Litli Bergþór - 22.07.1987, Blaðsíða 27

26
tiðinda. Viö komum að Þyrli á Hval-
fjaróarströnd og fengum þar mikið og
gott aö borða, bæði menn og hestar og
ekkert fengum við að greiða fyrir.
Við stoppuðum talsvert, bæði til
þess að láta hestana éta silgræna
tööuna og svo að biða eftir fjöru meö
það fyrir augum aó stytta okkur leió
fyrir fjöróinn. En ekki var þaö
hættulaust, þvi ég fór að krækja
fyrir klapparnef sem gekk út i
sjóinn og lenti i sjó og sandbleytu
á hrokasundi. Þetta fór allt vei
við urðum bara dálitiö blautir.
Við gistum næstu nótt á Hitarnesi
i Kjós og var það nú siöasta nóttin
sem við gistum áður en við komum
til Reykjavikur. Vorum viö þá
búnir að vera i 7 daga frá Hólum.
Ég hitti strax Tungnamenn sem
voru i lokaferð i Reykjavik og
hitti ég þar strax Ingvar Eiriks-
son frá Miklaholti, þá bónda i
Múla og talaðist okkur þannig til
aó ég lánaði honum hest og hann
riói meö mér lausriðandi austur i
Tungur. Ég var tvær nætur i Reykja-
vik og hélt til hjá Ámunda Árnasyni
og Stefaniu frænku minni. Þar var
hesthús fyrir ferðamenn svo ég gat
haft hestana inni og einhvers-
staðar náói ég i hey handa þeim.
Ég var dag um kyrrt i Reykjavik
og á öðrum degi lögðum við upp úr
Reykjavik og þá upp á Kolviöarhól
og vöktum upp og gistum þar.
Morguninn eftir lögóum við strax
af stað, þegar viö vorum búnir að
drekka kaffið sem okkur var fært i
rúmið og einhverja spiralögg átti ég
út i kaffiö. Svo drifum við okkur
af stað og héldum áfram meó smá
stoppum upp i Tungur. Þangaó
komum við seinnipart nætur i sann-
kallaóri vorbliöu og var þessi ferð
úr Reykjavik mjög skemmtileg, þvi
Ingvar var framúrskarandi skemmti-
legur ferðafélagi.
Ég var nú kominn i Kjarnholt og
Vilmundur bróðir þá tekinn vió búi.
Ég varð mér út um hey og gaf hest-
unum vel i hálfan mánuð, þvi þeir
voru orðnir ansi mjóslegnir en tóku
sig fljótt, og svo seldi ég þá alla.
Ég var ekki hestlaus fyrir þvi, ég
átti tvo hesta vel fóðraða hér syðra.
Ég átti alltaf nokkrar kindur
heima i Kjarnholtum og hafði ég^nú
áhuga á að auka við þaó og fá mér
jarðnæói.
Brúin var þá i eyði og fékk ég hana
til nytja en hélt þó alltaf til r
Kjarnholtum meö aöstoð móður minnar.
Ég keypti á annaó hundrað fjár,
allt i skuld. Heyjaói mikið um
sumarió með kaupakonu, féð hafði ég
á Brú og gengdi þvi fram að góu, en
fór þá til sjós á áraskipi suóur meö
sjó en Kjóastaðamenn tóku að sér
hirðu á fénu fyrir mig. Nú fór það
svo að ég gat ekki fengið jöróina
Brú lengur þetta ár, móðir min átti
þá jörðina Haukadalskot, öðru nafni
Tortu sem var kot i túnjaðri Hauka-
dals. Ég fékk nú þetta kot til nytja
og heyjaði þar og einnig heima i
Kjarnholtum fékk ég slægjur. Ég hafði
féó á tveimur stöóum um veturinn og
fékk hirðu á þvi eftir nýár, þvi fór
ég til Vestmannaeyja á mótorbát á
vertið og hafði þá i kaup og premiu
á aflann 505 krónur. Það þætti ekki
mikió nú. Þetta var 1927 og þótti
all gott þá. Ég fór nú heim að sinna
sauðburói um miðjan mái og hafði ég
ærnar i mýrlendi sem heitir Almenn-
ingur sem liggur milli Tungufljóts og
Almenningsár og tilheyrir allri Hauka-
dalstorfunni. Þaó var gott aó ýmsu
leyti fyrir mig að hafa ærnar þarna
þvi þær komust ekkert á flæking þar
sem girt var fyrir ofan milli vatna,
en ég varð að kaupa ær hingað og
þangað að sitt úr hvorri áttinni.
NÚ vantaði mig að byggja fjárhús og
byggöi ég þvi 100 kinda hús á vestur-
bakka Tungufljóts og beint á móti
Kjarnholtum. Stutt var á milli en
fljótið var mikill farartálmi. Ýmist
óð ég yfir eóa fór á hesti fyrstu 2
árin svo fékk ég mér bát 1929 og fór
yfir á honum meðan ég notaði húsið
eða til ársins 1935.
Vilmundur bróðir var alltaf heilsu-
litill og ekki fær um aó búa, það
gekk allt úr sér bæói hús og fénaður
og hann var fluttur á sjúkrahús og
þar með varð hann að hætta búskap.
Var hann lengi á spitala, en þegar
hann losnaði af honum fluttist hann
á Krók í Garðahverfi sem var litió
grasbýli. Móðir okkar fluttist meó
þeim að Króki þeim til aðstoðar og
hugsa um börnin, svo Þorbjörg gæti
stundað fiskvinnu. Ég var nú búinn
að taka á leigu nokkurn hluta af
jörðinni og búinn aó byggja hundraö
kinda hús i Stekkjartúni. NÚ tók
ág alla jörðina er Vilmundur var
burt fluttur sem mun hafa verió 1934.
ílú voru öll hús fallin og ég varð að
hefjast handa við að byggja yfir
fénaðinn. Ég var búinn að byggja ibúð
að nokkru leyti 1929, baóstofuherbergi
ueó kjallara undir. Svo reif ég
gamlan timburkofa sem mikió var i af
góðu timbri og lét byggja framhús,
sem var eldhús og stofa með lofti yfir
svo þetta var nú eftir þvi sem þá
gerðist all góóur húsakostur.