Símablaðið - 01.12.1964, Síða 18

í ættflokka. En hvernig má
það vera, að svo mikill fjöldi
manna hefur lifað frá ó-
muna tíð án þess að um-
heimurinn hefði um það
minnstu vitund.
Ástralskur læknir, sem ný-
lega var á ferð um Evrópu,
en verið hefur í leiðangri
þeirra krabbameinssérfræð-
inga er rannsakað hafa lifn-
aðarhætti þessa fólks, hefur
sagt nokkuð frá þessu.
Fyrstu ástæðuna telur
hann þá, að þessi landsvæði
séu svo erfið yfirferðar, að
hinn hvíti maður hafi ekki
treyst sér þangað, út á ó-
kunna refilstigu, enda litið
svo á, að þar væri ekkert
byggilegt landsvæði. Hins
vegar hefur þetta frumstæða
fólk ekki haft í sér útþrána
og hinir háu fjallgarðar og
frumskógarnir, báru í sér þá
ógn, sem hélt þeim frá slík-
um ævintýrum.
Enn er það, að þessir stein-
aldarmenn skiptast í ótal
ættflokka, sem ekki vilja
neitt hafa saman að sælda,
en óttast hver annan og hat-
ast hatri hins frumstæða
manns. Ættflokkurinn verð-
ur að halda fast saman. Og
óttinn við nágranna ætt-
flokkinn treystir þau bönd.
Svo mikið er hatrið, að
sjálfsagt þykir að pína þá
til dauða, sem villst hafa inn
á landsvæði annars ættfokks.
Mannætur eru ekki óal-
gengar, en eru það af trúar-
legum ástæðum.
Mannrán eru algeng. En
það undarlega er, að þrátt
fyrir hin sterku ættarbönd
ganga konur kaupum og söl-
um milli ættflokka, og eru
það næstum einu viðskipti
44
SÍMABLAÐIÐ
NÝSTARLEGT VERKFALL
Þau tíðindi gerðust mánudaginn 2 nóvember s.l.,
að starfsfólk Ðtvegsbankans mætti ekki til vinnu,
í mótmælaskyni við veitingu útibúsbankastjórastöðu
á Akureyri.
Staðan hafði verið auglýst og um hana sótt nokkr-
ir reyndir og menntaðir bankamenn, en fyrir val-
inu varð maður, sem ekki var starfsmaður bank-
ans og ekki hafði reynslu í bankastörfum.
Þessi viðbrögð starfsfólks títvegsbankans virðast
yfirleitt hafa komið mönnum á óvart, og þá ekki
sízt yfirmönnum bankans. En einhvern tíma hlaut
þó að slíkum viðbrögðum að draga. Og hafi starfs-
fólk Utvegsbankans þökk fyrir frumkvæði sitt í
því að sýna veitingarvaldinu það, að nóg er komið
af vali manna í valda- og áhrifastöður hér á landi
fyrir klíkuskap, ráðríki og stjórnmálaviðhorf. En
í þeim efnum hafa bankayfirvöldin verið siðlausust
og langlundargeð bankamanna yfirgengilegt.
Við símamenn megum þakka hamingjunni fyrir
það, hvernig þessum málum er skipað hjá okkur,
með áhrifavaldi Starfsmannaráðs. En undarlegt má
það heita, hve mikil deyfð hefur verið yfir öðrum
stéttafélögum við opinberar og hálfopinberar stofn-
anir í þessum efnum. Ætti þeim þó að vera kunn
reynsla símamanna og símastofnunarinnar af hinu
merka samstarfi þessara aðilja við val í stöður o.
fl., sem allar ríkisstjórnir hafa undantekningarlitið
virt á annan áratug.
Ættu nú aðgerðir starfsmanna títvegsbankans að
vekja þessi stéttarfélög af svefni — og verða til
þess, að búið verði svo um hnútana, að ekkert veit-
ingavald leyfi sér að taka aðvífandi miðlungsmenn
í áhrifa- og valdastöður hjá því opinbera, en snið-
ganga starfsmenn, sem þekkingu og reynslu hafa,
og að auki langan starfsferil.