blaðið - 21.10.2006, Blaðsíða 26
Sept. 2006
26 LAUGARDAGUR 21. OKTÓBER 2006
bladiö
Nicorette Fruitmint
Nýtt bragð
sem kemurá óvart
Nícorette níkótínlyf eru fáanleg án lyfseðils og eru notuð þegar reykingum er hætt eða þegar dregið er úr
reykingum. Til að ná sém bestum árangri skal ávallt fylgja leiðbeiningum í fylgiseðli. Skammtar eru
einstaklingsbundnir eftir því hve mikið er reykt, hvort haetta á reykingum eða draga úr þeim. Því ber að
kynna sér upplýsingar um notkun í fytgiseðií; í fyigiseölinum eru upplýsingar um: verkun og notkun,
varúðarreglur, mikilvægar upplýsingar sem nauð^wfent er að lesa áður en lyfin eru notuö, hugsanlegar
aukaverkanir og aörar upplýsingar. Leitió til læknis, é§Sa lyfjafræðíngs ef þörf er á frekari upplýsingum um
lyfín. Þeir sem fengið hafa ofnæmi fyrir nikótini eða ixVum innihaldsefnum lyfsins, nýlegt; hjarfcaáfall,
óstoðuga versnandi hjartaöng, alvarleg hjartsláttarglgp eða nýlegt heifablóðfall eiga ekki aö nota Nicorette
nikótinlyf. Börn yngri en 15 ára, þungaðar konur og kpnur með barn á brjósti eiga ekki að nota Nicorette
níkótínlyf nema að ráðí læknis. Lesiö allan fylgíseðílinn vandlega áður en byrjaó er að nota lyfið,
Geymið fylgiseðilinn. Nauðsynlegt getur verið að Jesa hann síóar.
Handhaff markaðsleyfis: PfrzerApS. Umboð á íslandí.'Vistor hf.,.Hörgatúni 2, Garðabæ. www.hicorette.is
*Tilboðsverð 2006
Svo var hann skemmtilegur, góður
og tryggur. Þetta nægir ekki alltaf
til að skapa ást en það gerði það hjá
mér. Hvað gerist hjá okkur þegar við
verðum ástfangin? Við missum dóm-
greind, held ég, og það er eitthvert
flæði í okkur sem tekur völdin og
við viljum bara vera í fanginu á per-
sónunni sem við elskum. Vera með
henni til dauðadags. Ég fékk bara að
eiga fimm ár með Sverri. Ég hefði
viljað fá að eldast með honum. Það
eru þrjátíu ár síðan hann dó en ég
elska hann enn þá og bið fyrir sálu
hans á hverju kvöldi.“
Ekki einnota
Hvaða viðhorfhefurðu til dauðans,
heldurðu að hann sé endalok eða upp-
hafað einhverju nýju?
„Ég verð að segja eins og er, hvort
sem það er barnalegt eða ekki, að
ég trúi á einhvers konar áframhald.
Fyrri maðurinn minn sagði: „Vertu
ekki að tala um þetta, það er allt
búið við dauðann". Ég er annarrar
skoðunar. Við erum svo stuttan
tíma hérna á jörðinni og sköpunin
er svo fullkomin að við hljótum að
vera til einhvers meira gagns en
bara í þessu lífi. Við getum ekki
bara verið einnota.
Ég hugsa oft um hvernig ég muni
„Við erum svo
stuttan tíma hérna á
jörðinni og sköpunin
er svo fullkomin að við
hljótum að vera til ein-
hvers meira gagns en
bara í þessu lífi.
Við getum ekki bara
verið einnota."
deyja. Verð ég fyrir bíl? Ég er svo mik-
ill auli úti á götu, það mætti halda að
ég hafi aldrei komið i stórborg um
ævina. Eða á ég eftir að hníga niður
einn daginn? Vegna fjölskyldunnar
vildi ég óska þess að ég fengi að
hníga niður. Ég held að það hljóti að
vera kvalarfullt að deyja. Stundum
er talað um hægt andlát. Ég veit ekki
hvort hægt andlát er til. Það hlýtur
að kosta átök þegar öll virkni líkam-
ans stöðvast.
Þegar ég var um fimmtugt fór ég
einu sinni að hugsa um dauðann þar
sem ég var stödd í Kaupmannahöfn.
Hugsunin um að eiga eftir að fara í
gröf þar sem allt er fullt af ormum
fyllti mig hryllingi. Núna hryllir
mig ekki við því, ég veit að sálin fer
eitthvað annað.
Við getum ekki gert neitt annað
en að sætta okkur við að dauðinn
er hluti af lífinu. Allt sem lifir deyr.
Þetta verðum við að læra.“
Þú virðist vera kát, ertu glaðlynd
að eðlisfari? ;
„Já, ég er það. 1 lífinu skapar maður
sér oft vandræði en svo vinnur
maður sig út úr þeim og óþægilegum
atvikum. Það tekur bara tíma.“
Gleðin við ellina
Hvernig er að eldast?
„Allt í einu varð éggömul. Einn dag-
inn hugsaði ég: „Hvað er eiginlega
að mér?“ Ég var alltaf þreytt og gat
ekki unnið af sama afli og áður við
kennsluna og gaf ekki eins mikið af
mér. Ef maður getur ekki gefið nóg
af sér þá er eitthvað að. Svona lædd-
ist ellin inn á mig.
Það er samt viss gleði sem fylgir
því að vera gamall því maður losnar
við mikla ábyrgð. Eg hef alltaf haft
sterka ábyrgðartilfinningu gagn-
vart nemendum mínum, fundist ég
verða að standa mig í stykkinu og
að ég ætti ekki að gera þetta heldur
gera hitt. Þegar ég söng opinberlega
beið ég eftir krítík og þegar ég fékk
lof þá þá var það afskaplega gott og
þegar ég fékk slæma dóma hrökk ég
í baklás. Nú er lífið allt annað. Þegar
ég hitti nemendur mína fyrrverandi
á förnum vegi taka þeir mér alltaf
opnum örmum og segja: „Þakka
þér fyrir allt sem þú kenndir mér“
og ég flýg heim. Fólk sem ég hef
unnið með sendir mér blóm og þá
verð ég glöð og þakklát lífinu því ég
hef fengið staðfestingu á því að ég
hafi látið eithvað gott af mér leiða.
Enginn fer að gefa einhverri ótukt
blóm. Svona er gleði mín við ellina
og þegar fýla kemur í mig þá hugsa
ég um þetta.“
kolbrun@bladid. net