Sameiningin - 01.05.1912, Blaðsíða 10

74
Kærleikr guðs í slysinu mikla
á sjónum.
Eitstjórnar-grein í Sunday School Times, þýdd.
Gruð er faÖir, en ekki kraftr. Samkvæmt ákveðnu
lögmáli starfar hann, en það lögmál skóp hann sjálfr;
og hann er kærleikrinn. Um blint lögmál og ósveigjan-
legt, sem starfanda sé í alheimi, er ekki að rœða, því al-
heimrinn er guðs og hver ein smáögn hans. Ekki gjör-
ist neitt í alheimi nema að ráðstöfun guðs þessa hins
kærleiksríka eða samkvæmt leyfi hans, sem einsog þeg-
ar var sagt ekki er „lögmál“, lieldr persóna—faðir—■,
sem svo er farið, að hann er kærleikrinn einber og sér-
liver atliöfn lians af kærleik framleidd. Væri þetta ekki
svo, þá myndi vonin devja út; lífið yrði þá að stórfelldri,
miskunnarlausri vél — eða öðru enn verra: að óskiljan-
legri hlutaveltu, sárgrætilegu talnaspili. En þarsem
guð er kærleikrinn, og í tilbót almáttugr, og ávallt til taks,
þá verðr lífið þeim öllum, er það vilja, stöð sigrvinn-
inga, sem enginn og ekkert fær móti staðið, og kærleikr
guðs varpar ljósi yfir livert atvik lífsins og gjörir það
vegsamlegt.
1 því birtist dýrð fagnaðarboðskaparins um kærleik
guðs í Jesú Kristi, að vér eigum þess kost að þekkja guð
föður svo fullkomlega, að vér getum öruggir og án þess
að hika oss neitt hið minnsta treyst œðstum kærleik
hans, hverri ógæfu eða sorg sem vér verðum fyrir, og
liversu skyndilega og algjörlega sem vonum vorum eða
fyrirætlunum kann að vera kollvarpað. Og ekki er það
lieldr svo, að vér þurfum að treysta þessu algjörlega í
blindni — þótt vér með fögnuði förum leiðar vorrar í
trúnni, óskelfdir, í niða-dimmu, er kærleikr guðs kreflst
þess. Hinsvegar krefst guð slíks ekki jafnaðarlega.
Hann sýnir oss og sannar kærleik sinn svo oft og í svo
margvíslegum ástœðum, að vér getum hœglega séð hann,
ef oss er um það hugað.