Dagblaðið Vísir - DV - 11.06.2005, Page 26

26 LAUGARDAGUR 17. JÚNÍ2005
Helgarblað DV
Sigríður Harðardóttir og Magnús
Magnússon áttu sér þann draum að
flytja í sveit með hrossin sín. Fyrir
réttu ári bauðst þeim jörð og þá var að
hrökkva eða stökkva. Þau stukku og
búa nú að Hallanda, skammt fyrir aust-
an Selfoss. Kostina við að búa í sveit-
inni segja þau ótvíræða þrátt fyrir að
þau sæki vinnu daglega til borgarinnar.
„Við höfum ekki eitt augnablik
séð eftir að hafa flutt í sveitina.
Kostirnir vega svo miklu þyngra.
Eini ókosturinn er aksturinn í
vinnu," segir Sigríður Harðardóttir,
hjúkrunarforstjóri á Landspítala
Kópavogi.
Sigríður og maður hennar
Magnús Magnússon hafa búið öll
sín búskaparár í Hafnarfirði. Fyrir
réttu ári keyptu þau jörðina
Hallanda skammt fyrir austan Sel-
foss, settu íbúðina sína á sölu og
fluttu austur. „Drauminn um að
flytja í sveit höfðum við lengi alið
með okkur. í því sá ég möguleikann
á að samræma sumarbústað, hesta-
mennskuna og heimilið. Það kom
ekki annað til greina en búa það
nærri höfuðborginni að við gætum
sótt vinnu. Þegar við fréttum síðan
af þessari jörð til sölu hugsuðum
við okkur ekki lengi um og stukkum
á tækifærið," segir Sigrfður.
Allar frístundir í hrossin
Hún bætir við að þau hafi hvort
eð er verið allar helgar fyrir austan
þar sem hestarnir hafi verið í haga-
beit. „í hvert sinn sem við þurftum
að fara heim leiddist okkur að yfir-
gefa sveitina og hugsuðum með
okkur hvað það væri nú æðislegt að
búa bara í kyrrðinni," útskýrir hún
en þau Sigríður og Magnús eru mik-
ið hestafólk og allar þeirra frístundir
hafa'í gegnum árin verið helgaðar
hrossunum.
íbúðarhúsið á Hallanda var tví-
skipt parhús en hinn endann keypti
kona sem flutti um svipað leyti og
þau. Hún undi hins vegar ekki í
sveitinni og flutti burtu fyrir haust-
ið. Aftur gripu þau Sigríður og
Magnús tækifærið og keyptu henn-
ar hluta. „Við höfðum ekki neitt að
gera með þann hluta. Okkar hluti
hússins var meira en nógu stór fyrir
okkur tvö. Ég var á hinn bóginn
smeyk við þá nágranna sem við
fengjum og tók ekki þá áhættu,"
segir Sigríður hlæjandi og bætir við
að vissulega hefði það getað orðið
besta fólk.
„Ég sá möguleika á hvernig ég
gæti notað viðbótarpláss og við
hefðum líka séð eftir því að láta
tækifærið ganga okkur úr greip-
um," bendir hún á.
Lítið, sætt og notalegt gisti-
heimili
í vetur hefur Sigríður sem er
þekkt fyrir atorkusemi látið hendur
standa firam úr ermum og hefur inn-
réttað og komið á fót gistiaðstöðu
fyrir allt að átta manns í þeim enda
sem þau keyptu síðar.
„Já, mér fannst tilvalið að reka í
endanum h'tið, sætt og notalegt gisti-
heimili. Það er fyrst og fremst heim-
Uislegt en þar em þrjú svefnherbergi,
bað, stór stofa og eldhús. Ég hef
hugsað mér að leigja þetta út til hópa
en ekki eitt óg eitt herbergi," segir
hún og bendir á að þetta sé tilvalið
fyrir fjölskyldur sem vilji koma að
veiða, fara á hestbak og njóta sveita-
sælunnar í rólegheitum.
„Þessi aðstaða ætti einnig að geta
komið stórum hópum að notum því
við húsið er góð aðstaða fyrir tjald-
vagna og tjaldstæði auk þess sem
stór pailur er við húsið með heitum
Afslöppuð og ánægð í sveitinni
Sigríður furðar sig mestdað hafa
ekki komið sérf sveitina fyrir iöngu.
potti," segir hún og bendir á að að-
staðan í kringum húsið sé tilvalin
fyrir ættarmót.
Vakna snemma og tygja sig
til vinnu
Þau hjón ætla að vinna áfram en
gistiheimilið verður aukabúgrein
hjá þeim. „Við sjáum bara til hvern-
ig þetta gengur. Ef ég sé ffarn á að
anna ekki eftirspurn má vel vera að
ég hugsi minn gang upp á nýtt,“ seg-
ir hjúkrunarfræðingurinn brosandi.
Þetta ár sem þau Sigríður og
Magnús hafa búið fyrir austan og
sótt vinnu á hverjum degi til borgar-
innar, hafa þau einu sinni verið veð-
urteppt. Hún bendir á að veturinn
hafi verið einkar slæmur en ólíklegt
sé að þeir verði tveir slæmir í röð.
„Ég hef enga trú á að svo verði. Þetta
er ekki svo langt en við vöknum upp
úr sex á morgnana og gefum okkur
rúman tíma. Vanalega leggjum við
af stað um áttaleytið en Magnús
vinnur á Höfðanum en við erum rétt
um háifa klukkustund þangað.
Mesti tíminn fer í akstur innanbæjar
en, umferðin er oft þung í Reykjavík
á morgnana," segir hún en þau eru
bæði mætt fyrir klukkan átta í vinnu.
Sigríður vinnur til fjögur en
Magnús til fimm. Klukkustundina
notar hún til að fara í ræktina en
síðan sækir hún bóndann og brun-
að er aftur austur. „Á leiðinni kaup-
um við í matinn en ég er alltaf
óskaplega fegin þegar við erum
komin heim í kyrrðina í sveitinni,"
segir Sigríður sem finnur betur en
áður fyrir Iátunum og stressinu í
borginni. „Helgarnar eru síðan
yndislegar," bætir hún við og ljóm-
ar í framan.
Heimakær með hrossin í tún-
inu
„Það er ýmislegt á sig leggjandi
fyrir þau forréttindi að búa í sveit-
inni. Eini ókosturinn er aksturinn
en ég get ekki sagt að við eyðum
meira bensíni en þegar við bjugg-
um í Hafnarfirði. Þá var maður
alltaf að skreppa eitthvert og við
fórum náttúrulega á hverju kvöldi í
hesthúsið og um helgar austur þar
sem hrossin voru £ hagabeit. Nú
höfum við þetta allt í túninu hjá
okkur og erum svo afslöppuð og
ánægð að við nennum ekki að
hreyfa okkur. Og vanalega drífum
við okkur beint heim og erum
óþreyjufull að komast af stað," seg-
ir hún hlæjandi, hristir höfuðið og
bætir við að hún sé mest hissa á að
hafa ekki löngu fyrr komið sér í
burtu úr borginni.
Sigríður segist líklega hafa verið
að bíða eftir að synir þeirra færu að
heiman. „Nú erum við bara tvö en
þeir koma í heimsókn og það er alltaf
jafii gaman að fá þá. Hér á Hallanda
unum við okkur í framtíðinni. Fólkið
í sveitinni er einkar þægilegt en við
erum búin að fara á þorrablót og
auðvitað gengum við strax í liesta-
mannafélagið," segir hún og leggur
áherslu á að þetta síðasta ár hafi ver-
ið ótrúlega gott.
„Ég gæti ekki hugsað mér að flytja
til baka og ég hef aldrei svo mikið
sem augnablik séð eftir þessu. Ekki
einu sinni á leiðinni í vinnu í kulda og
myrkri. Það eru smámunir miðað við
allt sem sveitin gefur með náttúruna
allt í kring."
bergljot@dv.is

Sætt og notalegt gistiheimili í
öðrum endanum Sigríður hefurlátið
hendur standa fram úr ermum við að út-
búa gistiaðstööu I öðrum enda íbúðar-
hússins. Þar geta alltað átta manns gist i
uppbúnum rúmum, þar er stofa og eid-
hús en auk þess aðstaða fyrir tjaldvagna,
tjaldstæöi, sólpal/ur og heitur pottur.
fllsæl: