Freyr - 01.11.2003, Blaðsíða 6

Flugumýrarhvammur. (Ljósm. Sigrún H. Þorsteinsdóttir).
ara á ári en ekki náð því alltaf. Ég
hef ekki tengt það grænfóðurrækt
því að ég hef verið með sama
stykkið undir grænfóður, þ.e. fóð-
urkál og næpu saman, nú í 16 ár.
Nú er hins vegar arfinn farinn að
sækja svo á í þessu stykki að ég
verð að fara að úða gegn honum
og loka því. Hingað til hef ég al-
veg sloppið við að úða gegn arfa.
Hefur þii tekið þátt í kornrœkt-
inni hér í Skagafirði?
Nei, ég er of latur til þess. Ég
dáist hins vegar að þessum eld-
hugurn sem hafa rifið upp korn-
ræktina hér í firðinum. Mér hefur
einkum vaxið i augum vinnan að
vetrinum við að valsa komið. Ég
læt það vera með vorverkin og
uppskeruna.
Ég hef aðeins prófað að kaupa
valsað korn af bændunt og þetta er
afburða gott fóður og kýmar vit-
lausar í það. Annars hef ég skipt
við fóðurverksmiðjuna í Vall-
hólminum en kaupfélagið á og
rekur þar blöndunarstöð fyrir fóð-
urbæti.
Hvað gerir þú við hrossin?
Þarftu að fara í göngur?
Já, ég þarf þess að vísu, en eftir
vinnuslys sem ég lenti í fyrir
löngu þá kemst ég ekki sjálfúr og
sit ekki hest nema á bestu leiðum.
Ég á eins og aðrir hér um slóðir
upprekstur á Silfrastaðaafrétti og
skaffa menn í göngur þar á hverju
hausti.
Síðan á ég líka land inni í Aust-
urdal, en ég á hlut í Abæ í Aust-
urdal og fór þar í göngur í nokkur
ár, en hef ekki gert það lengi. Það
er enda vinsælt og ekki nein
mannekla. Þetta þykja miklar
sportferðir þó að það þurfi að
smala allt frá jökli og niður. Ör-
æfin em að vísu farin á bíl nú í all-
mörg ár, en það þarf að fara á
hestum frá Merkigili að skála
fram á Hildarseli og síðan í
Grána, sem er fjallakofi v;g Qeld-
ingsá á mótum Laugarfellsöræfa
og Austurdals. Það fara þetta 7-9
menn enda er þama orðið fátt fé.
Ertu þá ekki með skagfirska
hestabakteríu?
Nei, það held ég ekki. Ég hef
aldrei verið mikill hestamaður og
ekki fengist neitt sem heitið getur
við tamningar. Ég er linur við að
sækja stórmót, kem rétt til að sjá
úrvalið og hef gaman af góðum
hrossum, glæsilegum knöpum og
fallegum sýningum og hafði gam-
an af að koma á hestbak meðan
heilsan leyfði. En hestamaður hef
ég aldrei verið. Ég á mér þó alltaf
nokkur folöld og trippi og mér
hefúr gengið sæmilega að losna
við þau. Systir mín og mágur reka
hestabú á Suðurlandi, í Hestheim-
um í Rangárvallasýslu, og þau
hafa tekið við hestunum frá mér.
Landbúnaður og úrvinnsla
AFURÐA í SKAGAFIRÐI
Það hefur verið eftirtektarvert
hvað Skagfirðingar hafa bœtt hlut
sinn í framleiðslurétti í landbún-
aði sem og í úrvinnslu afúrða síð-
ustu árin þar sem Kaupfélag
Skagfirðinga hefur haft forystu.
Þú hefur verið viðriðinn þetta?
Já, ég hef setið í stjóm KS í
rúman áratug. Það að við höfum
haldið okkar hlut og vel það bygg-
ist á því að við bárum gæfú til
þess að eiga öflugt samvinnufyrir-
tæki með blandaðan rekstur eins
og kaupfélögin voru flest áður
fyrr.
Fyrir allmörgum ámm settum
við okkur það markmið í mjólkur-
ffamleiðslu að koma henni upp í
10 ntilljón lítra í Skagafirði fyrir
aldamótin siðustu. Það tókst ekki
alveg en fljótlega eftir það. Kaup-
félagið kom að því, bæði með því
að útvega framleiðslurétt og lána
mönnum fé. Þetta gekk býsna vel
og fátt, sem kaupfélagið hefur
gert, hefúr mælst betur fyrir innan
héraðsins.
Þegar svo vom leyfð viðskipti
með sauðfjárrétt þá fórum við líka
þar í gang. Munurinn er hins veg-
ar sá að kaupfélagið hefur nokkuð
stærra viðskiptasvæði við ljár-
bændur en mjólkurframleiðendur.
Þannig leggja bændur af Vest-
fjörðum og Ströndum inn fé hjá
okkur og þessir bændur njóta jafn-
ræðis hjá okkur við félagsmenn
okkar.
Mjólkursainlagið KS er góð
rekstrareining, sem gengur vel, en
aftur er sauðfé það fátt í Skaga-
firði að það getur ekki eitt og sér
verið gmnnur undir öflugu slátur-
| 6 - Freyr 9/2003