Litli Bergþór - 22.07.1987, Blaðsíða 23

22
Kom Friðrik aö máli við mig, hvort
ég vildi ekki vera hjá sér fram að
skólatíma og féllst ég á það. Vann
ég þarna fram á haust, því tíð var
mjög góð, svo endaði vera mín í þetta
sinn þarna, með því aó ég rak slátur-
fé meö Friórik út á Sauðárkrók og
gisti um nóttina á Hótel Tindastól.
Fór ég svo riðandi daginn eftir til
Hóla. Þess skal getiö að meö mér fór
til Hóla vinnumaður Frióriks, Jakob
Einarsson sem síðar varð bóndi á Dúki
í Sæmundarhlíð, og vorum við herbergis-
félagar báða veturna. Á Hólum var
stórt timburhús, reist 1891-1892.
Þarna voru bæði ibúóarherbergi og baó-
stofa og eldhús i kjallara sem var
hlaóið úr grjóti og slett i sement.
Það var engin upphitun i húsinu nema
kolaofn i einu herbergi og hét þaö
"Spitalinn", þvi þangað voru nemendur
fluttir sem veiktust.
Það var óskapar kuldi i húsinu,
fraus i herbergjunum þegar gaddur var,
þaó var oft frosið i skólpfötu sem við
höfóum i herberginu og sængin fraus
við þilið. Herbergið sem ég lenti i
hét "Hornströnd" og vorum viö 6 i þvi.
HÓlar i Hjaltadal.
Það var byggt hús 1910 sem i voru
tvær stórar kennslustofur og ibúð
skólastjórahjóna, Páls zóphóniassonar
og Guórúnar Hannesdóttur sem tóku
heldur hlýlega á móti okkur. Þetta
voru mikilhæf heiðurshjón. Voru allt-
af við okkur strákana^eins og við
værum þeirra börn. Páll var lika
framúrskarandi góöur kennari og
stjórnandi.
Þarna voru 4 aórir kennarar, Vigfus
Helgason, Jósep Björnsson, Tómas
JÓhannesson og Friðbjörn Traustason.
Ég segi ekkert annað um þá en aó þetta
voru allt ágætismenn. Við vorum 18
i yngri deild og 11 i eldri deild og
ég verð aó segja aó meöal okkar yngri
deildunga var mjög gott og skemmtilegt
félagslif, en mér fannst við ekki
komast i gott samband við eldribekk-
inga. Þeir voru alltaf nokkuð útaf
fyrir sig.
Það var nokkuö stórt leikfimihús.
Tómas kenndi okkur leikfimi i þvi og
þar voru haldnar samkomur, oftast
dansaö og eitthvað skemmt sér á
laugardagskvöldum. Þorrablót Hóla-
manna var lengst af mestur viöburöur i
skemmtanalifi Skagfirðinga að "Sælu-
vökunni" einni undanski1inni. Þangað
sótti f jölmenni um lengn eða skemmri
veg og þar má nefna Svarfdæli sem
oftast sóttu blótin, komu alltaf
Heljardalsheiði oftast á skiðum.
Húnvetningar, Eyfiróingar, Suður-
Þingeyingar brugðu stundum á leik ef
veöur var skaplegt.
Veturinn leið nú svona án stórtið-
inda, ég verð að segja við glaum og
gleöi. Skólauppsögn var i aprillok og
allir náóu prófi. Ég var ráöinn i
vinnuflokk að vinna jaröarbætur með
hestum og hestverkfærum sem voru
plógar og herfi og ýmis smærri tæki
til útjöfnunar. Við vorum 8 aö mig
minnir saman i hóp og var Kristinn
Guómundsson verkstjórinn sem siðan
var ráðsmaður hjá Thor Jensen á
Lágafelli og Korpúlfsstöðum, mikió
duglegur karl.
NÚ var ekki hægt að byrja plæg-
ingar strax eftir skólaslit svo ég
réöi mig i hálfan mánuð til ýmissa
verka að Hvammi i Hjaltadal. Við
byrjuðum jarðvinnslu á landi Kristjáns
Gislasónar kaupmanns á Sauðár-
króki og keypti hann uppihald fyrir
okkur alla á Hótel Tindastóli. Þarna
vorum við i hálfan mánuð og ræktuóum
stórt stykki, sem við gengum alveg
frá og sáðum i sem siöar varö býlió
Áshildarholt skammt frá Sauðárkrók.
Mér er það sérstaklega minnisstætt
aö Kristinn verkstjóri biður mig aö
fara upp i Veðramót aö herfa upp
stórt flag. Ég fór snemma morguns
i björtu bliðskaparveóri með 4 hesta
og diskaherfi, þetta gekk allt vel
þvi hann lét mig fara með þægustu
og bestu hestana. Þarna var ég aó
herfa langt fram á nótt i björtu og
blióu veöri og útsýnið sem ég haföi
yfir fjöröinn er mér ógleymanlegt.
Þetta vor var ákaflega skemmtilegt,
veðráttan var sérstaklega góð, Skag-
firðingar kátir karlar, mikió um út-
reiöar og tamningar um helgar.
Vió vorum þarna á mörgum bæjum
vestan vatna og enduðum i Valadal
i júnilok. Þá keypti ég mér hesta og
reió suður Kjöl og einn skólafélagi
minn, Þorleifur Bergsson frá Hofsá
i Svarfaóardal. Við vorum báðir
kaupamenn um sumarið hjá Vilmundi
bróöur minum sem þá var nýtekinn við
búskap i Kjarnholtum af móóur okkar.
Faóir okkar dó 1921, móðir okkar hélt
áfram búskap til vorsins 1924. Það