Sameiningin - 01.11.1912, Blaðsíða 6

270
út-úr hinni andlegu þoku. En er baráttan var liafin og
stormrinn tekinn að blása, þá fauk þokan öll burt, og liin
göfuga herfylking, sem lionum fylgdi, stóð undir berum
liimni og fékk svo æ betr og betr notið hins skínanda sól-
arljóss guðs fagnaðar-erindis um frelsarann í heilagri
ritning.
Kvörtum þá ekki, þótt myrkra-öflin, sem kirkja vor
á nú við að stríða, sé meir en lítið mögnuð. Látuni ekki
hugfallast. Öll slík mótspyrna á að vilja guðs.að verða
oss til góðs — skerpa hina andlegu sjón vora á sannindum
guðs orðs og láta oss þykja vænna og vænna um þau, auka
afl trúar vorrar, knýja oss til bœnar, binda oss fastar við
frelsara vorn, Jesúm Krist, og þarmeð gegnum oss hrinda
málefni guðs ríkis lengra áfram.
Margsinnis hefir hin síðari ár verið á það bent í tíma-
ritum, sem lít koma hér í Yestrheimi, einkum innan
Bandaríkja, að fólk hinnar uppvaxandi kynslóðar, það er
gengr á hinar œðri menntastofnanir landsins, muni vera
frámunalega illa að sér í biblíunni. Umkvartanir þessar
fara áreiðanlega vaxandi. Margt hefir og verið leitt í
1 jós, sem sýnir, að engan veginn er þar ástœðulaust kvart-
að. Vanþekking sú, sem hér er um að rœða, nær ekki ein-
göngu til trúaikenninganna í hinum helgu ritningum vor-
um, eða siðalærdóms þess, er þar er haldið fram. Hún
snertir líka, og það vegr að sumu leyti enn meir, auðug-
ustu menntunar-uppsprettuna, sem fyrir fólki liggr í
þeirri sérstöku átt heims-bókmenntanna — biblíunni.
Biblían hefir alveg frábært bókmenntalegt gildi, enda
hefir vitanlega liaft stórkostleg áhrif á bókmenntir þjóð-
anna allra, sem eiga ritningar þær í þýðingum á tungumál-
um sínum. Biblían er þar allsstaðar enn þyngri á metum
en jafnvel hin frægu ritverk Forn-Grikkja, sem þó að
mjög' miklum mun hafa mótað bókmenntir heimsins bæði
að fornu og nýju. Vanþekking á biblíunni hjá lýðnum há-
skólagengna hlýtr því skiljanlega að verða menntalífi