Símablaðið - 01.01.1960, Blaðsíða 11

ekkert stéttarblað átt fremur en önnur slík félagssamtök er gerðu þá tilraun oft
síðar, en gáfust öll upp. Við hefðum þá aldrei eignazt neina sumarbústaði, —
enga styrktarsjóði, — kannske ekki einu sinni Lánasjóðinn.
Á þeim árum, þegar allar þessar máttarstoðir voru að rísa, var enn ekki
orðin rótföst sú afsökun, sem nú kveður alltaf við: — Bg hef svo mikið að gera,
— ég hef engan tíma. Þá ríkti enn sú trú, að sá einn þjáist af annriki, sem ekki
kynni að skipuleggja starf sitt. 1 fjóra áratugi var þetta málgagn gefið út án
framlags frá félagssamtökunum, sem teljandi væri.
Um þóknun fyrir ritstjórn eða aðra vinnu við útgáfuna, var vitanlega ekki
að ræða. Hinsvegar var hin fjárhagslega ábyrgð á herðum fárra manna. —
Stundum lá við að þeir gæfust upp. Fyrir kom, að dráttur varð á útgáfunni vegna
þess að enginn fékkst til að taka að sér ritstjórnina, með þá fjárhagslegu áhættu,
sem henni fylgdi.
Félagsmenn fengu blaðið jafnan endurgjaldslaust þar til fyrir fáum ár-
um. — Áskrifendur utan stéttarinnar voru jafnan nokkrir, en aðallega varð að
treysta á auglýsendur. Verður kaupsýslumönnum í Reykjavík og víðar ekki full
þökkuð sú velvild er þeir í þeim efnum hafa sýnt símamannastéttinni frá fyrstu
tíð. — Þó lengivel væri fjárhagslep geta félagsins ekki svo mikil, að það gæti bor-
ið útgáfuna uppi, án þessarar utanaðkomandi hjálpar, og sú hætta því jafnan
fyrir hendi, að engir fengjust til að leggja á sig það erfiði, sem því fylgdi að sjá
um hana, rættist þar jafnan vel úr. Félagarnir skyldu þá miklu þýðingu, sem
blaðið hafði í hagsmunabaráttu svo dreifðrar stéttar, og vildu ekki án þess vera.
Þeir kunnu yfirleiit að meta starf þeirra, sem þar báru hita og þunga dagsins. Og
lengi vel háði ekki skortur á mönnum, sem gátu og vildu skrifa í blaðið, og höfðu
þar eitthvað að segja. Því miður hafa þau hlutföll mjög raskazt, og, sem teljast
verður timanna tákn. Samt sem áður hefur þetta stéttarblað símamanna aldrei
staðið að baki annarra slíkra blaða á Norðurlöndum að dómi allra þeirra, sem
þar hafa fylgzt með.
Árið 1955, þegar Símablaðið var orðið AO ára, urðu þáttaskil i útgáfu þess.
Þá var lokið þeirri misnotkun á kröftum og tíma þeirra áhugamanna,
sem útlcoma blaðsins hafði byggzt á. Landsfundur simamanna ákvað þá að tryg
gja blaðinu fjárhagsgrundvöll með nauð synlegu framlagi úr félagssjóði — og með
föstu áskriftargjaldi frá félagsmönnum. Þá voru ritstjóranum ákveðin laun, að
vísu ekki i neinu samræmi við greiðshc aukavinnu i stofnuninni, en stórt spor var
það frá því, sem tíðkazt hafði, og í þá átt, að skapa festu í útgáfustarfseminni.
— Stærra spor í þá átt var þó stigið með því að hætta að kjósa ritstjóra frá ári
til árs, en ráða hann með gagnkvæmum uppsagnarfrelsti. Nýjung er það einnig,
að ritstjórninni er heimilt að greiða fyrir aðstoð við útgáfuna, — og ritlaun greidd
fyrir útvalsgreinar, sem skrifaðar eru fyrir blaðið, hvort sem höfundurinn er
utan stéttarinnar eða ekki. Hér eftir er það því aðeins félagsleg deyfð eða getu-
leysi, sem orðið gæti blaðinu að aldurtila.
3ÍMAB LAÐIÐ