Sameiningin - 01.11.1912, Blaðsíða 9

273
7. Undir þeim tölulið tilfœrðar átta innvitnanir í l,jóð
dlkunnra enskra rithöfunda, snertandi eitthvað í biblí-
unni, sem talið myndi alkunnugt — bver innvitnanin að-
eins örstutt málsgrein eða málsgreinarbrot. En höfund-
arnir eru: Tennyson, Carlyle, Newman og Erowning.
Þessa aðeins bér getið til bendingar nni, livernig prófinu
bafi verið bagað.
8. Nemandi þar spurðr, livaðan honum sé komið það,
er iiann viti um biblíuna—frá beimili bans, úr barnaskóla,
kirkjunni, sunnudagsskólanum eða annarsstaðar að.
Upp-á þetta svöruðu 16 engu. 91—65 af hundr. —
kvaðst hafa gengið á sd.skóla. 68 kváðust að nokkru bafa
það, sem þeir vissu um biblíuna eða efni hennar, frá heim-
ilum sínum. Eftirtektarvert, að allir nema einn þeirra,
er talið var að staðizt hefði prófið, gjörðu mest úr frœðslu
þeirri, er þeim befði blotnazt á heimilunum. Sá, sem
bezt reyndist í prófinn, svaraði: „einkum heima hjá mér“ ;
sá, er þarnæst reyndist bezt: „aðallega af tilsögn heima
og af því að lesa biblíuna sjálfr.“
í þessu sambandi kemr háskóla-kennarinn með svo
látandi athugasemd: „Það, sem hér er tekið fram um
heimilið, bendir langt rít. Þess er ekki kostr, að menn
geti orðið vel að sér í biblíunni af sunnudagsskóla-kennslu
einsog liún er venjulega. Menn gæti ekki orðið vel að sér
í neinu af annarri eins kennslu. Þeir, sem vilja afla sér
nákvæmrar þekkingar, verða að lesa og rannsaka sjálfir
og leggja liart á sig. Við því er naumast að búast af
þeim, sem á þessarri tíð ganga á sunnudagsskóla. Væri
þess af þeim krafizt, mætti búast við vandræðum. En á
heimilinu er staðrinn, sem til þess er gjörðr að vera
gróðrarreitr allrar trúarþekkingar.“
Eftir hr. Kolb. Sœmundsson.
1. Eg á vin, sem aldrei breytist,
aldrei bregzt í nauðum mér;
vin, sem aldrei á mér þreytist,
aldrei burtu frá mér fer.