Freyr - 01.12.1972, Side 61

í hverja kró. Ef sauðfé er mjög gráðugt í
salt getur þó verið hætta á að það éti of
mikið og fái salteitranir og margir kvarta
undan því að sauðfé skemmi í sér tenn-
urnar við að skafa með þeim saltsteinana.
Auðveldast er að blanda salti í fóður-
blöndurnar. Fóðureftirlitið hefur gert lista
yfir þær kjarnfóðurblöndur sem eru á
markaðnum og reiknað út saltmagnið í
hverju kg. Listinn er birtur hér í blaðinu.
Eins og sjá má er það töluvert breytilegt
hversu mikið salt er í blöndunum. Þær
kúafóðurblöndur sem í er að minnsta kosti
10 g salt í kg ættu að fullnægja þörfum
meðalkýrinnar.
Kýr í geldstöðu, sem ekki fá fóður-
blöndu, sem og sauðfé, verða að fá salt á
annan hátt. Fullnægja verður þörf þessara
gripa með saltsteinum eða með því að gefa
salt sérstaklega, t. d. með því að strá salti
yfir heyið.
Eins og áður var vikið að verður að
gæta þess að búféð éti ekki yfir sig af
salti. Þá verður hætta á salteitrunum, sér-
staklega ef það hefur ótakmarkaðan að-
gang að salti tímunum saman.
Reynt hefur verið að láta saltsteina á
afrétt. Hefur skynsömum mönnum dottið
í hug að mætti hæna féð að ýmsum hlutum
afréttarins þar sem æskilegt væri að það
gengi. Bóndi nokkur, sem reyndi að láta
saltsteina í sumarhaga, kvartaði að vísu
undan því að lömbin villtust undan við
steinana. Þau voru þar að sleikja þegar
ærin fór burt. Við þessu mætti hafa það
ráð að festa saltsteinana upp á staura, það
háa, að lömbin næðu ekki til þeirra, en
þeir væru þó ánum tiltækir.
❖ *
Þessi grein og þær rannsóknir, sem hafa
verið gerðar á Keldum, nú í haust, hafa
meðal annars orðið vegna hvatningar og
hjálpar Páls A. Pálssonar yfirdýralæknis
og Guðmundar Péturssonar forstöðumanns
á Keldum. Friðrik Pálmason hefur stjórn-
að steinefnamælingum á heyi á Rann-
sóknastofnun landbúnaðarins.
Heimildarrit.
1. Ingvi Þorsteinsson og Gunnar Olafsson 1965.
Rit landbúnaðardeildar, A flokkur nr. 17.
2. G. M. Murphy 1970. Aust. Vet. J. 46, 594.
3. Irja Uotila 1962. J. of Sci. Agric. Soc. of Fin-
land, 34, 152.
4. F. C. Whipp, E. A. Usenik, L. F. Weber og
A. L. Good 1966. Amer. Vet. Res. 27 1229.
5. Þorsteinn Þorsteinsson, Jón Snæbjörnsson og
Magnús Óskarsson, 1968 Arsrit Ræktunarfélags
Norðurlands.
6. The Nutrient Requirement of Farm Lifestock,
No 2, Ruminants, London 1965. Agricultural Re-
search Council.
7. K. Breirem, A. M. Frens, C. C. Balch, A.
Eckern, H. van Es og W. H. Brosler. Report EAAP,
Study Meatings, Oslo 1967.
SMJÖRBIRGÐIRNAR
Þegar smjörbirgðirnar voru mestar árið 1970, allt
að hálf milljón lesta, var það ráð tekið að selja
smjörfituna til Austurlanda sem fljótandi olíu, og
útflutningsuppbætur veittar til þess að framleið-
endur gætu fengið sinn hlut greiddan. Svipaðan
vanda varð að leysa á sviði ostanna. Svo var öllum
framleiðendum gert að skyldu að takmarka mjólk-
urframleiðsluna og miða hana við neytendaþörf
bandalagssvæðisins. En svo kom viðhorfið til þátt-
töku Bretlands, þar er þörfin miklu meiri en
nemur framleiðslu Breta sjálfra, þetta hvatti til
nýrrar framleiðsluaukningar og þar með til þeirra
vaxandi birgða, sem nú aukast frá degi til dags.
Nú hefur það einnig skeð í Bretlandi, að þar
hefur framleiðsia osta aukizt verulega, sumir segja
allt að 20%, og þar er birgðum safnað í trausti
þess, að verðið hækki að mun og enginn Iætur
sig muna um að geyma 'birgðir fram yfir nýár
með tilliti til þess. Vegna þess er talin talsverð
spenna um markaðsviðhorf vissra ostategunda
(tilsitterosta), sem miklar birgðir munu verða af
um áramót. Því er spáð af sumum, að markaðs-
samkeppni verði mjög mikil á komandi vetri svo
að til mála komi talsverð verðlækkun fyrst í stað,
og ef vissar verksmiðjur, sem framleiða osta, lækka
verðið verulega, beinist Ieiðin inn á aukna smjör-
framleiðslu. Brezkir bændur (mjólkurframleiðend-
ur) og svo þeir dönsku, sem vænta þess að verðlag
á mjólkurvörum hækki verulega við víkkun Efna-
hagsbandalagsins, verða ef til vill vonsviknir cf
heldur sem horfir í þessum efnum.
F R E Y R
517