blaðið - 08.07.2006, Page 19

blaðið LAUGARDAGUR 8. JÚLÍ 2006
VIÐTALI 19
upplifa að það ranga sem þeir gera
sé rétt. Heilbrigður allsgáður maður
ákveður ekki að hlutverk sitt í lífinu
sé að drepa fólk. Ég neita að trúa
því að maður sé fæddur þannig og
sé þannig að upplagi. Ég held að
hann sé að breyta gegn betri vitund.
Nema hann sé svo sjúkur að honum
finnist að hann þurfi að gera þetta
til að bjarga sér. Alveg eins og fíkill-
inn sem ætlar sér að ná í fíkniefni
veit að hann getur ekki með heiðar-
legum hætti fjármagnað það en kýs
að brjóta af sér til að geta það. Þá
er ástandið orðið svo sjúkt að hann
ræður ekki við það. Allt sem heitir
samviska dofnar. Ég trúi því ekki að
hlutskipti nokkurs manns sé að vera
afbrotamaður alla ævi.“
Er ekki predikari
Þú ert trúaður maður, trúin hefur
mótað þig að miklu leyti, erþað ekki
rétt?
„Já, hún hefur gert það. Trúin er
fullvissa um það sem maður vonar
og sannfæring um þá hluti sem
eigi er auðið að sjá. Það er margt
sem fer á annan veg en ég vildi en
ég get ekki einungis mótað allt við-
horf mitt til fólks við það sem ég sé.
Það getur verið að þarna sé eitthvað
betra og eitthvað annað sem ég kem
ekki auga á.
Bænin hjálpar mér. Ég bið fyrir
starfsfélögum mínum og bið fyrir
fólki sem ég þarf að hafa afskipti af.
En ég er ekki predikari og tel mig
ekki alltaf hafa það eina rétta fram
að færa. Enda hittir Guð hvern og
einn í sínum kringumstæðum og
hver og einn á sitt samfélag við hann.
Besta predikunin er framkoman og
eðli manns og eins að reyna að gera
öðrum það sem maður vill að gert sé
við sig. Ég finn styrk í því sem ég er
að gera. Eg trúi því að máttur Guðs
gefi okkur styrk til að gera betur.
Hefurðu aldrei efast um tilvist Guðs?
„Ég hef aldrei efast um Guð en
ég er kannski stundum ósáttur við
hann. Þá kemur nú yfirleitt í ljós að
það var við sjálfan mig að sakast.“
Hefurðu séð marga lögreglumenn
hcetta í starfi vegna þess að þeir taka
hluti of mikið inn á sig?
„Já, þeir hafa ekki getað tekist á við
aðstæður. Ég held að menn þurfi að
vera fæddir inn í þetta starf. Það er
ekki fyrir hvern sem er. Menn verða
að vera tilbúnir að gefa af sér. Þá
reynir oft mjög á og menn taka oft
mjög mikið inn á sig aðstæður sem
þeir geta ekki stjórnað.
Ég hef lent í slíku. Fyrir mörgum
árum varð alvarlegt sjóslys í Vest-
mannaeyjum þegar belgískur tog-
ari strandaði og þrir menn fórust,
læknir, björgunarsveitarmaður og
skipverji. Þeir drukknuðu svo að
segja fyrir framan augun á okkur
lögreglumönnunum og björgunar-
mönnum. Um þetta máttum við ekki
tala. Við vorum bara harðir naglar
og urðum að ganga inn í næsta verk.
Þessi atburður fylgdi mér stöðugt.
Fyrir nokkrum árum var ég beðinn
um að skrifa um sérstakan atburð í
lifi mínu. Ég settist við tölvuna og
vissi ekki fyrr en ég hafði skrifað
alla frásögnina. Þá var eins og byrði
væri af mér létt. Ég losnaði frá þess-
ari lífsreynslu. Maður má ekki fest-
ast í lífinu með ákveðna byrði. Þá
kemur bara næsta byrði þar ofan á
og bagginn verður of þungur."
Kynni af afbrotamönnum
Nú hafa komið upp dœmi þar sem
lögregla hefur sýnt hörku í starfi.
Hvaðfinnst þér um það?
„Við verðum að sýna festu og
ákveðni en um leið hlýju og um-
burðarlyndi. Það sem við gerum
verður að vera eins vel gert og hægt
er. Það getur virst harka í augum
þeirra sem ekki þekkja til. En
harka sem snýst um það að brjóta
niður varnarlausan einstakling
og sýna yfirgang og frekju gengur
ekki. Ef við gerum rangt þá eiga
þau mál að fara í ákveðinn feril og
geta orðið dómsmál. En það eru
afar fá tilfelli þar sem kvartað er
undan harðræði lögreglunnar, en
það er tekið á slíkum málum þegar
þau koma upp. En við viljum ekki
harkaleg samskipti. Við viljum þau
alls ekki.“
Hefurðu gert eitthvað rangt í
starfi?
„Ég reyni að gera rétt en ef ég
geri rangt þá viðurkenni ég það. Ég
tel að þannig eigi það að vera. Því
miður hendir það okkur öll að gera
ekki rétt og þá eigum við að bæta
fyrir það og gera betur næst. Ég
hefði viljað gera marga hluti betur.
í mínu starf þarf maður að taka
ákvörðun á augnabliki um hand-
töku á fólki. Maður hugsar eftir
á: Hefði verið hægt að gera það
öðruvísi? Gefa sér meiri tíma til
að ræða við viðkomandi? Oft getur
maður það ekki á staðnum vegna
ástands fólks. Ég sé mest eftir því
að hafa ekki gefið mér meiri tíma
eftir á þegar runnið er af fólkinu til
að ræða við það og fara í gegnum
atburðinn. Þetta hefði ég oft viljað
gera miklu betur. Við erum breysk,
þótt lögreglumenn séum. Það eru
menn að meiri sem viðurkenna
mistök sín. Það versta sem maður
gerir er að þverskallast við og telja
sig alltaf gera rétt. Það er hættuleg-
asta fólkið.“
Hefurðu kynnst mörgum afbrota-
mönnum persónulega?
„Já, mjög mörgum og sumir
eirra eru meðal bestu vina minna.
g get nefnt dæmi um ungan
mann sem framdi mjög alvarlegt
afbrot. Ég handtók hann, tók af
honum skýrslu, lokaði hann inni
og fór fram á gæsluvarðhald. Auð-
vitað var hann mjög ósáttur við
það. Málið fór fyrir dóm og hann
var dæmdur í fangelsi. Við héldum
sambandi og það kom að því að
hann skildi aðstöðu mína og áttaði
sig á að ég varð að vinna mál hans
eins og ég gerði. Við urðum miklir
vinir og þegar hann gifti sig sagði
hann við mömmu sína að ég væri
fyrsti maðurinn sem hann ætlaði
að bjóða í brúðkaupið. Ég trúði því
ekki. Ég var maðurinn sem kom
honum í fangelsi.
Ég hef fylgst með mjög mörgum
sem hafa búið á götunni og eru
drykkjumenn til margra ára. Ég
heilsa þessu fólki hvar sem er, í
hvaða ástandi sem það er í. Þegar
það nær sér á strik og hefur nýtt líf
gleðst ég og hef samband við þetta
fólk og það kemur til mín. Það
snerti mig til dæmis mjög þegar ég
nýlega hitti góðan vin minn sem
hafði búið á götunni með kærustu
sinni í mörg ár og þau náðu sér á
strik. Nú eru þau komin með stóra
íbúð, tvö yndisleg börn og allt
gengur vel, þau eru hamingjusöm.
Fátt gæti glatt mig meira.
Með vilja og guðs hjálp og góðra
manna komast menn á þann stað
sem þeir vildu alltaf hafa verið á.
Þetta kostar mikla baráttu en ef
fólk er tilbúið að leggja mikið á
sig þá sigrar það. Þá er mikilvægt
að við sýnum þessu fólki vinskap
og dáumst að breytingunni. Við
eigum ekki að dæma. Við megum
ekki segja að eitthvað sé útilokað
eða vonlaust. Það er alltaf von.“
kolbrun@bladid.net
Leikvellir Reykjavíkurborgar eru reknir af íþrótta - og tómstundasviði Reykjavíkur
og ætiaðir börnum á aldrinum 2ja til 6 ára, til þroskavænlegra útileikja í öruggu umhverfi.
íþrótta- og tómstundasvið Reykjávíkur i Fríkirkjuvegi 11
Sími 411 5000 5 Bréfsími 411 5009 I www.itr.is I itr@itr.is
íJS*"
I ÞINU HVERFI
Leikvellir ITR eru ætlaðir börnum til þroska-
vænlegra útileikja í öruggu umhverfi.
Þeir eru staðsettir við:
I sumar eru vellirnir opnir
frá 9-12 og 13-16.30
Gjald fyrir hverja heimsókn aðeins 100 kr.
Arnarbakka8
Frostaskjól 24
Fróðengi 2
Malarás 17
Njálsgötu 89
Rauðalæk21a