Freyr - 01.12.1972, Page 31

Það getur varla orkað tvímælis, að það
hlýtur að vera til hagræðis fyrir alla
bændur, sem nota verulegt magn af kraft-
fóðri, að fá það heim til sín sem lausa
vöru.
Fóðurvöruverzlanir okkar eygðu strax
þetta viðhorf eftir að byrjað var að flytja
fóður laust með skipum og einkum eftir
að farið var að vöggla blöndurnar. Voru
þá fengnir búlkbílar og þeir hafa síðan
verið í notkun í vaxandi mæli.
Hinsvegar er það víst, að sá aðbúnaður,
sem bændur hafa almennt, er mjög mis-
jafnlega til þess kjörinn að taka á móti
lausu fóðri.
Það er virkilega verksvið, sem til bóta
þarf að ráða og það sem fyrst. Fyrst í
stað getur naumast verið ráðlegt að byggja
síló, sem eru alveg utan húss. Þó má vera
að í framtíðinni verði þannig um búið, en
látum reynsluna kenna okkur fyrst hvern-
ig þar skal unnið. Innan húss er auðvelt
að gera ódýr síló fyrir kraftfóðrið og að
því ætti víðast að stefna í fyrstu lotu.
Reynsla annarra getur komið hér að
nokkru liði, ef menn vilja kynna sér hana
og notfæra. Við höfum ekki ólíka aðstöðu
því, er víða gerist vestan fjalls í Noregi.
Er því ekki ófróðlegt að endursegja hér
viðhorf frá þeirri slóð, nokkuð, sem birtist
í tímaritinu „VESTLANDSK LAND-
BRUK“ fyrir skömmu. Þar segir meðal
annars:
Við afgreiðslu fóðurs í búlk fáum við af-
slátt á verði, er nemur 80 aurum á 100 kg
(þ.e. um 100 ísl. kr. á tonn). Og svo er
það auðvitað fóður allt saman, engir pokar,
sem annars eru reiknaðir til fóðurs, um
það bil V2 kg hver poki, en það gerir 10—
12 kg á tonn eftir því hvort í hverjum
poka eru 40 eða 50 kg. Auka afsláttur á
fóðurverði er að venju gefinn þegar mikið
magn er keypt i einu.
Það fer eftir vegalengdum frá verzlun-
arstað til neytenda hvar borgar sig að
kaupa laust fóður og hve stór sílóin skulu
vera, en yfirleitt má segja, að síló, sem
rúmar 5,5 tonn af fóðri, þurfi að vera um
13 ms, og sú stærð er ágœt, en til greina
kemur að þau séu minni og þá gjarnan tvö
ef það þykir betur henta.
Viðleitni er í gangi um að framleiða fóð-
ursíló úr plasti en til þessa hafa þau síló
verið ódýrust, sem gerð hafa verið úr
timbri, klædd innan með spónaplötum.
Mest hefur nýræktin farið í rúma 6 þús.
ha og verður því að teljast frekar um
afturför að ræða. Er illt til þess að vita,
því ræktun okkar er allt of skammt komin
enn, þar sem nauðsynlegt er að beita sauð-
fé og kúm meira og minna á ræktað land.
Túnin munu nú vera í kringum 120 þús.
ha á öllu landinu, en þyrftu áreiðanlega að
verða helmingi stærri, miðað við núver-
andi bústofn.
Gróðurfræðingar okkar telja að um of-
beit sé að ræða á stórum hluta landsins.
Þá ofbeit lagar maður ekki nema með
ræktun og aukinni beit á ræktað land.
Eins og að undanförnu eru framkvæmd-
irnar mestar á Suðurlandsundirlendinu,
einkum í Rangárvallasýslu.
Þá skal ekki rætt fleira um þessi mál að
sinni og óska ég búandmönnum og öðrum
íslendingum árs og friðar.
F R E Y R
487