Litli Bergþór - 22.07.1987, Blaðsíða 28

27
Þaö uróu"þáttaskil í lifi mínu 1929
því þá kom til mín konuefnið, Guórún
Ingimarsdóttir, frænka min og við
giftum okkur 9.desember. Hún var
búin aö vera á Hvitárbakkaskóla aö
læra saum einn vetur hjá frænda sinum
á ísafiröi og um tima var hún aó læra
matreiöslu i Reykjavik. Þetta var
mitt stóra lán i lifinu, þvi þar var
bæði dugnaóurinn og myndarskapurinn.
Viö eignuöumst fljótlega prjónavél og
hún prjónaöi allt og saumaói á barna-
hópinn sem uróu 7 sem komust upp. Við
misstum fyrsta barnió i fæöingu.
Guórún og Einar ásamt 5 af börnum smum.
Tengdaforeldrar minir komu til okkar
og dvöldu hjá okkur til æviloka, sem
var okkur mikill styrkur, þó svo þau
væru ekki til aó stunda erfióisvinnu
en þau voru mikió til hjálpar innan-
húss, sérstaklega hún aó hugsa um
börnin. Einnig spann hún talsvert á
rokk. Ég eignaðist hluta i spunavél
sem ég spann stundum á eöa lét
spinna.
Þaó var sem sagt allt heimaunniö:
kembt, spunnió, prjónaó og ofið.
Þaó var til vefstóll sem ofió var i
vaómál og einskefta. Oftast var
fengin kona tima á vetri til aö vefa
og svo voru voöirnar þvegnar upp úr
heitu grænsápuvatni og siöan þæföi
maöur þetta undir fótum og hamaöist
á þvi þangað til þaó þótti nógu
þæft. Svo saumaói konan utanyfir
flikur á mannskapinn úr vaðmálinu en
skyrtur úr einskeftunni. Ég man
hvaö mér þótti gott aö vera i þessum
skyrtum um sláttinn þó maóur væri
viö slátt á einni skyrtu allan daginn
i bullandi rigningu aó þá fann maður
hvorki fyrir bleytu eöa kulda. Þaö
var eitthvaó annaö þegar maður er
oróinn blautur i þessum búóarflikum
sem limast alveg aó manni.
Unnió aö heyskap i Kjarnholtum.
Túnin voru allt þýfóir skekklar,
mest i kringum fjárhúsin og mun
samanlagt hafa fengist af þeim um
200 hestar. Ég fór nú aó slétta
þessa bletti smátt og smátt, fyrst
meó hestum og handverkfærum en svo
komu vinnuvélar til sögunnar sem
stunduóu umferöavinnslu á vegum
Búnaöarfélagsins. Þá fór ég aö
stækka túnin og svo keypti ég hesta-
sláttuvél og rakstrarvél til aö
heyja þessa sléttu bletti. Ég
keypti traktor 1949 og þá tilheyr-
andi heyvinnuverkfæri og þá fannst
mér nú tilkostnaöurinn færast i
aukana þegar vélakaupin komu til sög-
unnar og viöhald þeirra.
Ég, haföi nú fyrstu árin ekki nema
4-6 kýr, svo bústofninn var aóallega
sauðfé, þetta um 400 á fóórum. Svo
haföi ég venjulega þetta 30-40 hross
og haföi ég alltaf dálitla hrossasölu.
Þaó var gott hrossakyn hjá föóur
minum og náöi ég i dálitinn stofn
af þvi sem ég var svo aó reyna aó
endurbæta meö kynbótum og tel ég aö
mér hafi tekist þaö allsæmilega.
Ég byrjaöi oftast sjálfur á tamningu
á folunum og reyndust þeir yfirleitt
svo aö þaö var auðvelt aó selja þá,
svo ól ég upp hesta sem ekki voru
falir hvaö sem i boöi var þvi ég
þurfti þá oft á þeim aó halda, dug-
legum og friskum i feröalögum og
fjallferðum. Ég fór nú aö veita þvi
athygli aö betri bændur áttu allmikió
af sauóum svo ég fór aó hafa áhuga
á aö koma mér upp dálitilli sauðaeign
og tókst mér aó eiga þá flesta um 100.
Þaó var skemmtileg og góö eign en
afuróir þeirra verkaöi ég heima,
saltaöi og reykti i hangikjöt. Siöan
fór ég meö það suöur fyrir jólin og
seldi i hús . Þaö gekk alltaf vel hjá