Símablaðið - 01.01.1960, Blaðsíða 26

Bragi Kristjánsson, er skip-
áður hefur verið í þessa stöðu
frá 1. júní n. k., er fæddur 27.
ágúst 1921.
Hann varð stúdent 1941.
Stundaði síðan nám í við-
skiptafræði við Háskóla Is-
lands, þar til hann varð skrif-
stofustjóri Nýbyggingaráðs
1944. Árið 1947 varð hann
skrifstofustjóri Fjárhagsráðs
og 1954 skrifstofustjóri fjár-
festingarmála hjá Innflutn-
ingsnefnd.
Egill Sigurðsson viðskipta-
fræðingur tók við starfi Jör-
undar sál. Oddssonar, aðal-
bókara. Var Egill settur í þá
stöðu.
Nú hefur loks verið skipað
í hana, og varð Jón Kárason
fulltrúi fyrir valinu.
Jón er fæddur 9. febrúar
1920. Hann lauk prófi við
Verzlunarskóla Islands, og
dvaldi síðan um tíma í Þýzka-
Því miður þekki ég lítið til símamála hér í Keflavík
fram til 1940. Sennilega eru enn á lífi einhverjir þeirra
manna, er unnu að lagningu símalínunnar suður um
Reykjanesið 1908 og væri fróðlegt að fá frásögn af því
í Símablaðinu.
Haustið 1908 er fyrst opnuð símstöð í Keflavík. Var
hún til húsa í Möllershúsi, nú Kirkjuvegur 30. Fyrsti
stöðvarstjórinn var Marta Valgerður Jónsdóttir, nú til
heimilis á Grettisgötu 67 í Reykjavík. Stórmerk kona og
minnug. Sjálfsagt fengi Símablaðið greinarstúf hjá henni,
ef eftir væri leitað. Mákona hennar, Anna Þorgrímsdótt-
ir tók við starfinu af henni 1913, og er hún skráður
stöðvarstjóri í eitt ár. Karl Vilhjálmsson, sem nú starfar
á Radíóverstæði landssímans, tók við af Önnu og var
stöðvarstjóri þar til C. A. Möller varð stöðvarstjóri 1915.
Hann gegndi því starfi til ársins 1929, en þá tók við
starfinu Sverrir Júlíusson, nú forstjóri í Reykjavík,
Sverrir var stöðvarstjóri til haustsins 1940. Þá tók við
starfi Jón Tómasson og hefur verið stöðvarstjóri síðan.
Um áramótin 1940—41 voru 86 símar í notkun í Kefla-
vík og Njarðvík. Þá var svo kölluð ,,akkorðs“ aðferð
höfð um rekstur B-stöðva. Stöðvastjóra var áætlað starfs-
lið og annar tilkostnaður, síðan samið við hann um á-
kveðið gjald fyrir að starfrækja stöðina. Árið 1941 var
gert ráð fyrir, að stöðvarstjóri hefði tvær stúlkur og inn-
tektir af boðsendingum áttu að vera upp í kostnað við
sendihald. Fyrstu mánuðina störfuðu hjón við símaaf-
greiðsluna með mér. Það var Garðar Víborg, útgerðar-
maður og kona hans, Margrét Ásmundsdóttir, símastúlka
frá Akranesi. En sendill var Guðmundur Þorvaldsson,
nú skipstjóri. Síðar unnu með mér tvær ágætar frúr, er
unnið höfðu hjá Sverri, þær Þórunn Ólafsdóttir, kaup-
kona og Ásta Júlíusdóttir, kaupkona. Síðan hefur starf-
að hér ótölulegur fjöldi af símastúlkum og sendlum.
Fyrstu árin eftir 1940 fjölgaði símum hægt. Því varð ekki
trúað, að símaþörfin væri jafn raunveruleg eins og fyrir-
liggjandi símabeiðnir gáfu tilefni til að ætla, heldur
,,stríðsbólga“, sem hlyti að hjaðna fyrr en varði. Fyrstu
16 mánuðina fjölgaði þeim þó um 34 og í stríðslok voru
símanotendur komnir upp í 200. Um áramótin 1943—44
gerðist það og til tíðinda, að póstafgreiðslan var samein-
uð símstöðinni, jók það starfið verulega.
Árið 1946 og 47 var unnið mikið að jarðsímalögnum
og símum fjölgað. í þeim áfanga komust símnotendur
upp í 420. Alltaf var mikil eftirspurn eftir símum og
SÍMABLAÐIÐ