug sinn
og við erum því afskaplega þakklát,"
segir hann og hugsar til baka til
þessara erfiðu daga.
Snjall og hugmyndaríkur
sonur
Vigfús segist alltaf hafa verið
stoltur af Árna syni sínum. „Það
voru svo margir á Skjá einum og í
vinahópi hans sem höfðu samband
þegar þetta gerðist. Allt þetta fólk
talaði um hvað gott væri að vinna
með honum, hve snjall og
hugmyndaríkur hann væri og kváð-
ust alls ekki trúa að hann hefði gerst
brotlegur við lög. Samstarfsmenn
hans þar sögðu mér að hann hefði
verið önnum kafinn við að búa til
sjónvarpsefni og hefði einbeitt sér
að því. Mér þótti óskaplega vænt um
ummæli allra þessara vina og vinnu-
félaga," segir hann og brosir.
Úr Vogunum eins og Bubbi
og Ingibjörg
Vigfús er alinn upp í Vogahverf-
inu og þar sleit hann barnsskónum.
Hann minnist uppvaxtaráranna
með mikilli ánægju en í hverfinu var
mikið af börnum á þeim árum. „Um
svipað leyti voru þau Bubbi, Ingi-
björg Sófiún, Einar Már og fleiri þar
í skóla og það var mikið fjör. Við lék-
um okkur mikið á auðum svæðum
sem voru víða og á kvöldin iðuðu
göturnar af börnum í leik. Um upp-
eldisárin á ég góðar minningar,"
segir hann og það er ekki laust við að
hann verði dreyminn á svip þegar
hann talar um löngu fiðna, áhyggju-
lausa daga. Hann játar að það hafi
verið gaman að lifa á þessum árum,
þegar allt var með öðrum brag, ekk-
ert vídeó eða tölvuleikir, bara rann-
sóknarleiðangrar niður í fjöru,
kringum Vatnagarðana eða í móana
við Álfheima.
Vigfús fór í Kennaraskólann og
útskrifaðist þaðan stúdent. Hann
segist ekki hafa verið viss hvað hann
ætlaði sér en líklega hafi blundað í
honum frá því hann man eftir sér að
verða prestur. „Ég held eigi að síður
að alfir aðrir hafi verið miklu vissari
um það en ég sjálfur," segir hann
kankvís og rifjar upp sögu sem hann
hefur oft sagt áður frá því hann var
smápolli. „Þá fór ég með ömmu í
Hallgrímskirkju en að öllum líkind-
um hafa þeir verið annaðhvort séra
Sigurbjörn eða séra Jakob að messa.
Eftir að við komum heim til ömmu
lokaði ég mig inni í kyndiklefa en
þar var þvottur á snúru. Ég tók sokka
af afa og lagði þá á axlirnar og mess-
aði síðan yfir kyndiklefanum sem
var söfiiuðurinn. Kannski þá hafi
verið lagður grunnur að ffamtíðinni.
Ég skal ekki segja en ég fór í guð-
fræði í Háskólanum og var mjög
virkur í félagslífinu. Var bæði í Stúd-
entaráði og formaður Félags guð-
fræðinema," segir Vigfús sem eftir
vígslu var kjörinn sóknarprestur á
Siglufirði.
Afar góð ár í Grafarvogssókn
Áður fóru hann og kona hans,
Elín Pálsdóttir, í framhaldsnám til
Múnchen í Þýskalandi en þar fædd-
ist einmitt Árni, elsti sonurinn. Vig-
fús segir að á Siglufirði hafi verið
gott að búa. Atvinnulíf hafi verið
með ágætum og menningar- og fé-
lagsfi'f í blóma. Séra Vigfús var í bæj-
arstjórn og bæjarráði og það var nóg
að starfa. „Það er gott að vera úti á
landi og ala upp börn þar og við
kunnum í alla staði afskaplega vel
við okkur. Við ætíuðum ekkert að
fara þaðan í burtu," segir hann og
ri^ar upp hvað olli því. „Við ákváð-
um að fara í framhaldsnám til Kali-
forníu og ég fékk leyfi frá störfúm á
meðan. Vorum í Burkley-háskóla og
nutum þess vel að skipta um
„Um svipað leyti voru þau Bubbi, Ingibjörg
Sólrún, Einar Már og fleiri þar í skóla og það
var mikið fjör. Við lékum okkur mikið á
auðum svæðum sem voru víða og á kvöldin
iðuðu göturnar afbörnum íleik."
„Ég hefenga ástæðu til að efast um
það sem Árni sagði mér þegar
hann skýrði mér frá sinni hlið mála.
Þeir sem eiga börn vita innst inni
hvort þau eru að segja satt. Og svo
má ekki gleyma að ég þekki Árna
svo vel að ég veit að það er útilok-
að að hann sé sekur íþessu máli."
DV-MYND HARI