Freyr - 01.02.1971, Blaðsíða 15

A markaðsstaðnum eru flest
þægindi búin skepnum, kaup-
endum, seljendum og áhorfend-
um.
rými, snyrtiskilyrðum, loftgæðum og öðr-
um þægindum, sem þarna eru búin.
Markaðsdeildin
er annar eftirtektarverður liður í stofnun
þessari. Nokkrir bændur kaupa aldrei en
selja oft skepnur á fæti. Aðrir kaupa oft
en selja aldrei. Aðrir bæði kaupa og selja.
Fyrir alla er nokkuð að gera á markaðs-
staðnum.
Þessi deild skiptist í:
Stórgripafjósið,
Fóðurgeymslur,
Gripahúsið og
Uppboðssalinn,
en að auki er svo veitingastofa fyrir 100
gesti.
Svo er sagt, að verzlun með lifandi búfé
— markaðir — sé forn venja á Rogalandi.
Hér eru þeir haldnir við sérlega hagkvæm
ytri skilyrði. Hér eru seldar kynbóta-
skepnur og svo er verzlað með venjulegt
búfé, sem ræktað er og nytjað á almennan
hátt til afurða. Til þess að geta rækt þessa
starfsemi á viðeigandi hátt þarf að hafa
gott húsnæði og umbúnað svo að skepn-
unum líði vel. Og á það skortir ekki á
þessum stað.
Hér eru fjós og önnur hús fyrir það bú-
fé, sem hingað kemur til sölu. Hér er klefi
fyrir skepnur, er veikjast á staðnum og
hér er búnaður og rými til að ræsta og
snyrta þær skepnur, sem síðan er hægt að
leiða beint á pall í uppboðssalnum, þar sem
allir geta séð þann grip, er falur er hæst-
bjóðanda. En ekki er allt selt hæstbjóð-
anda á uppboði, einnig selur hönd hendi
eins og venjulegt er og þá ýmist eftir
lifandi þunga skepnanna, eða eftir öðru
samkomulagi, sem verðið er ákveðið. En
allir verða að greiða ákveðið giald af
hverri skepnu, sem færð er á þennan mark-
að, því að auðvitað kostar það nokkuð að
standa straum af byggingum, fóðri er nota
þarf og svo allri vinnu, er hér að lýtur.
Framtak það, er hér um ræðir, hlýtur
að vekja sérstaka eftirtekt allra, sem heim-
sækja staðinn og skoða og minnast þess, að
það er bara eitt á meðal þeirra, sem fé-
lagsframtak bænda Noregs hefur reist fyr-
ir fjármagn, sem kraftfóðurskatturinn hef-
ur skilað í sjóð til þessara og álíka athafna.
„Hann skapar hornsteina norskrar hú-
menningar og félagsframtaks“ segja bænd-
ur þar, sem maður hittir á förnum vegi.
G.

F R E r R
67