Freyr - 01.09.1947, Blaðsíða 9

FRE YR
267
Sandgrœðslan og skóg-
rœktin höfðu mörg eftir-
tektarverð sýningaratriði.
er notuð voru í sambandi við frumstæð-
ar starísaðferðir, sem fágætar eru eða
óþekktar nú um stundir.
Garðyrkjusýningin.
Langstærsta og glæsilegasta deild sýn-
ingarinnar var garðyrkjudeildin. Skal hér
fullyrt, að eigi hefi ég annars staðar séö
meiri fjölbreytni í útbúnaði sýninga af
þessu tagi, en hér var raun á.
Ég hefi séð meira af blómum og miklu
fleiri tegundir og ég hefi séð ávexti og
grænmeti í stærri stíl — langtum stærri
— á sýningum meðal annarra þjóða; en
hér var land skapað, með fossi, með klett-
um, og blóm vaxandi í hverri skoru, með
fossandi læk og tjörn, með hraun og gras-
geira og svo mikla fjölbreytni gróðurs og
gróanda, að hver sá yngri og eldri, er
þarna kom og horfði, féll í stafi af undrun
og lotningu. Hér var af mannahöndum
skapað land og ríki gróanda. Allt annað
blómaskrúð, í hangandi krukkum, í vös-
um, og á annan hátt fyrir komið, var fag-
urt, og heilir pýramídar gómsætra garð-
ávaxta örvuðu straum munnvatnsins, en
góðgæti þetta gat ekki þokað á burt þeirri
draumkenndu hrifningu, sem blómin og
landslagið vöktu hjá þeim, er á horfðu.
Ég spurði marga, en hitti engan, sem eigi
varð hrifinn og hugfanginn af því undra-
landi. Gómsæt hnossgæti húsmæðra-
kennaranna, sem framreiðslu höfðu við
aðra hlið þessarar öndvegisdeildar, voru
af svöngum vel þegin, en ég var svo hug-
fanginn af sýningu garðyrkjunnar að ég
gieymdi að greina bragðið af því, sem ég
fékk af borðum húsmæðranna.
íslenzk ull og islenzkt lín.
íslenzk ull og erlent lín hefir allt frá
landnámsöld verið efni kæðnaðar okkar
íslendinga. Á Landbúnaðarsýningunni var
deild félags þess, sem nefnist íslenzk ull“,
en það sýndi fjölda hagnýtra muna —