Símablaðið - 01.12.1957, Side 24

S I M AB LAÐIÐ
<»2
TBL GAMANS:
Ég sit hér aleinn við símann
og sætið er uppgjafa-tól,
sent mér í fyrra þar sunnan af landi.
— Nú syng ég og prísa minn stól.
Þetta er göfugur gripur,
er glaðlega snýst í hring
og hækkar og lækkar að hvers manns vilja,
já, hreinasta forlátaþing!
Ef bak mitt er eitthvað bilað
og bölvuð gigtin á ferð,
ég hallast að bakinu á blessuðum stólnum,
það bœtir — eins og þú sérð!
En langbezt af öllu þó lízt mér
— er ég lofa og prísa minn stól —
er vitneskjan um hvar þú varst hér fyrrum,
það verður mitt dýrasta hól.
Ég sé þig, minn stóll, í salnum
og sitjandi meyju þér á,
og aðra og þriðju, já, koll af kolli
þœr koma og vilja þig fá!
Og allar ég sé þær í anda,
— hver einasta á fallegum kjól —
í margskonar lögun hið ytra og innra,
en allar — í þessum stól.
Ég vildi að stóllinn minn vissi
hvað vakti þá ríkast hjá þeim,
og gœti sagt mér þœr sögur í hljóði
með svolítið skáldlegum hreim!
Sögur um ástir og unað,
óskir og vonir og þrár,
og annað er skapar hjá öllum konum
ungar og geislandi brár!
Um draumsýnir þeirra á daginn
og draumvonir þeirra um kveld
og náttanna heitustu og djörfustu drauma,
— draumanna bjartasta eld!
Og ýmislegt annað fleira,
er aldrei í símatól
má tala, — en aðeins í trausti má segja
trúœruverðugum stól!
Þá nyti ég, svei mér þd, sagna
er sœti ég ánægður við, —
en spurning það vœri hvort vinur minn,
stóllinn
œtti vinsæld — frá meyjanna hlið.
Og ef ég nú einnig vissi,
ágœti stóllinn minn,
hve margar þœr sátu í sœtinu þínu, —
en svarið ég aldrei finn.
Hitt veit ég, þær voru margar,
því vesalings stóllinn minn
að lokum var álitinn aflóga gripur
og útvarpað — fyrst um sinn.
Svo fór ’ann á hressingarhœli,
var hjálpað í sœmilegt lag,
og loksins með rútubíl sendur að sunnan.
— Ég sit á honum í dag. —
Nú læt ég þá sálminum lokið,
og lofgjörð um gamlaðan stól,
en talsímameyjar, sem áttu þar athvarf,
fá óskir um GLEÐILEG JÓL!
H. J.