Unga Ísland - 01.12.1938, Qupperneq 22

160
UNGA ÍSLAND
— Nei, það er ekki hægt að geta
svoleiðis vitleysu. Það er ekkert svo
langt til.
— Jú, sagði Skúli hróðugur, heim-
urinn endar hvergi.
— Nei, heimurinn, það vissi ég nú
líka, en hann er nú bara hnöttur, sagði
Bensi hálfskömmustulegur. Við getum
farið allt í kringum hann, en það kæm-
umst við nú aldrei á sleða samt.
— En ef við létum t. d. hest draga
okkur? spurði Skúli.
— Alveg sama, drengur, við færum í
sjóinn.
Ójá, þetta hefði nú Skúli átt að vita
og nú sárskammaðist hann sín, dreng
tetrið. En það leið bros yfir andlit
Bensa, kannske var hann dálítið ánægð-
ur yfir sjálfum sér á þessari stund og
nú sagði hann í föðurlegum tón:
— Manstu, Skúli, þegar hún Sigga
systir þín var einu sinni að segja okk-
ur frá samgöngutækjum mannanna?
Við höfðum verið að týna ber hér uppi
í hlíð, en lítil ber fundið. Hún sagði
okkur frá þeim samgöngutækjum, sem
menn notuðu til þess að komast yfir
sjóinn og kvaðst ætla að segja okkur
seinna um samgöngutæki á landi.
Manstu það?
—- Ójú, eitthvað rámar mig nú í það,
en þá voru við svo ósköp litlir, sagði
Skúli.
— Já, en hún hefir aldrei sagt okk-
ur það samt, en nú veit ég þetta allt.
Og mér datt þetta svona í hug út af
því, sem við vorum að tala um áðan, og
svo það líka, að það séu nú ekki allir,
sem láta hesta draga sleðana sína. Til
dæmis nota nú Lappar hreindýr og
Grænlendingar láta hundana sína
draga þá.
— Hunda! át Skúli eftir,
— Já, bara venjulega hunda.
— Ekki trúi ég því, sagði Skúli, að
hundar dragi sleða.
—• Það er nú svona samt. Ég hefi
lesið um það, Þeir draga bara margir
sama sleðann.
— Hvernig festa þeir sleða í hunda?
Binda þeir þeim í rófuna?
Bensi hló.
— Nei, þeir nota til þess aktýgi. Þú
lærir þetta allt næsta vetur, þá ferð þú
í skóla.
Skúli þagnaði. Mikið var það ann-
ars, sem Bensi vissi. Eftir litla þögn:
— Veistu, Bensi, hvað sjö sinnum
sjö er mikið?
— Það eru fjörutíu og níu. Ég kann
alla litlu töfluna og stóru töfluna bi’áð-
um líka.
Þá gekk algjörlega fram að Skúla.
Ég kann bara litlu töfluna, sagði hann,
en nú get ég talið alla leið upp í þús-
und.
Bensi hló. —• Úr því að þú getur tal-
ið upp í þúsund, þá geturðu líka talið
meira, það eiJ enginn vandi. Ekki trúði
Skúli því.
Þarna sátu þeir svo, og maðurinn í
tunglinu horfði á þá og glotti.
— Heldur þú, að það sé satt, að
maður sé í tunglinu? spurði Skúli.
— Maður í tunglinu Sér er nú hvað!
Nei, tunglið er bara hnöttur.
— Ég hefi nú séð hann samt, sagði
Skúli. Nú þýddi lítið að þræta við hann.
Nú vissi hann hvað hann sagði.
— Nei, þetta sem þú sérð, eru bara
skuggarnir af fjöllunum þar. Þar eru
mörg eldbrunninn fjöll.
— Tunglið er nú samt lifandi, sagði
Skúli.
— Lifandi, tunglið! Hefurðu nokk-
urntíma heyrt annað eins?