Freyr - 01.02.1971, Page 30

gekki tií suðlægrar áttar með hlýindum og
þurrviðri, er hélzt til mánaðarloka. Luku
þá allir heyskap.
Október var frekar kaldur haustmánuð-
ur. Geldgripir gengu úti fram um miðjan
mánuð. Um veturnætur gerði töluverðan
snjó. Varð þá víða þröngt í högum, lömb
tekin í hús og ám eitthvað gefið. Hélzt svo
mánuðinn út.
í nóvember voru stillt veður fyrstu 10
daga mánaðarins, en þá gerði tveggja daga
norðan krapahríð. Varð þá haglítið og hag-
laust hér víða um sveitir. Stóð svo til hins
26. en þá gerði sunnan marahláku, sem stóð
í 2 daga og hvarf þá mjög snjór og var
autt um í 5 daga.
Með desember gekk í norðan bleytuhríð-
ar, sem stóðu 6 daga og varð þá aftur víð-
ast haglaust. En hinn 7. gekk til sunnan-
áttar með miklum hlýindum, allt upp í
12° hita og stóð í 6 daga. Varð sumarautt
á láglendi og hreinsaði allan klaka af tún-
um. Eftir þetta snérist til hægrar norðan-
áttar. En hinn 17. h,lóð niður snjó, einkum
þó nær sjónum. iHélzt norðanátt með nokk-
urri snjókomu í 3 daga, en gekk þá aftur
til sunnanáttar og hvarf snjórinn að mestu.
Síðustu viku mánaðarins var logn, oftast
léttskýjað og 0° til 6° frost. Óvenjuleg
blíða.
☆
Árið 1970 var 5. hafíss og kuldaárið í röð.
Vetrarfar var eitt hið allra versta, er menn
muna, sökum hagleysis. Annar eins inni-
gjafavetur hefir aldrei komið hér á Laxa-
mýri í þau 42 ár, sem ég hefi búið hér.
Fóðurbætiskaup urðu með allra mesta
móti. Bændur reyna að halda í bústofninn
í von um að árferði fari batnandi. Kal var
stórkostlegt í túnum og heyskapur mjög
rýr, en hey verkuðust vel. Kartöflur
spruttu mjög illa. Ber urðu mjög með
minna móti. Gróðurmagn í útjörð var
dræmt. Jafnaðarvigt dilkaskrokka hjá
K. í>. varð meira en kílói minni en árið
áður eða 13.967 þ. á. en árið áður 15.216
kg. Slátrað var í K.Þ. 3.000 fjár fleira en
haustið áður. Er það aðallega minnkun á
bústofni, sem er illt. Minna sett á af gimbr-
um. Með mesta móti var fargað af naut-
gripum. En innlagt mjólkurmagn á árinu
var nær 8% meira en árið áður. Það gerir
hin mikla gjöf fóðurbætis. Arfi var mjög
mikil.1 í túnunum. Hann er raunar nýlegt
fyrirbæri, sem hægt væri að skrifa um
langt mál, en sem ég sleppi að þessu sinni.
☆
Það sem mest bagar landbúnaðinn hér í
héraðinu sem víðar, er hin slæma umhirða
og hagnýting búpeningsáburðar. Margir
bændur láta hann jafnvel allan fara í læki
og ár eða í sjóinn. Þar sem þessu er svona
farið, dregur það þann dilk á eftir sér, að
taðan verður lélegra fóður, gróðurmoldin
tæmist af lífrænum efnum og túnunum
verður hættara við kali og í kjölfar þessa
verða svo hin gegndarlausu kaup á til-
búnum áburði og fóðurbæti. Búnaðarsam-
tökin í landinu verða að taka þetta mál til
alvarlegrar athugunar og úrbóta. Mann-
fæðin á bæjunum á sinn þátt í þessu. En
búnaðarfélög sveitanna gætu gengizt fyrir
því, að bændur kæmu áburðinum í jörðina
með félagsvinnu. Á þessu ári birtist í
dönsku búnaðarblaði grein eftir búfræð-
ing þar í landi. Þar segir, að dönskum
bændum sé orðin ófær leið að halda áfram
jarðyrkju sinni með hinni miklu notkun
tilbúins áburðar. Gróðurmold öll sé orðin
svo fátæk af lífrænum efnum, að upp-
skeran sé varhugaverð og nú séu komnir
fram í búfénu ýmis konar kvillar, sem stafi
af þessu, en sem hljóti að færast yfir á
fólkið. Leggur höfundurinn til að afla
mjöls úr sjófangi til áburðar og taka upp
mó, mala og bera á jörðina. ÍNú hagnýta
Danir rækilega allt, sem til fellur á heim-
ilunum, tiil áburðar, og þó er svona komið.
Þetta er athyglisvert og gott fyrir íslenzka
bændur o. fl. að fá þessar fréttir.
☆
82
F R E Y R