Freyr - 15.04.1960, Blaðsíða 44

148
FREYR
vík og hinar illræmdu Naddaskriður, sem
voru einhver versti vegur á Austurlandi, og
þar er Naddakross, sem reistur var vegfar-
endum tii verndar snemma í pápísku — og
er hann jafnan endurnýjaður. Ég fór fyrst
Naddaskriður eftr gömlu troðningunum
1929, að vetrarlagi, og vissulega var það
hættuleg leið ef eitthvað var að veðri. En
nú er þarna kominn breiður og ágætur bíl-
vegur, allhátt fyrir ofan gamla veginn. En
farþegar, sem sitja þeim megin í bílnum,
sem að sjónum snýr, gætu haldið að þeir
sætu í flugvél hátt yfir hafinu. En skrið-
urnar eru fljótfarnar í bíl sem fer með 40
—50 km. hraða.
í kauptúninu Bakkagerði er staðnæmst.
Þar gista margir. En aðrir halda lengra og
gista á bæjunum. Átta eða tíu fóru til hinn-
ar borgfirzku húsfreyju í Höfn, en ekki
þótti henni það nóg. Hefði vafalaust helzt
viljað hýsa allan hópinn. Ég fór, við fjórða
mann, að Desjarmýri. Þar heitir Staðarfjall.
Það mun vera úr líparíti að mestu, og undir
sólaFag brann það í svo ótrúlega fögrum
rauðum lit, að okkur fannst slík litadýrð
Heimilisfólk og gestir á Hvanná.
næstum því yfirnáttúrleg. Þarna í Borgar-
firði lifði stórmeistari íslenzkrar málara-
listar sin æskuár og mun víst verða undir
áhrifum fjalla og byggðar alla ævi. Geita-
fell, Staðarfjall, Svartafell, Skúmhöttur,
Innra- og Ytra Dyrfjall, allt eru þetta fjöll,
sem hvert ber sinn svip, ólík öðrum fjöllum.
Svo er Álfaborgin í miðjum firðinum, ná-
lægt sjónum. Hana hefur Kjarval víst mál-
að mörg hundruð sinnum.
Mánudagsmorgun 22. hélt hópurinn frá
Borgarfirði eystra, eftir ágæta hvíld og
prýðilegar viðtökur, sömu leið til baka, til
miðdegisverðar í félagsh'eimilinu að
Hjaltastað. En ferðafólkið, sem gisti á
Héraði um nóttina, fór nú niður í Borgar-
fjörð og borðaði þar. Þannig fengu allir í
þessum fjölmenna hópi að koma til Borg-
arfjarðar eystra.
Nú þurfti ekki að aka mjög mikla vega-
lengd þennan dag. Farið var að Eiðum og
gengið um staðinn. Þar var ég kallaður í
sima og var mér tilkynnt, að bændur í
Norðfirði væru mjög óánægðir með að fá
ekki að sjá hina borgfirzku stéttarbræður
sína og vildu bjóða þeim til kaffidrykkju.
Því miður var enganveginn hægt að taka
þessu boði, því bæði er það langur vegur og
yfir Oddsskarð að fara, hæzta fjallveg
landsins. Bað ég þvi Þorstein á Reyðarfirði
að tilkynna Norðfirðingum þetta og þakka
þeim hugulsemina. Búnaðarsamband Aust-
urlands hafði boðið Borgfirðingum til
matarveizlu í skála Sjálfstæðisflokksins í
Egilsstaðaskógi kl. 8 um kvöldið — og
lengsta dagleið ferðarinanr var næsta dag
og því mátti næturhvíld ferðafólksins
ekki verða of stutt. En við, sem höfðum
gist á Borgarfirði, brugðum okkur niður á
Reyðarfjörð og fengum eftirmiðdagskaffi