Dagblaðið Vísir - DV - 14.01.2006, Page 38

Dagblaðið Vísir - DV - 14.01.2006, Page 38
38 LAUGARDAGUR 14. JANÚAR 2006 Helgarblað DV dag. Hann lés kynja heilaæx lengi framan af talið að væri bara vöðvaverkir. Eigin konan og börnin hans sex syrgja hann sárt en fjölskyldan sundr aðist í kjölfar veikind anna. Börnin eru tímabundið í fóstri, enda fjárhagsstaða ekkjunnar bágborin. Hún vonast þó til að þau komi aftur heim í vetur. ína áður en hann díí Ég bíð Herdísar á litlu kaffihúsi í miðbæ Reykjavíkur. Veðrið úti er ekki upplífgandi. Veðurguðirnir virðast ekki geta komið sér saman um hvort það eigi að rigna eða snjóa. Ég sit og bíð eftir konu sem ég býst við að sé nær buguð af þreytu eftir að hafa stutt eiginmann sinn og bamsföður í gegnum erfið veikindi, allt þar til yfir lauk. í mér er beygur og mér finnst ég hafa set- ið ein þarna inni í langan tíma. Þegar hurðin opnast loksins með tilheyrandi götuhljóðum átta ég mig samstundis á því að þar er við- mælandi minn kominn. Ekki vegna þess að hún sé buguð heldur vegna þess að yfir henni er sú reisn sem einkennir þá sem hafa þurft að ganga í gegnum mikla erfiðleika en verið hægt að bjarga lífi Árna. „Það er samt víst að hann hefði ekki þurft að líða jafn miklar kvalir og hann þurfti að líða í veikindum sín- um.“ Hún segist alltaf hafa verið mjög ástfangin af manni sínum og líður greinilega vel þegar hún riijar upp stundir þeirra saman. „Hann var alltaf hrifinn af vélum. Þær vom hans h'f og yndi." Aldrei vel stæð Eitt af því erfiðasta við veikindin segir Herdís hafa verið að þurfa að senda frá sér bömin. „Ég varð samt að gera það,“ við höfum aldrei verið vel stæð, í raun bara verið eins og annað venjulegt fólk, átt okkar skuldir og það er það sama uppi á komist í gegnum þá án þess að Börnin f fóstri Herdls segir fjárhag teningnum núna. Skuldimar hverfa gefast upp. Vildi ekki að börnin væru vanrækt „Ég verð nú að viðurkenna að ég þurfti að hugsa mig mikið um áður en ég ákvað að hitta þig,“ segir Herdís og vísar þar með í sam- félagsumræðu síðustu daga. Hún brosir samt vingjarnlega, fær sér sæti og spyr hvað ég vilji fá að vita. Herdís er öryrki vegna erfiðs sjúkdóms. Hún er sex barna móðir en neyddist til að senda böm sín í fóstur fyrir skömmu þegar faðir þeirra var orðinn mikið veikur. „Árni Jón þurfti orðið það mikla umönnun að ég gat ekki veitt þeim það sem þau þurftu. Fjárhagurinn var líka orðinn mjög bágborinn og ég gat ekki hugsað mér að þau yrðu vanrækt. Ég taldi þetta því bestu leiðina," segir Herdís og bendir á að þeim líði öllum vel þar sem þau dvelja um þessar mundir. Auk þess sem elsti drengurinn hennar úr fyrra sambandi, sem Ámi gekk í föðurstað, sé farinn að sjá um sig sjálfur. Alltaf átt að vera saman Herdís og Árni Jón kynntust í aprílmánuði árið 1989 en þá var hann farþegi í bíl sem hún ók fyrir félaga sinn. „Við kynntumst á Blönduósi, ég var að keyra á ball fyrir vin hans. Hann settist í fram- sætið og fyrst um sinn leist mér nú ekkert á hann,“ segir Herdís og heimilisins bágborinn og hefurhún neyðst til að senda börnin I tímabundið fóstur. hlær þegar hún rifjar þetta upp. „Við hittumst samt seinna um nóttina og töluðum þá saman í rúmlega fimm tíma, að því er virtist um allt milli himins og jarðar. Upp frá þeirri stundu vomm við sam- an.“ Herdís þakkar fyrir þau ár sem hún og bömin fengu að eiga með Árna. Vitanlega hafi skipst á skin og skúrir í sambandinu en hún segir það hafa verið sína sök. „Ég er þunglyndissjúklingur og þeim sem em með þann sjúkdóm hættir oft til að ýta því sem þeim er kærast frá sér. Við höfum samt alltaf ratað saman aftur og átt að vera saman.“ lllkynja heilaæxli en ekki vöðvabólga „Veikindi Áma Jóns byrjuðu miklu fyrr en fólk gerir sér grein fyr- ir. Árið 2004 lenti hann í því að það var keyrt aftan á vömbíl sem hann ók og fékk við það mikið högg. Eftir það fékk hann mikla bak- og höfuðverki sem læknamir sögðu stafa af vöðvabólgu. Hann reyndi því að bera sig vel og þola þessa vöðvabólgu alveg þar til í ágúst en þá uppgötvaðist af hverju verkirnir stöfuðu. Hann var með illkynja heilaæxli sem hafði fengið að vaxa.“ Herdís segir að þótt meinið hefði uppgötvast fyrr hefði ekki ekkert þó fyrirvinnan falli frá, það er deginum ljósara. Ég veit samt ekkert hvað tekur við. Það eina sem hægt er að gera er að taka einn dag í einu. Ég hef bara ekki getað hugsa lengra og ekki viljað það," segir Herdís hreinskilnislega og hrærir í kalfi- bollanum. Jarðarförin undirbúin fyrirfram Ein af þeim Ieiðum sem Herdís hefur notað til að átta sig á tilfinn- ingum sínum er að færa þær í letur á heimasíðu sinni. Eins og svo margir, sem gengið hafa í gegnum erfiðar stundir í lífinu þekkja, finnst henni það hjálpa sér á erfiðum stundum. Viðbrögðin við skrifum hennar hafa þó ekki öll verið já- kvæð og virðist oft sem fólki finnist að aðeins megi bregðast við sorg á einn hátt og það er að loka sig af. „Það hafa greinilega verið skipt- ar skoðanir á þessum skrifum mín- um. Sumir hafa líka lýst undrun sinni á því hvað kistulagning og jarðarför voru stuttu á eftir en ástæðan fyrir því er fyrst og ffemst sú að við höfðum haft langan tíma til undirbúnings. Árni Jón var bú- inn að setja fram allar sínar óskir, velja kistu, þá sem hana áttu að bera til grafar og lögin sem hann vildi að yrðu flutt í jarðarförinni. Þannig að það eina sem var eftir var að púsla þessu saman. Hann vildi líka að tímasetningin á jarðarför- inni yrði þannig að fólk yrði fyrir sem minnstu vinnutapi því hann vissi vel hvað það getur verið erfitt að missa tekjur," segir Herdís sem telur að fólk verði að eiga skoðanir sínir á þessu við sjálft sig. „Ég vildi ekki halda jarðarförina snemma til að losna út úr þessu sem fyrst eins og margir hafa haldið firam." Netumræðan erfið Henni þykir þó enn ótrúlegra að þeir sem hafa viljað tjá sig um skrif hennar og tilhögun á jarðarförinni á netinu hafi kosið að gera það undir nafnleynd. i,Ég kem fram undir nafni og kem ekki fram undir einhveiju nikki á spjallvef og leyfi mér að úthúða hverjum sem ég vil." Það sem Herdís segist þó sárast í þessari netumræðu er sú staðreynd að hún á tvær dætur á unglings- aldri sem þurftu að sjá þessi skrif. Það sé því ekki aðeins verið að ráð- ast á hana heldur líka börnin henn- ar sem tóku þetta afar nærri sér. „Ég sá vfst aðeins brot af þessu þar sem umræðan var fljótlega tek- in úr birtingu af umsjónarmönnum vefsins." Hún segist samt reyna að hugsa sem minnst um þetta þar sem hún vill ekki ala á reiði innra með sér. „Ég var aldrei reið en ég var sár. Sár yfir því að bömin mín þyrftu að sjá grimmdina í heiminum. Auðvit- að skilja þær ekki hvernig er hægt að gera ljótt úr því að pabbi þeirra hafi dáið. Missti aldrei húmorinn Á maður að ala á reiði? Ég hef ektó kosið það og það gerði Árni ekki heldur," segir Herdís. Hún segir sorg Árna ekki hafa snúist um veikindi sín heldur það að þurfa að yfirgefa konu sína og börn. Honum hafi þótt langerfiðast að skilja þau eftir í óvissri framtíð. „Allir þeir sem þekktu Áma geta vitnað um að hann tók sínum veik- indum með ró sem í raun var með ólíkindum." Myndimar sem Herdís tók af eiginmanni sínum stuttu áður en hann skildi við þennan heim bera líka merki um þann styrk sem hann sýndi í veikindum sínum. Þær segir Herdfs þó hafa valdið usla meðal óktmnugs og nafnlauss fólks á net- inu. „Einhverjum fannst eins og ég væri að gera grín að honum með þessum myndum. Sérstaklega var sett út á mynd sem ég setti á netið af honum með stelpunum. Þar lá hann með lokuð augu en það var ekki vegna þess að hann vissi ekki af myndatökunni heldur átti hann orðið mjög erfitt með að halda aug- unum opnum og því var erfitt að ná myndum af honum með þau opin.

x

Dagblaðið Vísir - DV

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.