Símablaðið - 01.09.1962, Blaðsíða 27

um. Hann var léttur í hreyfingum og með
glaðlegt yfirbragð.
Aðeins einu sinni glettist hann við hana.
Það var eitt kvöld, er hún var að bóna
gólfið, að hún varð þess vör, að staðið var
aftan við hana, og allt í einu var fingri
stutt á háls henni.
,,Þú þarft ekki að halda, að þú hræðir
mig,“ sagði hún og leit við. „Ég er ekk-
ert hrædd við þig.“
NAKTI MAÐURINN.
Aðeins einu sinni varð Sigurveig hrædd.
Var hún þá að bóna ganginn inn með
tengigrindunum. Allt í einu kemur fram
á milli grindanna klæðlaus og mjög óhrein
mannvera, algerlega hárlaus, einhver
drusla hékk þó á annari öxlinni, og dró
veran slóðann eftir sér. Maður þessi geng-
ur fram hjá henni og fram í geymslupláss-
ið. Nokkru seinna finnur hún sterkan
straum í annan handlegginn, og veit með
sjálfri sér, að hann er frá þessari veru.
Hún stirðnaði upp og gat ekki hreyft sig.
— En í því kemur umsjónarmaður stöðv-
arinnar innan úr húsi, og sér strax að
eitthvað er að, og spyr hvort henni sé
illt. Nei, segir hún. „Ertu hrædd “ spyr
hann þá.
„Já,“ svarar hún, „ég fer ekki ein út.“
Umsjónarmaðurinn skildi hvað um var
að vera og fylgdi Sigurveigu út á götu.
Þá var hræðslan liðin hjá.
SJÁLFVIRKA STÖÐIN SKOÐUÐ.
Þessi saga var á almanna vitorði í síma-
húsinu á fyrstu árum þess. En ekki man
Sigurveig nú, hvort það var hún eða önn-
ur kona, er sýnina sá.
í þá daga tíðkaðist það mjög, að hópar
manna, einkum úr skólum, komu til að
skoða sjálfvirku stöðina.
Svo var það seint um kvöld að vetrar-
lagi, að hreingerningarkonan kemur inn
til umsjónarmannsins (en hann bjó þá í
aðalhúsinu) og spyr hvenær hún muni
komast að til að gera hreint.
„Hvað er að “ spyr hann.
„Nú, þetta fólk ætlar aldrei að fara.“
„Hvaða fólk?“
„Það eru einhverjir, sem eru að skoða
stöðina.“
Þetta kom flatt upp á umsjónarmann-
inn.
„Ekki er mér kunnugt um það. Ég skal
ganga fram með þér.“
Hann þóttist strax vita, hvers kyns var.
Þegar fram í salinn kom, sá hún eftir
síðustu gestunum út um vegginn í hinum
endanum.
A. G. Þ. skráði.
Halló
piltar!
Verðlaun fyrir
beztan botn,
er bros á vörum
mínuni.
☆
Ef að þú ert til í tusk
og tryggur köllun þinni.
Degi hallar,
sól að fjalli sígur.
☆
Aldrei lœt ég annan pilt
um mig höndum fara.
Botnið þið þessar vísur, ef þið getið!
*
SÍMABLAÐIÐ