Litli Bergþór - 01.12.2010, Síða 29

til að gera við, en Ingólfur tók svo mig með.” segir
Guðmundur og kímir.
Fyrir vígslu Skálholtskirkju voru útbúnar orður,
sem sœma átti þá menn, innlenda og erlenda, sem
ötullegast höfðu unnið að endurreisn og uppbygg-
ingu Skálholtsstaðar. Peningurinn nefiúst: „Heiðurs-
peningur til minningar um vígslu Skálholtskirkju og
afhendingu Skálholtsstaðar til Þjóðkirkjunnar
1963”.Einhverra hluta vegna gleymdist að afhenda
orðurnar heimamönnum og er Guðmundur Indriða-
son einn eftirlifandi þeirra heimamanna, er áttu að
fá orðu enfengu ekki á sínum tíma. A því var ráðin
bragarbót á 95. afinælisdegi hans þ. 15. maí 2010.
Guðmundur: „Já, orðan. Það var sr. Sigurbjörn
Einarsson sem gekkst fyrir því að láta útbúa merkið,
en það var steypt í Danmörku og gyllt í Reykjavík.
Ólafur Helgi sýslumaður sæmir Guðmund Indriðason
orðunni góðu.
Ég get sýnt þér orðuna og forsetabréf sem fylgdi
henni, en þar segir nákvæmlega til um hvernig hún
skal líta út, og hvemig á að bera hana. Ólafur Helgi
(sýslumaður) hringdi í mig nokkru fyrir afmælið og
spurði hvort hann mætti koma við á afmælisdaginn.
Ég áttaði mig ekki á hvað hann vildi, en sagði að
auðvitað væri það sjálfsagt. En þetta var þá erindið
að sæma mig orðunni. Ég kveið því hálfpartinn að
þetta yrði óskaplega vandræðalegt og leiðinlegt. En
Ólafur Helgi gerði þetta vel, hann mætti í fullum
skrúða og athöfnin var bara hátíðleg.
Sjálfseignarbóndi
Eftir kirkjuvígsluna 1963 hætti ég í Skálholti og
gerðist sjálfseignarbóndi. Ég vann samt eitthvað
áfram við smíðar, byggði m.a. þrjú hús í Laugarási,
hjá Herði Vignissyni, Jóhanni Ólafssyni og kláraði
hús hjá Sævari í Heiðmörk. Og svo auðvitað mitt
eigið hús.
Fyrsta gróðurhúsið sem ég eignaðist var gróðurhús,
sem stóð hér fyrir neðan Lindarbrekkulóðina á
Sigurðarstöðum, eða Krosshól eins og Sigurður
Sigurðarson berklalæknir og síðar landlæknir vildi
kalla húsið. Krosshóllinn er á lóðamörkum milli
Lindarbrekku og Sigurðarstaða og þar stóð áður
fyrr kross, sem átti að stefna á þegar farið var yfir
ána frá Iðu. Sigurður bað mig um að rífa
gróðurhúsið, því það var orðið gamalt. Ég var
auðvitað ekki seinn á mér, og flutti það inn á mína
lóð og byrjaði sjálfur með ræktun. Ræktuðum
gúrkur og gulrætur. Svo byggði ég nýtt gróðurhús
1976.
Þegar ég lít til baka, held ég að bestu árin mín hér
í Laugarási hafi verið þegar ég var með gróður-
húsið. Það var góð afurð af því og við vorum
skuldlaus þegar við hættum. Búin að byggja
íbúðarhús, skemmuna og gróðurhús, en gamla
fbúðarhúsið var dæmt óíbúðarhæft. Hörður og
Hjalti hjálpuðu mér og sögðu mér til með ræktun-
ina og líka Skúli í Hveratúni. Magnús sonur hans
bjó um tíma í gamla Lindarbrekkuhúsinu og kíkti
þá sundum við hjá mér. Hann hafði orð á því hvað
honum fannst gúrkurnar spretta snemma hér uppi á
brekkubrúninni. Ég sagði honum að það væri
ekkert skrítið, ég væri búin að nota sólina þegar
hún kæmi niður til hans í Hveratún! He-he! En þó
ég segi sjálfur frá, þá held ég að gúrkurnar okkar
hafi verið sérlega bragðgóðar. Enda alltaf ræktaðar
í mold. Þórður í Akri hefur verið með húsið á leigu
síðan ég hætti, ætli það hafi ekki verið um 1994, en
ég þurfti að hætta þegar hjartað þoldi ekki lengur
álagið útaf hitanum.
Aðal áhugamál mitt í gegnum tíðina hefur verið
hestamennska, en frá henni hef ég sagt í nokkrum
viðtölum, sem Þorkell Bjarnason tók við mig í
Eiðfaxa árið 1999 (tbl: 4, 5, 8 og 10).
Ég tók reyndar sveinspróf í trésmíði frá Selfossi
1972, með fyrstu einkunn. Ég var orðinn leiður á
því að menn voru að agnúast út í að ég hefði sömu
laun sem smiður og þeir sem höfðu lært. Ég skal
sýna þér sveinsstykkið mitt” segir Guðmundur og
sýnir mér veggskáp íþvottaluísinu. Forláta skáp
með rennihurðum. 1 stofunni er líkafallegt
sófaborð sem Guðmundur smíðaði meðan hann var
á Laugarvatni,fékk að skreppa í smíðastofu
skólans ífrístundum.
Guðmundur við sveinsstykkið sitt, skáp með
rennihurðum.
29 Litli-Bergþór