Litli Bergþór - 01.12.2010, Page 32

I^láskógalabrador í Reykholt-i
Þegar ég var ungur dreymdi mig um að eignast
góðan og skemmtilegan hund en það var ekki
skilningur á þessari dýradellu minni á æskuheimili
mínu í Arbænum. Móðir mín sá bara fyrir sér auka
vinnu heima við að þrífa skít og slef eftir þessa
ferfætlinga eins og hún orðaði það. Þetta hafa vafa-
laust margir upplifað og vissulega hafði hún rétt fyrir
sér með margt varðandi hundahaldið, það er mikil
ábyrgð að eiga hund. Það þarf að hugsa vel um þessi
grey ef þeir eiga að vera húsum hæfir og mikil vinna
liggur í hundi sem hægt er að nota til einhverskonar
vinnu, sama hvers kyns hún er. Sjálfur er ég forfall-
inn skotveiðimaður og alveg eins og það er frábært
að sjá vel þjálfaðan fjárhund leysa sína vinnu vel af
hendi, þá vil ég meina að enginn skotveiðmaður eigi
að fara til veiða nema hafa sér við hlið frábæran sæki
hund, þ.e.a.s. hund sem finnur það sem þú ert að
skjóta og færir þér það! Alltof margir veiðimenn eru
að stunda skotveiðar án hunda og eru því að týna
fullt af bráð sem er bara ömurlegt að vita af.
Þannig var að ég byrjaði í hundunum 1996, fékk þá
fyrsta labradorinn minn og sá var þjálfaður til dáða!
Hann hlaut nafnið Elvis (like the King) og urðum við
miklir veiðifélagar í þau ár sem hann lifði, upplifðum
margar ógleymanlegar stundir og lögðum í mörg
ævintýri saman. Hann var svona „fyrsti hundurinn“
minn. Þeir eru oftar en ekki hjúpaðir einhverjum
dýrðarljóma, sérstaklega þegar þeir eru fallnir frá.
Öll prakkarastrikin gleymast en seint gleymist samt
sagan þegar Elvis leiddist í Súbaróinum og hreinlega
borðaði bílinn, biti úr stýrinu var ekki nóg, neiií....
tökum líka bút úr öllum hurðarspjöldum, göngum frá
gírstönginni og til að toppa þetta tökum þá líka væna
flís úr mælaborðinu! Þetta vakti litla hrifningu hjá
mér á sínum tíma og enn minni hrifningu hjá frúnni
minni sem hefur væntanlega verið nýbúin að finna
Snjóhundur.
spariskónna sína vel snyrta á öllum hælunum og fulla
af slefi.
Eftir að ég missti Elvis fór ég fullur sorgar að leita
að góðum arftaka. Þar sem Elvis dó úr einhverskonar
krabbameini þá vildi ég vera viss um að fá hund sem
hefði ekkert slíkt í ættum á bakvið sig. Það reyndist
erfitt að finna labrador sem uppfyllti þær kröfur sem
ég gerði til þeirra, þannig að ég fór að leita út fyrir
landsteinana og ákvað að kaupa hund frá Bretlandi
og fá nýjar blóðlínur í ræktunina hérlendis og gerast
„ræktandi“. Nú erum við með ræktun sem við köllum
Blákógalabrador og erum með það nafn skráð hjá
Hundaræktarfélagi íslands.
Sú tík sem varð fyrir valinu er svört og heitir
Brandy. Hún reyndist okkur vel, gaf okkur þrjú góð
got, var yndisleg við börnin okkar og góður félagi.
Það er alltaf gaman þegar maður hefur látið frá sér
hvolpa að heyra hversu mikil áhrif einn hvolpur
hefur á heilu fjölskyldurnar, maður áttar sig ekki
almennilega á því fyrr en jólakortin fara að koma, þá
eru oftar en ekki myndir af hundinum! Það hvatti
Alltaf gaman að leika sér.
Litli-Bergþór 32