Dagblaðið Vísir - DV - 07.05.2005, Blaðsíða 28

28 LAUGARDAGUR 7. MAÍ2005
Helgarblaö DV
Framhaldfrá
síðustuopnu

r> G>
XígJqjaviic ...
Lögreglan sá hins vegar ekki
ástæðu til þess, taldi þeim trú um
að þetta lægi ljóst fyrir og með það
fóru mæðgurnar til Reykjavíkur.
Þrátt fyrir eftirgrennslan og
þrýsting af þeirra hálfu var aldrei
gefin út ákæra. Hún fékk lögmann
til að fara í máhð og hann gerði hvað
hann gat en máhð hentist til og ffá í
kerfinu án þess að tekið væri á því og
það rannsakað enda hlutí sönnun-
argagna farin fyrir bí.
Blaðagreinar um morðið
Stúlkan var lengi að ná sér. Hún
var frá vinnu í fimm mánuði, fékk
taugaáfah og var lögð inn á geðdeild
og þjáðist af miklu þunglyndi. Eftir
það var hún níu mánuði í endurhæf-
ingu. Hún var samtals meira en ár
frá vinnu eftir þessa skelfilegu lífs-
reynslu í nokkrar klukkustundir, ein
með Ásgeiri Inga, sem varð morð-
ingi Áslaugar Perlu tveimur árum
síðar.
Á meðan lét Ásgeir Ingi ekki sitt
eftir liggja með hótunum í gegnum
þriðja aðila. Hann elti hana einnig
um aht í Kringlunni með hótunum
og lét hana heyra það þegar hún
hitti hann á skemmtistöðum eða á
förnum vegi. Bréfið sendir hún
Gerði tæpum þremur árum eftir
þennan atburð. Það hefst á því að
votta henni samúð vegná ff áfalls Ás-
laugar Perlu. Síðan segir hún til
nafns og málavöxtu þá að hún hafi
lesið blaðagreinar um morðið. Lýsir
yfir reiði og sorg vegna þeirra „...öm-
urlegu staðreyndar að ung stúlka í
blóma lífsins þurfti að fala fyrir
hendi þessarar skepnu sem Ásgeir
Ingi er. Ég vil fyrir aha muni ekki
íþyngja þér með minni reynslu af
þessum manni en ef það gæti hjálp-
að að fá þennan mann dæmdan þá
vona ég að þú lesir áffam..."
Síðan lýsir hún kynnum þeirra og
hvaða aðfleiðingar þau höfðu fyrir
hana. Þegar Gerður fékk bréfið segir
hún þar að „...lögmaður hennar
hafði þá nýverið móttekið svar frá
gjafsóknamefnd sem hafnaði beiðni
um endumpptöku..."
Líldega er um einhvern misskhn-
ing stúlkunnar að ræða þar sem
gjafsóknarnefnd fer tæpast með
beiðnir um endurupptöku. Hún seg-
ir að svar nefndarinnar hafi verið á
þá leið að ekki væri hægt að verða
við því þar sem engin ný gögn hafi
komið fram auk þess sem máhð væri
orðið gamalt og læknisvottorð ekki
fuhnægjandi. Lögmaðurinn ráðlagði
henni í ljósi svarsins að gleyma mál-
inu.
Velktist í kerfinu
í bréfinu th Gerðar segist hún aht
vhja gera th að aðstoða hana. Henni
finnst nóg komið og getur ekki sætt
sig við að líf hennar hafi verið lagt í
rúst, hún hafi verið sjúkhngur í
meira en heilt ár vegna þessa og ung
stúlka í blóma hfsins hafi fahið í val-
inn fyrir hendi þessa manns sem
hún segir vera th ahra illra hluta lflc-
legan. Hún er þreytt á óréttlætinu og
hvernig mál hennar fór. Það hafi
ekki verið rannsakað og velkst í kerf-
inu þar th of seint var að aðhafast
nokkuð. Stúlkan segir að samvisku
sinnar vegna geti hún ekki setið hjá
án þess að leggja sitt af mörkum.
Hún nefnir að hún þekki fleiri mál
þessu lík sem hann hafi komið ná-
lægt.
Að endingu óskcir hún Gerði vel-
farnaðar og vonar að hún hafi orðið
henni að einhverju liði. Þegar Gerði
barst bréfið setti hún sig strax í sam-
band við stúlkuna, ræddi við hana
og fékk staðfest að hún færi rétt
með. Gerður fékk afrit af kæru og
gögnum sem fylgdi henni og sneri
sér th lögmanns síns.
„Hann ritaði strax bréf th rflds-
saksóknara, Boga Nhssonar, rök-
studdi beiðni sína og óskaði eftir að
fá að leggja þessi gögn fyrir í Hæsta-
rétti. Bogi er sækjandi málsins og
maður hefði ætlað að hann tæki
glaður við öhum gögnum sem
styrktu sókn hans í máhnu fyrir rétti.
Það kom mér því mjög á óvart þegar
um hæl barst svar um að gögnin
þættu ekki varða sakarefni málsins,"
^X.CV'' ......
0« * ■
XV
i Of®’.
■, '
*
• • V ,v\w<y
. ■•• jaaJ
3-

ysíwft'
+ •iA',
,S>
y<f,; •, n*
■
Bréfið Gerðurfékk þetta ryr~
'Sífer *4 b<,qc, axÖSi
Vo tlA \> Cc. 0£ ky)du >» -savviÞtvl
Wk nc ftóíctlls 'Fi slavtjar pcr\ia
W.'5igu.«Í5 íwuselilfarJftw*
vtyt' „
cg ««.0. r*iAi
Rsge,r Tnji «r.6,..vit fenr aUc mt.,.,
>tr »,»„ rttjfHÍu. a^»V>OTLtt».«c«i
Kt*. tr. n ctrenuAan i ,c, J.„'
Vo.n„ _e3 Ccí- )>ikar
íl brtrdlKs jit •Hs5«,o MUt,
fyrpcA.. Kr euL..v„,„e, «3K»*«fc. VMfaw*
j*vv^ttv.. .u-tim»r cv>.«iciv.sWóWvtjrsVj.v vi|cl( au~,
... IwtA \<xr<í V»*|ctiL Slcprncv bl hiivhtVjW
I \jnr Vvt «*.. M. tó>. ...%„r b «,«.
/»vikv<.v>A<vv vvvtywv. ÍV .Vxivv^ ý vur ajLJMix*
>Cvf aústefcwrVeíJ^r,.'^
;W,rv eiticv Secv en aotjcU eirwt,l.i
" >c 'ÁlllMíwmc. 4U< a<». vd vc,v..v. b,,.,.,
h&,«c*e ««S-*Sa»MVWa6M*n VW-nMö!,
- j~~rr- fyrJvvlfcA en vintemr. o, f\s„e,'r Oifc verrv
V *•, V’ý'c' W_V«o*v« ...C .. UycX. Sr„, veX WtAc
. y^rtelattuv, ÍJ vjowfc 'ft^e.r
-’f@vy.<r«AA 5
>V"'
bréf frd stúlku sem þekkti
ódæðismanninn.
segir Gerður og
bætir við að af-
staða hans hafi verið
henni óskhjanleg.
Beitt ofbeldi og nauðgað
„Ég varð fyrir miklum vonbrigð-
um því að gögnin sýndu einmitt
hvaða mann morðinginn hefur að
geyma og studdu ótvírætt það sem
ég hef alltaf haldið fram; að hann
lygi. Áslaug Perla var beitt ofbeldi og
nauðgað áður en hann kastaði
henni fram af svölunum," ítrekar
Gerður sem segist vera orðin svo
þreytt á að komast ekkert áfram í því
að taka af öh tvímæh um hvað raun-
verulega gerðist. Hún segist ahs ekki
hafa kosið að þurfa að fara þessa
leið.
„Það er mér þungbært að standa
í þessu ár eftir ár. Það eru liðin fimm
ár síðan Áslaug Perla dó en ef lögð
hefði verið áherla á þennan þátt í
upphafi hefði verið leikur einn fyrir
ákæruvaldið að sýna fram á þetta.
Nú kann það að vera of seint. I mál-
sskjölum sem standa eiga óhögguð
um aldur og ævi er alltaf þessi vafi
og Guð einn veit hvernig þetta verð-
ur túlkað f framíðinni. Þessi blettur
mun sitja fastur og ég get ekki og vil
ekki sætta mig við það. Ahar konur
geta skilið það en það má vera að
karlaveldið í dómskerfinu sjái ekkert
athugavert við þessa niðurstöðu."
Hún segist eigi að síður vera af-
skaplega ánægð með rannsókn
málsins að öðru leyti. Eðhsfræðing-
urinn sem reiknaði út fallið hafi tek-
ið af öh tvímæli um að hún hafi ekki
kastað sér niður. Enda er ekki hægur
leikur að að ímynda sér hvernig hún
hefði átt að kasta sér yfir handrið
sem var 119 sm hátt, 50 sm lægra en
hún sjálf. Gerður hefur safnað að sér
öllum gögnum sem skipta máli,
úrklippur úr blöðum og efni úr sjón-
varpi. Hún hefur verið vakin og sof-
in þegar máhð ber á góma.
Sár og reið yfir fréttum af
málinu
Gerður flettir í gegnum skjala-
bunkann og finnur það sem hún
leitar að. Tekur upp blaðið og segist
hafa setið í stofunni þegar hún
heyrði fféttir frá dómsniðurstöð-
unni.
„Mér brá óskaplega við þessar
frásagnir. Á þeim mátti skilja að
dóttir mín hefði verið með honum í
stigagangínum sjálfviljug og í firétt-
inni er rakinn framburður hans,
þessa óhugnanlega lygi sem hann
bar á Áslaugu Perlu," segir Gerður
og svipurinn verður hörkulegur þeg-
ar hún rifjar upp þetta kvöld í stof-
unni heima hjá sér. Hún segist hafa
orðið bæði sár og reið og verið hugs-
að th ahra hinna sem heyrðu fréttina
og hvaða ályktun þeir sem lftið vissu
um morðið drægju af frásögn frétta-
manna.
„Ég setti mig í spor hlustandans
og vissi nákvæmlega hvaða áhrif
fréttin hefði haft á mig ef ég væri
ókunnug málinu. „Nú, hún var
þannig þessi stúlka!" Ég trúi að ein-
hver hafi hugsað á þann veg. Ég
hringdi strax upp á sjónvarp og
reyndi að ná í þann sem bar ábyrgð
á fréttinni. Það gekk ekki sem skyldi
______0,*K'vV V
CvTS'"
en
loks
fékk ég að tala
við þann fréttamann.
Hann brást ókvæða við og
spurði mig hvort ég héldi að þeir
gætu verið inni í öhum málum! Mér
varð orðfah og trúði ekki því sem ég
heyrði. Framhald samtalsins var í
þessum dúr; manninum fannst
þetta aht í lagi og það væri bara
frekja í mér að ætíast th að þeir vissu
hvað þeir væru að tala um og túlk-
uðu fréttirnar samkvæmt því. Sjón-
varp ahra landsmanna, sem fólk
treysti. Ég kvaddi og lagði á. Ég
reyndi síðan að ná í Boga Ágústsson
daginn eftír en náði ekki í hann,"
rifjar Gerður upp og leggtn áherslu á
að þetta hafi orðið th þess að herða
hana enn meira í því að freista þess
að nafn Áslaugar yrði hreinsað.
Er ekki búin að segja sitt síð-
ast orð
Meðal annars leitaði Gerður á
náðir dómsmálaráðherra sem þá var
Sólveig Pétursdóttir en með henni
voru aðstandendur þeirra Einars
Arnars og stúlkunnar í Keflavik sem
myrt var sofandi í rúmi sínu.
„Það var ekki til mildls, hún sýndi
málum okkar ekki mUdnn áhuga en
ákvað fund síðar með okkur þar sem
þetta yrði rætt betur. Hún mætti
ekki á þann fund þegar tU átti að
taka. Það voru mikil vonbrigði að fá
þannig móttökur hjá ráðherra
dómsmála í landinu," segir Gerður
og nefriir að að því hafi verið látíð
liggja að hún gerði of mikið úr
þessu.
„Fólk spyr mig stundum hvort ég
haldi að enginn hafi áður misst
börn. Ég sé ekki sú eina. Ég veit vel
að svo er ekki en þegar barni manns
er svipt burt á þennan hátt er svo
erfitt að sætta sig við það," segir hún
og lyftir öxlunum í uppgjöf.
Hún þagnar andartak og í augum
hennar speglast vonleysi og sorg.
Segist síðan ekki vita hað hún geri
næst og kveður sterkt að orði:
„Ég get bara ekki staðið á hverju
götuhomi og öskrað. Ég verð ekki
róleg fyrr en ég hef komið þessu frá
mér. Og ég er ekki búin að segja mitt
síðasta orð," bætir hún ákveðin og
einbeitt við.
Gerður hefur eytt síðustu fimm
ámm í þetta mál. Fátt annað hefur
komist að hjá henni og hún segir að
fólk haldi vafalaust að hún sé rugluð
eða orðin geggjuð að pakka þessu
bara ekki saman og láta þar við sitja.
Ásiaug Perla / smekkbuxunurri sem hún
klæddist morðnóttina
„Eðlisfræðingurinn
sem reiknaði út fallið
tók aföll tvímæli um
að hún hefði ekki
kastað sér niður."
Kvölin innra með henni er mismikil.
Hún segir að stundum Uggi hún og
hugsi um morðið aftur og aftur.
Spyrji sjálfa sig hvort hún hefði get-
að haft áhrif á atburðarásina. Hún
veit að morðingi dóttur hennar er að
öllum lfldndum farinn að fá helgar-
leyfi og hún hugsar um hann gang-
andi um göturnar frjáls.
„Ég þekki hann í sjón," segir hún
hörkulega og bendir á að hún sé svo
lítið utan heimilis og vinnu að litíar
lflcur séu á að hún rekist á hann.
Hrædd um að ég myndi
drepa hann
„Ég er hrædd um að ég myndi
drepa hann ef ég mætti honum. Ég
hugsaði það oft fyrst á eftir hvað mig
langaði að gera; langaði að fara með
hann eins og hann fór með dóttur
mína. Mér finnst svo óréttíátt að Ás-
laug Perla skuli ekki hafa fengið að
njóta lífsins eins og aðrar ungar kon-
ur. Hann kom í veg fyrir það; tók sér
vald sem hvorki hann né neinn
mannlegur máttur hefur völd til að
gera. Strax eftir atburðinn fór hann
niður til systur sinnar og lagði sig.
Þegar lögreglan kom og handtók
hann, þá gerði hann það sem hann
gat til þess að lenda í átökum við
lögregluna í þeim tilgangi að hafa
áverka til þess að fela þá áverka sem
voru eftir átökin við Áslaugu Perlu. f
lögreglubflnum á leiðinni á stöðina
eftir að hann var tekinn á heimih
systur sinnar á fyrstu hæð í blokk-
inni við Engihjalla hæddist hann og
hló þegar hann sagði hvernig hún
bjargarlaus hrapaði niður. Með
smekkbuxurnar sfnar vafðar utan
um fæturnar. Hann hótaði lögreglu-
mönnunum öllu illu, meðal annars
því að hann myndi drepa þá og fjöl-
skyldur þeirra," segir Gerður og
leggur áherslu á hvert orð.
„Skepnuskapinn sýndi hann
samt hvað gleggst þegar hann blístr-
aði látlaust og myndaði hljóðið sem
heyrðist þegar hann kastaði henni
niður. Hviiiiss, hviiiis. Þetta gerði
hann stöðugt á sjúkrahúsinu þar
sem hann blístraði eins og lflctí eftir
hljóði fallsins. Þegar verið var að
skoða áverkana á lflcama hans á
sjúkrahúsinu var hann enn mjög
æstur og réðist meðal annars á
starfsstúlku sjúkrahússins og barði
hana. Er hægt að sýna af sér meiri
skepnuskap?" spyr Gerður.
Ekki lengur erfitt að tala Ás-
laugu Perlu
Gerður hefur ekki heldur gleymt
frásögnum af viðbrögðum Ásgeirs
Inga þegar hann var handtekinn.
„Hann sýndi ekki vott af iðrun en
gerði í því að fá lögreglumenn til að
leggja á sig hendur. Til hvers nema
að freista þess að fá mar og áverka
til að villa um þegar áverkar á lflc-
ama hans voru skoðaðir? Áverkar
sem hann hlaut þegar dóttir mín
barðist við hann fyrir lífi sínu. Hann
notaði hvert tækifæri til að efna til
átaka. Það þarf enginn að velkjast í
vafa um hvað þessi maður gerði Ás-
laugu Perlu, áður en hann hrinti
henni út í opinn dauðann," segir
hún og hækkar aðeins róminn.
Gerður hagræðir sér í sætinu og
þegir góða stund. Hún neitar því að
erfitt sé að tala um þetta og rifja
þennan harm upp. „Ekki lengur.
Þau eru svo mörg tárin sem hafa
runnið þessi ár. Mér finnst alltaf
gott að tala um Áslaugu Perlu,
finnst ég færast nær henni. Oft sit
og virði fyrir mér það sem hún
teiknaði eða bjó til. Til dæmis
dúkkulísurnar hennar héma," segir
hún og stendur upp og gengur fram
í holið þar sem þær hanga fallega
rammaðar inn. Eg dundaði við að
raða þeim og ramma inn. Hún var
mjög ung þegar hún teiknaði sumar
þeirra," segir hún og bendir á fal-
legar mótelteikningar af kjólum og
dressum.
„Hún var alltaf að dunda við
þetta," bætir Gerður við og hlær.
Hún hlustar líka stundum á dóttur
sína syngja með fallegri, sterkri og
skærri röddu. Hún lét setja á geisla-
disk efni af spólum sem hún fann í
dótinu hennar. Nei, hún grætur
ekki þegar hún hlustar. Rödd dóttur
hennar róar hana og henni líður
betur á eftir. En hún fer sjaldan í
kikjugarðinn. Segist verða svo leið
og sorgmædd þar.
Móðurástin nær yfir gröf og
dauða
Á nætumar þegar Gerður vakir
veltir hún fyrir sér hvort einhver
leið hefði verið fyrri hana að koma
Áslaugu Perlu til bjargar.
„Ég veit að þannig hugsanir eru
fjarri öllu lagi en ég hugsa samt um
það. Ég hugsa líka um hvers vegna
hún fór með þessum manni og bara
ef hún hefði ekki farið út þetta
kvöld. Hefði hún komist inn á Vog
strax eins og hana langaði. Ótal
svona hugsanir ásækja mig. Auðvit-
að veit ég að ekkert af þessu var í
mínu valdi. Það er bara svo harka-
legt að missa barnið sitt á þennan
hátt; tilgangslaust, miskunnarlaust
og dýrslegt. Það á enginn að þurfa
að lifa barnið sitt og ég mun aldrei
sætta mig við það," segir hún
ákveðið.
Gerður segist vita að missir
Ragnheiðar elstu dóttir hennar og
stóm systur Áslaugar hafi verið
mikill og hún hafi ekki aðeins misst
litlu systur sína heldur hafi mamm-
an horfið henni að stórum hluta.
„Ég ætía ekki að reyna að mót-
mæla því; það er hárrétt. Eina
barnabarnið mitt, sonur hennar
Andri Pétur sem er sjö ára, hefur
einnig fengið minna af ömmu
sinni," bætir hún við og játar að
hún viti ekki hvort eða hvenær hún
eigi eftir að ná því að hugsa ekki
stöðugt um þessa martröð sem
dundi yfir hana fyrir fimm árum.
Mig langar svo að geta snúið mér
meira að þeim tveimur. Þau eru
bara tvö og mig dreymir um að þau
eigi eftir að verða hamingjusöm."
Móðirin, Gerður, er alltaf til taks
rétt eins og allar aðrar mæður þessa
heims en þær einar skilja hvers
vegna. Nær ekki móðurástin út yfir
gröf og dauða? Hún bosir dauflega
og kinkar kolli. „Því ætía ég ekki að
neita," svarar hún og þagnar stund-
arkorn og skiptir um takt.
Ósátt í hjarta sínu
„Þegar ég horfi fram í tímann sé
ég ekki annað en ég haldi mig hérna
heima á milli þess sem ég er í vinnu.
Helsta ánægja mín er að dunda við
að mála, gera eitthvað í höndunum
eða horfa á sjónvarp. Ég forðast fólk
og hef lokað mig allt of mikið af. Það
versta er að þannig vil ég hafa það
og langar ekld að breyta því. Ég hef
litla ánægju af að fara út, fer
snemma að sofa, vakna til vinnu og
kem beint heim. Fyrstu tvö, þrjú
árin var ég meira eða minna sofandi
þegar ég kom því við. í óminnins-
heimi leið mér best og hugsunin um
Áslaugu Perlu og kvöhn í maganum
á mér víðs fjarri. Stundum tókst mér
að búa mér til vökuheim sem var
fjarri öllum veruleika og staðsettí
mig þar. Nú get ég það ekki lengur,"
segir þessi glæsilega, hávaxna og
hæfileikaríka kona og strýkur ljóst
hárið frá enninu.
Hamingjuhjólið hennar Gerðar
fór að hiksta fyrir tæpum tólf árum,
drap á sér stundarkorn við og við,
en hökti svo af stað í lága drifinu.
Brann svo snöggt og óvænt yfir. Á
þessari stundu er hún efins um að
það eigi eftir að hrökkva almenni-
lega í gang að nýju. Um leið fjaraði
fótfestan undan henni. Kannski
hefur Gerður náð að tylla aftur í
annan fótinn. Og hvað veit hún
nema sá dagur komi að hún standi
föstum fótum í þá báða á ný?
„Ekki úr þessu," endurtekur hún
undarlega sátt við sitt hlutskipti. í
hjarta sínu er hún jafn ósátt við að
kaldrifjaður morðingi skuli hafa
tekið sér vald til að svipta dóttur
hennar, Áslaugu Perlu, því sem hún
sannarlega hafði unnið fyrir. Því
verður ekki breytt. En hver veit
hvað bíður handan við næsta horn?
Ekki Gerður Berndsen, hún veit
minnst um það. Það hefur hún
sannreynt.
bergljót&dv.is