Símablaðið - 01.09.1962, Blaðsíða 36

'Jrá fywi dcgutn
Viðtal við Árna Árnason.
Frh.
„Þú hefur frá mörgu að segja og ef FÍS
skrifaði nokkurs konar annála frá göml-
um dögum, þá mundir þú leggja eitthvað
af mörkum. Ekki satt?“
„Það gæti verið, sérstaklega því er við-
kemur VM og TFV. Því er ég nokkuð
kunnugur frá 1919. Margt væri hægt að
segja, sem gerir þessa eldskírn mína móti
SD að barnaleik. í þann tíma gat yfirleitt
allt komið fyrir, sem setti mann út úr
jafnvægi.“
„Eins og hvað til dæmis?“
„Það er alltof langt mál. Ætti ég að
segja þér frá einhverju af því, yrðum við
að borga húsaleigu hér á Hressingarskálan-
um eða a. m. k. kaupa meira kaffi? Ég
skal aðeins bæta því við, að ég gabbaði
ritsímann einu sinni nokkuð sniðuglega.
Það skeði þannig að 1923 var ég orðinn góð-
ur að taka „á heyrn“ morsemerki. Ég
tengdi þess vegna summer inn á línuna og
þá máttu þeir senda frá R eins hart og þeir
vildu. Þá stóð aldrei á „Collinu“ frá mér.
Ég sagði þeim ekkert frá því, að ég hefði
summer á línunni. — Það var mikið betra
en taka á strimil.
Gunnar Bachmann fór einu sinni mjög
illa með mig, gerði mér bölvaðan grikk.
Hann var oft að stæla O. Forberg lands-
símastjóra, sem oft kom á lykilinn a. m.
k. móti Vm. Gunnar Bachmann var snill-
ingur í því að stæla sendingu OF. Því var
það eitt sinn að ég kalla á Rvík á ritsíma-
lykilinn og svarar hún strax. Ég þóttist
strax þekkja GB, sendi honum nokkuð
langt skeyti og sendi mjög hratt. Það stóð
á collinu frá honum svo að ég sendi, að
þeirra tíma venju, nokkrar spurs. Collið
kom svo og fylgdi því þessi klausa: Den
er ekki god — prikkerne kommer ikke
með. Skal de sendes med posten
,Góði GB, vertu ekki að þessu röfli, ég
þekki skriftina þín. Þú platar mig ekki.
Þú sendir sjálfur illa, hægt og selalega og
ekkert betur en ég.“ „Naa, det synes De
gut. Gm..Allt í einu þekkti ég, að þarna
var OF sjálfur að verki en alls ekki GB.
Það var nærri liðið yfir mig af skelfingu.
Ég stirðnaði allur upp og vissi hvorki í
þennan heim né annan. Hamingjan sæla.
Það var ljóta kjaftshöggið. — Allan dag-
inn var ég með lífið í lúkunum yfir að O.
Forberg kærði mig fyrir símastjóranum
eða beinlínis ræki mig fyrir óforskömmug-
heit. En ekkert slíkt skeði. En með næsta
pósti kom bréf. í því bréfi var skriftin mín
á strimlinum, þ. e. skeytið, sem ég sendi
honum á Graffinn og áminning um að
vanda betur skriftina, þannig að ekki
þyrfti að fá punktana senda í pósti á eft-
ir. Ég þóttist sleppa vel og lofaði bót
og betrun, loforð, sem ég stóð við. En
eitt er víst, að á leikaraskap GB passaði ég
mig betur eftir þetta.“ — —
„Þeir léku þenna leik fleiri en GB að
stæla skrift OF, hef ég heyrt, t. d. Frb.
Aðalsteinsson við Þórh. GunnIaugsson.“
„Já, ég hef heyrt svo sagt. En sem bet-
ur fór lenti ég aldrei oftar í slíkum leik.
Forberg kom oft til Eyja í sæsímaslitum
en aldrei minntist hann á þetta, eða orð
þau er ég viðhafði. — Einu sinni átti
ég að fara með honum inn á Eiði og
að vekja hann kl. sex að morgni. En ég
svaf yfir mig svo hann hringdi á mig. Þá
hélt ég að hann yrði bálvondur við mig,
en svo varð þó ekki. Hann sagði bara að
það væri vont að stóla á morgunhana, sem
hefði þann einkennilega sið að gala ekki
fyrr en um hádegi. Ég skildi sneiðina,
þótt ekki væri smurð með osti og passaði
mig betur næsta morgun og vakti hann
þá vel tímanlega.