Freyr - 01.07.1949, Page 21

FRE YR
227
Mjólkurstöðin nýja í Reykjavík
Hinn 18. maí s. 1. skeði markverður at-
burður í rás viðburða þeirra, sem nátengd
er landbúnaði þjóðar vorrar. Þá var vígð
í Reykjavík hin nýja Mjólkurstöð — stöðin,
er tekur á móti allri þeirri mjólk, sem neytt
er í Reykjavík, mjólkin er þar gerilsneydd
og að því búnu flutt í mjólkurbúðirnar i
bænum. Með þessu framtaki er endir bund-
inn á margra ára starf, enda er hér um
að ræða risa-fyrirtæki, metið á íslenzkan
mælikvarða. En hér er ekki bara stór
bygging og mikið loftrými, hér er einnig
fullkomin tækni og skipulagning starfs
svo fullkomin, sem fundin verður nú um
stundir. Er um mikla framför að ræða frá
því er verið hefir, enda hefir þótt lítt un-
andi við þau skilyrði, sem menn hafa orð-
ið að sætta sig við hin síðustu ár, þegar
gera skyldi mjólkina að sem beztri neyzlu-
vöru handa íbúum höfuðstaðarins.
Sá, sem hefir séð hliðstæð fyrirtæki
annars staðar, hlýtur að segja sem er, að
stærri fyrirtæki af samu tagi eru til, en
vart mun nokkurt þeirra vera fullkomn-
ara að útbúnaði en það, sem hér um ræðir,
og ætti það að lofa nokkru um tryggingu
þeim stórhug og djörfung, sem landnáms-
konu er samboðið.
„Er það nú ekki kappsmál okkar allra?“
var svarið.
Bara að svo væri! Mundi henni illa í ætt
skotið ef öðruvísi hefði látið orð falla, eða
ef hugur hefði eigi fylgt máli. En því er nú
verr vinkona mín sæl, — og því er verr
sveitafólk gott, — að sannir landnámsmenn
og landnámskonur eru ekki á hverju strái,
og færri mundu flýja sveitir, en nú er raun
á, ef sú hneigð ætti djúpar rætur í eðli
fjöldans: að „elska, byggja og treysta á
landið“, en það er vissulega ein hin veg-
legasta dyggð, sem einstaklingurinn á, og
starfið í þágu þessarar dyggðar gerir hann
sívaxandi.
Væri ræktun lands og lýðs kappsmál
fjöldans, þá mundi landnámi voru meira
miða, þá væri víðar vegleg og blómleg vax-
andi byggð, í líkingu við það, sem ég hefi
frá greint, og þá væri frami okkar allur
meiri en hann er í dag. Vilja ekki fleiri
rnenn gerast landnámsmenn og fleiri kon-
ur landnámskonur?
Oss vantar marga til að fylla þann flokk,
því að hér er nokkuð gert — flest þó ó-
unnið.
Tilvera vor og framtíð í þessu landi,
sjálfstæði og sjálfsforræði, byggist á því,
að vér eflum og bætum það svo að upp
verði skorinn ávöxtur starfsins. Landnáms-
menn og konur níundu aldarinnar námu
nýtt land til þess að vernda sjálfstæði sitt
og frelsi. Vér þurfum ekki að nema nýtt
land, en vér þurfum að nema vort eigið
land, gera það blómlegra og betra en það
er nú. í því starfi getum vér vaxið og af
því áræði og þeim athöfnum eflist landið
— og batnar. Það miðar að því að skapa
blómlega sveitasælu í landinu, þjóðinni
framtíð og verndar sjálfstæði hennar og
frelsi. G.