Sameiningin

Árgangur

Sameiningin - 01.11.1912, Blaðsíða 27

Sameiningin - 01.11.1912, Blaðsíða 27
9 291 rís hæst í fjallhnútunni Ófel, en Síon þarsem íoröum stóö ® kastali Davíös. Lengra aftr í noröri og gnæfandi til himins sjást hinir helgu staðir skrautbúnir — Haram meö hinum léttilega hvolfturni, nokkuö nær, og lengra burt Hippikus, hið rammgjörva stórhýsi, sem enn hefir ógnanda svip, þótt nú liggi í rústum. Þá er ferðamenn hafa notið þess útsýnis og látið það nœgilega festast sér í minni, renna þeir augum sínum bæði til Hneykslunar-hæðar, sem rís þar upp hœgra-megin við þá, stórskorið og tignarlegt, og til Glœpa- ráðsfjalls vinstra-megin. Og sé þeir vel að sér í biblíu- sögu og munnmælasögum rabbína og munka, þá hefir fjallið ! síðarnefnda sérstakt aðdráttarafl fyrir þá, þótt hálfvegis geti mönnum af því staðið stuggr sökmn hjátrúarinnar, er við þann stað er knýtt. Það yrði langt mál, ef benda ætti á allar endrminningar frá löngu liðinni öld, sem tengdar eru við ýmsa bletti á fjalli þessu eða í næsta nágrenni þess. Hér nœgir að geta þess aðeins, að við rœtr þess er sá staðr, sem fyrrum var nefndr Gehenna, en það orð táknar nú í trúarmeðvitund kristinna manna helvíti. rjúkanda af eldi og brennisteini. Og enn fremr það, að nú á tímum — alveg einsog var á dögum Krists — er öll hin bratta hlíð fjallsins, sem snýr að borginni i suðri og suðaustri, sundrflakandi af grafhvelfingum; hafa þær frá ómuna-tíð verið notaðar fyrir bygg'stöðvar líkþrárra manna, er höfðust þar við, ekki einn og einn út-af fyrir sig, heldr hópum saman. Þar höfðu þeir nokkurskonar félagsbú og sérstaka stjórn. Þeir mynduðu þar bœ og bjuggu þar fráskildir öllu öðru fólki, er forðaðis.t þá svo sem þann mannflokk, sem bölvan guðs hvíldi yfir. Að morgni annars dags frá atburðum þeim, er frá var skýrt í síðasta kapítula, tók Amra sig upp, fór til En-Rógel og settist þar á stein. Menn kunnugir i Jerúsálem myndi hafa sagt, ef þeir hefði litið á hana, að hún væri uppáhalds- ambátt vel megandi húsbœnda. Hún hafði meðferðis vatns- krús og körfu. og yfir það, sem var í körfunni, Iiafði hún breitt snjóhvíta borðþurrku. Krúsina og körfuna setti hún niðr-á jörðina sér til hliðar, losaði klútinn. sem hún hafði yfir höfðinu, greipti fingrna saman í kjöltu sinni, og starði með alvörusvip þangað upp, er fjallbrekkan bratta byrjar, sem nær niðr-að Akeldama og Leirkerasmiðs-akri. Það var mjög snemma morguns, og hún var á undan öllum öðrum til brunnsins. Brátt kom þó maðr með streng og leðrskjólu. Hann kastaði kveðju á konuna dökkleitu, losaði strenginn, batt hann í skjóluna og beið viðskiftamanna. Aðrir, sem það vildi, gæti sjálfir náð upp vatni handa sér. En hann kynni vel að verki þessu, og væri til þess búinn að #

x

Sameiningin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Sameiningin
https://timarit.is/publication/673

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.