Harpan - 01.02.1937, Qupperneq 28

H A R P A N
Gömul ópíumverksmiðja í Indlandi.
manna flestum eða öllum nautna-
lyfjum fremur. Og menn verða
prælar pess eigi síður en átengis og
tóbaks. Nokkurri stundu eftir að
ópíums er neytt, fara áhrif pess að
gera vart við sig. Pað sígur á neyt-
endur nokkurskonar mók, og peim
finnst peir vera sælastir allra manna
og heimurinn eintómt yndi, tegurð
og fögnuður. Og pessi víma getur
staðið yfir í 5—6 klukkustundir. En
pegar peir vakna, vakna peir til allt
annars en sælu. Pá eru pað eftirköst
eitursins, er koma til sögunnar í
kveljandi vanlíðan. Tyrkir éta ópíum-
ið en Kínverjar kjósa heldurað reykja
pað. Reykingamaðurinn hallar sér
afturábak í legubekk, lætur ópíum-
pilluna í pípu, heldur henni yfir loga
og sogar reykinn hvað eftir annað
ofan í lungun. Að skammri stund
26
liðinni hnígur hann í nokkurskonar
dvala og raknar oft ekki við fyr en
daginn eftir. Og pá ’líður honum
ákaflega illa, bæði á sál og líkama,
og til pess að ráða bót á pví, neyð-
ist hann til pess að fá sér í pípuna
aftur. Og áður en hann veit at, er
hann orðinn præll pessarar óttalegu
nautnar og getur ekki hætt að reykja
ópíum, pótt hann hafi allan vilja á
pví. Og pað er almenn trú'manna
par, að ef ópiumreykingarmaður
hætti allt í einu, pá deyi hann eftir
nokkra daga.
Árið 1820 tók stjórnin í Kína rögg
á sig og gat út bann gegn innflutn-
ingi ópíums. Afleiðingarnar urðu pær,
að hákristilega menningarpjóðin, Eng-
lendingar, sögðu Kínverjum stríð á
hendur, og eftir gífurlegar blóðsút-
hellingar tókst peim að neyða Kín-