Símablaðið - 01.01.1960, Blaðsíða 12

Enn usn
STARFSMANNARÁD
Eins og kunnugt er, var
starfsmannaráð landssímans
stofnað með reglugerð dags.
20. júlí 1953 útg. af Birni Ól-
afssyni þáverandi símamála-
ráðherra.
Þessi ráðstöfun var þá al-
gert nýmæli í opinberum
rekstri og er skemmst frá að
segja, að símamenn fögnuðu
mjög þessari ráðstöfun, sem
markaði tímamót í samskipt-
um starfsmanna símans við
póst- og símamálastjórnina.
1 ráðinu áttu upphaflega
sæti 4 fulltrúar póst- og síma-
málastjórnarinnar og 2 full-
trúar frá F.l.S. Þetta hlutfall
raskaðist, þsgar yfirverkfræð-
ingarnir urðu 2 og fjölgaði þá
um einn fulltrúa í ráðinu frá
póst- og símamálastjórninni.
Væri því ekki ósanngjarnt, að
fulltrúum frá F.l.S. yrði einn-
ig fjölgað, þannig að þeir
yrðu framvegis þrir.
Starfsmannaráð hefur
tvenns konar hlutverki að
gegna. Samkvæmt reglugerð-
inni má ekki breyta launa-
kjörum starfsmanna, gera til-
lögur um breytingu á launa-
lögum, færa starfsmenn milli
launaflokka, skipa í stöður
eða víkja úr starfi, án þess að
starfsmannaráð hafi rætt
málin og tekið afstöðu til
þeirra. Hið sama gildir einnig
um önnur mál, er varða hags-
muni stéttarinnar eða ein-
stakra starfsmanna.
Það er augljóst, að í þessu
felst mikið öryggi fyrir starfs-
fólk símans og trygging fyrir
því, að ekki sé traðkað á rétti
þess.
Hitt er ekki síður mikils-
vert, að þessir viðræðufundir
eru jafnframt vettvangur
kynningar og samstarfs, sem
er nauðsynlegur grundvöllur
við lausn allra vandamála.
Starfsmannaráð hefur nú
starfað í 7 ár, svo segja má,
að nokkur reynsla hafi feng-
izt af starfi þess. Það hefur á
þessum árum fengið til með-
ferðar og úrlausnar fjölda
mála, er varða hagsmuni
starfsmanna með þeim ár-
angri, að enginn símamaður
myndi nú láta sér koma til
hugar að leggja það niður eða
draga úr starfsemi þess. Það
má því heita furðulegt tóm-
læti, að aðrar ríkisstofnanir
skuli ekki hafa tekið upp
þetta fyrirkomulag, sem gefið
hefur svo góða raun hjá sim-
anum, og væri þarna verðugt
verkefni fyrir Bandalag starfs-
manna ríkis og bæja, að koma
þessari skipan á hjá ríkis-
stofnunum almennt.
Svo aftur sé vikið að reglu-
gerðinni um starfsmannaráð,
ber því ekki að neita, að í Ijós
hafa komið ýmsir vankantar
á henni, sem torveldað hafa
starfsemi þessa á ýmsan hátt
og nauðsyn ber til að úr sé
bætt. Skal nú nánar vikið að
því.
í reglugerðinni er gert ráð
fyrir, að skrifstofustjóri lands-
símans (nú rekstrarstjóri) sé
sjálfkjörinn formaður í ráð-
inu. Engum kom til hugar,
þegar þetta ákvæði var sett,
að í því fælist nein hætta. Þó
hefur það reynzt svo. Formað-
urinn getur nefnilega einfald-
lega hætt að kalla saman
fundi og á þann hátt gert ráð-
ið óvirkt, án þess að nokkur
leið sé til að losna við hann úr
formannssætinu. Þetta hefur
gerzt og staðið ráðinu fyrir
þrifum svo mánuðum skipti.
Til þess að koma í veg fyrir
slíka misnotkun, er sjálfsagt
að ráðið kjósi sér sjálft for-
mann og gæti þá vikið honum
frá ef því sýndist svo.
Þá er annað atriði, sem oft
hefur valdið ágreiningi. Eins
og áður er tekið fram, má
ekki skipa í stöður, án þess
að ráðið hafi rætt og tekið af-
stöðu til skipunarinnar. Hins
vegar gildir þetta ekki um
setningu í stöður.
Afleiðingin hefur orðið sú,
í sumum tilfellum, að starfs-
menn hafa verið settir í stöð-
ur, án þess að staðan hafi ver-
ið auglýst, og síðan skipaðir,
enda erfitt að ganga fram hjá
þeim, hafi þeir gegnt starfinu
um lengri tíma. Allt er þetta
gert til þess að fara i kringum
reglugerðina og koma í veg
fyrir íhlutun starfsmannaráðs
um stöðuveitingar.
Hefur áður verið vikið að
þessari misnotkun í Símablað-
inu, sérstaklega að því er
snertir ráðningu starfsmanna
í Birgðahúsinu.
SÍMABLAÐIÐ