Freyr - 01.11.1987, Blaðsíða 8

Yngri menn sætta sig ekki við
þær skorður sem þeim eru settar
í sauðfjárrækt
Viðtal við Jóhann Helgason í Leirhöfn á Melrakkasléttu.
Einn af útvörðum byggðar hér á landi er Jóhann Helgason í Leirhöfn, en hann er
jafnframt formaður Búnaðarsambands Norður-Pingeyinga og búnaðarþingsfulltrúi
þess. Ég lagði leið mína til hans á sl. sumri og bað hannfyrst að segja mér frá búskap
sínum.
Jóhann Helgason. (Ljósmyndir með við-
talinu tók M.E.).
Ég er með um 600 fjár á fóðrum
og 4—5 hesta til smalamennsku.
Búmark jarðarinnar er 1028 ær-
gildi en fullvirðisréttur jarðarinn-
ar er tæplega 700 ærgildi.
Ég hef bundið allt mitt hey síðan
1966 og það hefur gefist vel.
Ræktun er hér frekar erfið og kal
nokkuð algengt.
Afréttir?
Það þykja ekki langar né strangar
göngur hér. Sléttan er girt og það
var gert árið 1941, frá Kópaskeri
856 Freyr
austur í Laka í Þistilfirði sem er
milli bæjanna Krossavíkur og
Kollavíkur. Þá átti að vera hér
svæsin garnaveiki norðan við. Það
var farið hér um veturinn áður og
húðprófað féð sem kallað var. Það
svaraði jákvætt allt upp í helming-
ur og meira á sumum bæjunum.
Bændurnir vildu þó ekki skera allt
þetta fé niður sem var yfirleitt gert
ef féð svaraði jákvætt, svo að það
var áfráðið að girða Sléttuna af og
láta þetta drepast í friði.
Þetta bjargaði okkur því að síð-
an höfum við sloppið við allar
fjárpestir og garnaveikin reyndist
síðar verið fuglaberklar. Það sann-
aðist með því að einn varpbóndi á
Sléttunni var látinn skjóta nokkr-
ar æðarkollur og þær voru sendar
til rannsóknar. I þeim fannst sami
sýkillinn og „garnaveikisýkilinn“
þannig að þá upplýstist að hérna
var engin garnaveiki og þessi sýk-
ill var algjörlega meinlaus fyrir
féð.
Síðan hefur þessari girðingu
verið haldið við að mestu leyti
þannig að samgangur fjár er mjög
Íítill við féð sunnan við. ísland er
eins og við vitum um 103 þúsund
ferkílómetrar og það er talið um
20—25% af landinu sé gróið.
Norðan þessarar Sléttugirðingar