Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1966, Síða 38

20
TÍMARIT ÞJÓÐRÆKNISFÉLAGS ÍSLENDINGA
hillu Stephans hefir hún verið lengst
af síðan og er enn á þeirri hillu í
Háskólabókasafninu í Manitóba.
III
Helgi Stefánsson var fæddur að
Arnarvatni við Mývatn 8. júní 1865.
Hann var hálfbróðir Jóns Stefáns-
sonar, þess sem varð kunnur undir
höfundarnafninu „Þorgils gjallandi11.
Helgi fluttist til Vesturheims árið
1890; fimm árum síðar kvæntist
hann Þuríði Jónsdóttur Sigurðsson-
ar, alþingismanns á Gautlöndum.
Þau Helgi og Þuríður bjuggu búi
sínu í Norður Dakóta til ársins 1905,
en það ár fluttust þau vestur til
Wynyard í Saskatchewan, og þar
andaðist Helgi vorið 1916.
í „Minningarriti“ um Helga Stef-
ánsson, sem vinir hans og stúku-
bræður í Wynyard gáfu út og prent-
að var í Wynyard árið 1920, segir
svo í formála:
„Þá er Helgi heitinn Stefánsson
féll frá, áttu Vestur-íslendingar á
bak að sjá stórmerkum og mikilhæf-
um manni. Tilfinnanlegast varð þó
fráfall hans Wynyard-byggðarbúum.
Þar hafði hann dvalið ellefu síðustu
æfiárin, svo að sú byggð hafði eðli-
lega öðrum fremur notið ötullar
mannúðarstarfsemi hans, þann tím-
ann.“
í minningarræðu um Helga fórust
séra Jakobi Kristinssyni svo orð:
„Helgi var óvenju bráðþroska og
bar snemma á gáfum hans og fróð-
leiksgirni. Var heitasta löngun hans
í æsku að ganga menntaveginn. En
ekki var um að tala að móður hans
væri unnt að styrkja hann til náms.
Til þess voru engin efni. Varð hann
því að treysta eigin orku. Og með
Helgi Stefánsson.
dugnaði sínum fékk hann því loks
áorkað að komast til Reykjavíkur.
Mun hann hafa verið þar í undir-
búningsskóla og tekið inntökupróf
í latínuskólann um vorið. En þá svarf
efnaskorturinn svo mjög að honum
að enginn kostur var þess að halda
áfram. Má geta því nærri, hve þung-
bært það hefir verið fyrir bráðgáf-
aðan, skapmikinn og stórhuga æsku-
mann, að líta þær vonir að engu,
sem verið höfðu vafalaust eitt af
hinu dýrmætasta í öllum æsku-
draumum hans.“ (Minningarrit, 7—
8).
í „Helga-erfi“, sem Stephan G.
orti um Helga Stefánsson látinn og