Sameiningin - 01.07.1912, Side 18

146
BARNASKÍRN.
(Ávarp:)
Drottinn vor 0g frelsari Jesús Kristr hefir boðið
þjónum sínum að gjöra allar þjóðir að lærisveinum,
skírandi þá til nafns föðun, sonar og lieilags anda, og
kennandi þeim að gæta alls þess, sem hann hefir boðið.
Og augsýnilega var það vilji hins sæla frelsara vors, að
smábörn væri ekki útilokuð frá blessan þeirri, er veitt
skyldi á þann hátt. Fyrirheitið hevrir ekki aðeins oss
til, heldr einnig börnum vorum. Meðal Israelsmanna
bauð drottinn, að ungbörnum skyldi á áttunda degi veitt
hluttekning í sáttmála þeim, er liann hafði gjört við
Abraham. Og er tími hins nýja sáttmála var upp runn-
inn og þeir, sem fvrir heimilum stóðu, snerust til trúar-
innar á Jesúm Krist, þá skírðu postularnir þá 0g heim-
ilisfólk þeirra allt. Svo stendr og ritað (í guðspjalli
Markúsar í 10. kapítula) um drottin Jesúm Krist, að
„menn fœrðu börn til hans til þess hann skyldi snerta
þau; en lærisveinarnir ávítuðu þá. En er Jesús sá það,
gramdist bonum það, 0g hann sagði við þá: Leyfið
börnunum að koma til mín og bannið þeim það ekki, því
slíkra er guðs ríki. Sannlega segi eg yðr: Hver sem
ekki tekr við guðs ríki einsog barn mun alls ekki inní
það koma. — Og hann tók sér þau í faðm, lagði hendr
yfir þau og blessaði þau.“ — Trúið því af öllu hjarta,
0g efizt ekki, að hann er eins fús til að taka þetta barn
að sér, faðma það í örmum miskunnar sinnar, veita því
blessan eilífs lífs 0g liluttöku í ríki sínu, sem stendr um
aldir alda.
En með því að allir menn eru í syndinni getnir og
fœddir og frelsarinn segir, að enginn geti komizt inní
guðs ríki nema hann fœðist af vatni og anda, þá látum
oss ákalla guð föður vorn liimneskan. fvrir Jesúm Krist,
að hann af mikilli miskunn sinni veiti barni þessu það,
sem það getr ekki haft af náttúrunni, að það megi skírt
verða af heilögum anda eins víst og vér nú veitum því
kristilega vatnsskírn, og verði svo lifandi limr krist-
innar kirkju.