Freyr - 01.07.1949, Síða 8

FRBYR
214:
Til arinárá frámleiðenda í Suður-Nor-
égi er greiddur aukastyrkur. Sá styrkur er
3 aurar á lítra seldrar mjólkur, en bundinn
við hámarksupphæð á býli. Er upphæð sú
150 krónur á ári. Þennan styrk fá ekki þeir
bænduf. sem seldu mjólk fyrir hærri upp-
hæð en 15,000 krónur á tímabilinu 1. júlí
1947 til 30. júni 1948.
Auk þeirra niðurgreiðslna, sem hér eru
taldar eru ullarvörur greiddar niður.
12. spurning': Greiðir ríkið útflutnings-
uppbætur á landbúnaðarafurðir, hvaða
vörutegundir og hversu mikið pr. einingu
hverrar tegundar?
Svar: Eins og sakir standa getur Noreg-
ur ekkert flutt út af landbúnaðarvörum.
Árið 1948 var örlítið af smjöri (1.2 millj.
kg.) flutt til Belgíu. Var þetta gert af gjald-
eyrisástæðum. Verðið, sem fékkst fyrir það
smjör var lægra en verð það, sem bænd-
urnir fá, en hins vegar hærra en söluverðið
innanlands. Ríkissjóður sparaði þannig
framlag til niðurgreiðslna. Árið 1947 var
flutt út eitthvað af útsæðiskartöflum og
fékkst fyrir það hærra verð, en fyrir þær
kartöflur, sem seldust innanlands. Mis-
munurinn fór í ríkissjóð.
13. spurning: Veitir ríkissjóður fé til verð-
lækkunar á rekstrarvörum s. s. tilbúnum á-
burði, fóðurvörum eða öðru, á hvaða teg-
undir, hversu mikið pr. einingu?
Svar: 1947—1948 greiddi ríkissjóður 34.7
milljónir króna til þess, að lækka verðið á
tilbúnum áburði og A.I.V.*) vökva og
204.7 milljónir til þess að lækka verðið á
kjarnfóðri og feiti. Því miður vantar okkur
upplýsingar um, hvernig síðari upphæðin
skiptist milli kjarnfóðurs og feiti. Einnig
*) Vökvi til blöndunar í vothey.
vantar upplýsingar um það, hve mikið er
greitt á hverja einingu. Annars fer sú upp-
hæð eftir innkaupsverði, þar eð verðið á
þessum vörum til framleiðenda er fastá-
kveðið.
14. spurning: Tekur ríkið þátt í kostnaði
við dreifingu landbúnaðarvara, á hvern
hátt og hve mikið?
Svar: Flestar aðalframleiðslutegundir
landbúnaðarins eru að mestu leyti seldar
(og unnar) af samvinnufyrirtækjum bænd-
anna sjálfra. Þetta á sérstaklega við um
mjólk og mjólkurvörur, egg, kjöt, flesk,
grænmeti, ávexti, loðskinn o. m. fl. Undan-
tekning er um korn, sem síðan 1928 hefir
verið undir ríkiseinkasölu „Statens Korn-
forretning". Aðstoð ríkisvaldsins við verzl-
un á landbúnaðarvörum iifefir aðallga verið
fólgin í lagasetningu, er styrkt hefir sam-
vinnufélagsskapinn. 1930 samþykkti Stór-
þingið hin svokölluðu „verzlunarlög fyrir
landbúnaðinn". Með lögunum leyfði ríkis-
valdið samvinnufélögunum að leggja gjald
á nokkrar landbúnaðarvörur (mjólk, kjöt
og flesk, egg og loðskinn). Peningar þeir,
sem þannig hafa fengizt, hafa verið not-
aðir til skipulagningar á afurðasölunni,
verðjöfnunar á útflutning varanna þegar
um útflutning hefir verið að ræða, o. m. fl.
Þá hefir ríkisvaldið stutt landbúnaðinn
beinlínis með lagasetningum. Síðan 1931
hefir hér verið lögskipað, að smjörlíkið skuli
blandað smjöri, eða greiddur skattur af
smjörlíkinu að öðrum kosti. Lög þessi eru
nú, eftir stríðið, felld úr gildi. Fyrir stríö
var sala einstakra afurða erfiðleikum bund-
in vegna offramleiðslu í sumum landshlut-
um á vissum tímum ársins. Þetta olli vit-
anlega erfiðleikum með söluna. Eftir stríð-
ið hefir eftirspurnin oftast verið meiri en
framboðið. Salan gengur því mjög vel með