Freyr - 15.04.1960, Qupperneq 45

FRE YR
149
þar í boði Kaupfélags Héraðsbúa. Það er
fögur leið um Egilsstaðaskóg og Fagradal.
Við vorum komin að Egilsstöðum á réttum
áætlunartíma og konurnar höfðu nægan
tíma til að snyrta sig áður en veizlan byrj -
* aði og við mættum stundvíslega til veizl-
unnar.
„En hvað skeður?“ spyr Guðbrandur
biskup í vandlætingartón, í formála vísna-
bókar sinnar. Það sem skeði var það, að
hinir tveir bílarnir, sem fóru niður í Borg-
arfjörð „stukku útundan sér“. Þeim hafði
verið leyft að aka upp undir brún Fjarðar-
heiðar, til að horfa þaðan yfir Fljótsdals-
hérað, en þaðan þykir einhver fegursta
útsýn á landi hér. Þeir, sem höfðu sjón-
auka beindu þeim að brún Fj arðarheiðar,
en enginn sá neitt og þarna biðum við í
tvo tíma án þess að frétta neitt, en loks
hillti undir hina brotlegu, hæst uppi, og
eftir hálftíma voru þeir komnir á veizlu-
stað. Við vorum orðin hrædd um að eitt-
hvað alvarlegt hefði komið fyrir, en þegar
* það reyndist ekki vera varð ég svo glaður
yfir því, að ekkert varð úr réttarhaldi og
áminningum eða úr leit að sökudólg sem
hægt væri að hengja.
En það sem gerði þetta strik í reikning-
inn var það, að þegar bílarnir voru komnir
upp á heiðarbrún þá hvíslaði einhver
freistari í eyru einhverra: Gaman væri að
koma niður á Seyðisfjörð. Og svo höfðu
þeir farið til Seyðisfjarðar, en bað reynzt
seinfarnara en þeir höfðu haldið.
Svo hófst veizla Búnaðarsambands Aust-
urlands — og þá voru matseljurnar búnar
að stríða við að halda réttunum heitum í
hálfan briðia tíma. Það mundi víst lengja
þessa frásögn um helming ef lýsa ætti
veizlunni eins og vert væri. Þarna var
fiöldi heimamanna kominn til móts við
Borgfirðingana og fór veizlan hið bezta
fram. Yfir’eitt er ræðuböidum í veizium
miög í hóf stillt i bessum kvnnisferðum
bændanna. en bó er undantekning frá
beirri reglu. bví á einum stað verða helzt
ailir, sem vib'a tala, að fá að tala. í veizl-
unni á Egilsstöðum var orðið frjálst hverj-
um sem hafa vildi. Ég taldi ræðurnar
þetta kvöld og þær reyndust rúmlega þrjá-
Heimilsfólk á Sandbrekku og gestir
tíu — um flesta hluti milli himins og jarð-
ar. Fólkið skemmti sér prýðilega og nóg
var að borða og drekka, þar var séð vel
bæði fyrir holdi og anda. í mínu glasi var
tært og kalt lindarvatn, en einhvern grun
hef ég um, að aðrar tegundir hafi verið
hjá sumum gesta og heimamanna. Á milli
ræðuhalda var sungið mikið og vel. Veizl-
unni stjórnaði formaður Búnaðarsam-
bandsins, Þorsteinn á Reyðarfirði. Klukk-
an var víst langt gengin tvö þegar veizlu
var lokið og allir stóðu upp, saddir og
glaðir. Á tröppunum sá ég aldursforsetann
okkar og mér heyrðist hann segja við sjálf-
an sig:
„Þetta kalla ég nú viðtökur!“
Flestir gistu á Egilsstöðum, og í þorpinu
og á bæjum í nágrenninu, en nokkur hluti
fór á Reyðarfjörð og gistu þar í kauptún-
inu og á bæjum. Fengu margir lítinn svefn
þessa nótt, en hefðu máske fengið allmiklu
lengri hvild ef bilarnir tveir hefðu ekki
villst til Seyðisfjarðar, sem fyrr var frá
sagt. — Þennan dag voru sólstöður og bjart
yfir öllu.