Freyr - 01.05.1949, Blaðsíða 10

154
FREYR
Belgjurtir í blöndum.
Hvítsmári hefir verið notaður í blöndum
með grasfræi og hefir smáramagnið verið
121/2%—25%—30% — og 50%. Niðurstöður
af samanburði með mismunandi magn
smára, eins og hér er getið, voru þær, að
fullur vaxtarauki fékkst fyrr þegar stærri
skammtarnir voru notaðir. Þegar sáðmagn-
ið var 121/2 eða 25% liðu 2—3 ár unz upp-
skerumagnið varö jafnmikið og þegar stærri
skömmtunum var sáð og þó því aðeins, að
ekki væri of seint slegið og að ekki væri
borið of mikið á af köfnunarefnisáburði.
Með því að sá hæfilegum skammti af
smárafræi, með grasfræinu, getur vaxtar-
aukinn orðið 20—25 hestburðir á ha, en
ofangreindar tilraunir hafa sýnt, að hæfi-
legt mun að 30—40% af smárafræi sé í
blöndunni.
Rauðsmári hefir einnig verið reyndur í
blöndu, 50—60% með vallarfoxi, hávingli
og rýgresi. Smárinn hefir verið duttlunga-
íullur en naumast eða ekki hefir verið unnt
að gera sér grein fyrir ástæðunum.
Sáning smára á gróið land.
Ólafur Jónsson hefir gert allmikið að því
að sá smára í gömul og gróin tún — þar
sem voru gamlar sáðsléttur en smára gætti
lítt eða ekki. Hvítsmára hefir verið sáð og
viðhafðar ýmissar aðferðir til þess að koma
fræinu niður í jörðina. Aðallega hafa verið
viðhafðar þrjár aðferðir við þetta, sem sé:
1. Sáð og valtað
2. Sáð, herfað með tindaherfi og valtað
3. Sáð, dreift þunnu moldarlagi yfir og
valtað.
Samanburður á nefndum þremur aðferð-
um hefir sýnt, að sú síðastnefnda hefir
reynzt bezt. Sáðmagnið var allt að 15 kg
smárafræ á ha. Árangurinn hefir komið í
ljós þannig, að vaxtarauki var greinilegur,
svo greinilegur, að á þriðja ári nam hann
allt að 20 hestburðum heys af ha. Smárans
gætti aðallega í seinni slætti hvaða aðferð
sem annars var notuð við sáningu.
í sambandi við þessar eftirbreytnisverðu
aðferðir er þess að geta, að Ólafi hefir
reynzt mjög vel að sá hvítsmára í sáðslétt-
ur á öðru ári. Telur hann að á þann hátt
megi að mestu losna við arfa. Það er vert
að veita því eftirtekt, þar sem tún er teðjað
að hausti, að reynslan hefir sýnt, í Ræktun-
arfélagi Norðurlands, að gott er að sá
smárafræinu að vori og herfa með venju-
legu ávinnsluherfi um leið.
Garðyrkjan.
í starfsemi Ræktunarfélagsins, og þá
einnig í tilraunastarfseminni, hefir garð-
yrkjan verið mikilvægur þáttur frá upp-
hafi vega. Hin skipulagsbundna tilrauna-
starfsemi síðustu áratugina hefir náð til
fjölda margra viðfangsefna á þessum vett-
vangi og mundi það langt mál, ef greina
skyldi frá í smá atriðum. Það skal fyrst
sagt, að samanburðar tilraunir með kart-
öflur hafa verið gerðar slitalaust síðan
Ólafur Jónsson hóf starfsemi sína hjá
Ræktunarfélaginu og allt til þessa dags. í
þeim hefir „Up to date“ og „Rauðar íslenzk-
ar“ verið notaðar sem mælikvarði fyrir öll
þau afbrigði, er tekin hafa verið til tilrauna.
Af öllum þeim tilraunum, sem gerðar hafa
verið, skal aðeins á fátt minnst, en Ársrit
Ræktunarfélags Norðurlands er góð heim-
ild fyrir því, að sitt af hverju hefir verið
unnið og árangur tilraunanha hefir gefið
svör, sem á mátti byggja, — jákvæð eða
neikvæð eftir atvikum.
í sambandi við tegunda-samanburðinn
skal þess getið, að hann hefir sýnt, að um-
hverfis Eyjafjörð er réttast að rækta fljót-
vöxnu tegundirnar:
Rauðar íslenzkar, Gullauga ogSkán.
All umfangsmiklar tilraunir með mis-
munandi hirðingu kartöfluakra hafa verið
gerðar. Má í því sambandi nefna saman-
burð á notkun tröllamjöls til illgresiseyð-
ingar miðað við hreinsun með verkfærum.
Árangurinn af þessum samanburði hefir
orðið, að tvær illgresisherfingar, áður en
kartöflugras myndast,gefa betri árangur en
tröllamjölsnotkun. Illgresiseyðingin er svip-
uð en tröllamjölið dregur úr uppskerunni
þó að ekki séu notuð nema 200 kg á ha og
jafnvel ennþá minna.