blaðið - 16.11.2006, Blaðsíða 18

blaðiö
Útgáfufélag:
Stjórnarformaður:
Ritstjóri:
Fréttastjórar:
Ritstjórnarfuiltrúi:
Árogdagurehf.
SigurðurG.Guðjónsson
Sigurjón M. Egilsson
Brynjólfur Þór Guðmundsson og
Gunnhildur Arna Gunnarsdóttir
Janus Sigurjónsson
Lögregluforinginn
og siðferðismörkin
Lögregluforinginn Arnar Jensson skrifar grein í Morgunblaðið í gær þar
sem hann stráir efasemdum um heiðarleika Blaðsins. Tilefnið er fréttaút-
tekt Blaðsins um sértækar aðferðir lögreglunnar. Arnar er þess fullviss
að fréttaúttektin hafi verið unnin til þess eins að draga úr gildi hans sem
vitnis í Baugsmálinu. Rök lögregluforingjans eru tær og klár, ritstjóri
Blaðsins er bróðir manns sem hefur „haldið utanum fjölmiðlafyrirtæki
Baugs”. Frekari sannanir virðist lögregluforinginn ekki þurfa, sest niður
og fullyrðir á prenti að þannig sé þetta. Blaðið hafi verið notað af Baugi til
að rýra trúverðugleika Arnars. Sé það rétt hjá Arnari að Blaðið hafi með
einhverjum hætti opnað dyr efasemda, þá er það jafn ljóst að Arnar gekk
inn um dyrnar, óboðinn, með grein sinni sem reyndar gerir það helst að
kalla á spurningar og svör. Svörin hefur hann en spurningarnar hver sem
les.
Arnar á að minnsta kosti tvo félaga. Hann notast við þá nafnlausa í grein
sinni og báðir eru þeir vissir um annarlegan tilgang Blaðsins. Annar þeirra
er blaðamaður og hann sagði lögregluforingjanum að það væri augljóst að
fréttaskrif Blaðsins, sem náttúrlega eru Baugi fullkomlega óviðkomandi,
væru til þess gerð að varpa rýrð á Arnar. Sá blaðamaður sem þannig talar
miðar væntanlega út frá eigin siðferðismati og þess vegna er knýjandi að
vita hver hann er og hvar hann starfar, til þess að lesendur geti varað sig á
honum. Blaðamaður sem lætur stjórnast af fólki og skrifar fréttir í þeim
tilgangi sem Arnar og vinur hans halda er vondur blaðamaður og hann
ber að varast. Þess vegna er nauðsyn að fréttist hver hann er.
Allar tilgátur Arnars Jenssonar eru meira en sérstakar. Það eitt er svo
sem í góðu lagi. Hitt er alvarlegra að ætla má að það siðferðisþrek sem
hann ætlar öðru fólki sé sótt í hans eigin viðmið. Að hann látist stjórnast.
Fyrir tilviljun heyrði ég rithöfundinn Hallgrím Helgason svara spurningu
um hvaða mál séu verstu mál núverandi ríkisstjórnar. Hallgrímur hóf upp-
talninguna á þessum málum: Baugsmálið, íraksmálið... Má vera að rithöf-
undurinn hafi rétt fyrir sér að Baugsmálið, sem var alls ekki helsta málið
í fréttaúttekt Blaðsins, hafi allan tímann verið pólitískt og Arnar og aðrir
í lögreglunni hafi verið þær tuskur sem þeir ætla öðrum að vera. Davíð
Oddsson sagði eitt sinn að ef Baugsmálið væri pólitískt myndu dómstólar
bara henda því, sem þeir og gerðu.
Skrif lögregluforingjans og þær kröfur sem hann gerir til sönnunar-
færslu varpa kannski ljósi á smánarlega útreið mála hans fyrir dómstólum,
svo sem einsog Málverkafölsunarmálsins og Baugsmálsins. Brýnt er að
Arnar og aðrir í hans liði hafi í huga hversu ógurlegt vald þeim er falið
og þess er krafist að þeir fari vel með valdið og vonandi er Arnar oftast
kröfuharðari við sjálfan sig en hann var í Morgunblaðsgreininni. Hvernig
sem Arnar lætur skal hann aldrei kæfa umræðu um vinnubrögð lögreglu.
Til þess eru fjölmiðlar of sterkir og sjálfstæðir, þrátt fyrir hið eitraða peð,
hinn veikgerða blaðamann sem er vinur lögregluforingjans.
Sigurjón M. Egilsson
Auglýslngastjórl: Steinn Kári Ragnarsson Ritstjórn & auglýsingar. Hádegismóum 2,110 Reykjavík
Aðalsími: 510 3700 Símbréf á fréttadeild: 510 3701 Símbréf á auglýsingadeild: 510 3711
Netföng: bladid@bladid.net, frettir@bladid.net, auglysingar@bladid.net
Prentun: Prentsmiðja Morgunblaðsins
18 FIMMTUDAGUR 16. NÓVEMBER 2006 blaöiö
Hin hliðin á krónunni.
Prófkjör stjórnmálaflokkanna
fara fram hvert á fætur öðru. Fjöl-
miðlar úthluta þingsætum í sam-
ræmi við niðurstöðu síðustu alþing-
iskosninga. Talað er um að þessi
eða hinn hafi komist í öruggt sæti
miðað við fylgi flokks frambjóð-
andans í síðustu kosningum. Úrslit
kosninga liggja þó fyrst fyrir þegar
síðasta atkvæðið hefur verið talið.
Eitt af því sem jafnan er rætt um
er með hvaða hætti karlar og konur
raðast á framboðslista. I flestum
tilvikum er hlutur kvenna mun rýr-
ari en karla.
Það er mikilvægt að jafnstaða sé
milli kynjanna. Undanfarið hefur
mikið verið rætt um að mun færri
konur gegni þingmennsku, sitji í
sveitarstjórnum eða gegni stjórn-
unarstarfi í stjórn stórra hlutafé-
laga. Þessir hlutir eru þó óðum að
breytast og minna má á að rektorar
beggja stærstu háskólanna á íslandi,
Háskóla íslands og Háskólans í
Reykjavík, eru konur. Fleiri konur
gegna sem betur fer áberandi for-
ystuhlutverki í stjórnmálum og í
viðskiptalífinu. Ný kynslóð kvenna
hefur haslað sér völl á þessu sviði og
eru þær fyllilega jafnokar karlanna.
Á sama tíma og menntaðasti hluti
kvenna sækir fram í jafnréttisbar-
áttunni þá virðast sumar aðrar kyn-
systur þeirra ekki hafa náð sama
árangri. Ef til vill snýst umræðan
og áherslan í jafnréttisbaráttunni
of mikið um nauðsyn þess að koma
konum í stjórnunarstörf á Alþingi
og í sveitarstjórnir. Ef til vill hafa
langskólamenntaðar konur leitt
þessa baráttu um of og ekki gætt
nægjanlega að öðrum kynsystrum
sínum sem hafa ekki eins öfluga
málsvara.
Önnur atriði jafnréttisbarátt-
unnar skipta ekki minna máli. Bar-
áttan fyrir hagsmunum láglauna-
kvenna hefur verið of veikburða.
Raunar má segja það að vörnin
um hagsmuni þeirra sem hafa
lægstu launin, karla eða kvenna,
hafi oftast verið of veik. Gríðarlegt
launamisrétti er samt á milli karla
og kvenna. Svonefnd hefðbundin
kvennastörf eru hræðilega illa
launuð. Fyrir nokkrum árum kom
ég á vinnustað þar sem unnu nán-
ast eingöngu konur. Karlmennirnir
sem unnu á staðnum voru yfirmenn.
Störf kvennanna voru mun erfiðari
og óþrifalegri en launin þeirra voru
Jón Magnússon
samt mun lægri, venjulegast innan
viðhelminguraflaunum karlanna
sem unnu við mun betri aðstæður
á þessum vinnustað. Þetta var fyrir
nokkrum árum en hvernig skyldi
staðan vera nú. Launamunurinn
hefur ekki minnkað milli karl-
anna og kvennanna heldur aukist
ef eitthvað var. Mér er einnig nær
að halda að launakjör þeirra sem
báru þarna hita og þunga dagsins
hafi versnað hlutfallslega á und-
anförnum árum. Sjálfsagt vegna
þess að stór hluti þeirra sem þarna
vinna í dag eru konur nýfluttar til
landsins. Kvennabaráttan á að vera
og er í eðli sínu jafnréttisbarátta.
Barátta fyrir því að borgarar þessa
þjóðfélags búi við mannsæmandi
kjör og fái sömu laun fyrir sömu
vinnu óháð kynferði eða öðru. Með
sama hætti þá er það óviðunandi
að launakjör þeirra lægstlaunuðu
skuli versna hlutfallslega vegna
aðstreymis erlends vinnuafls. Bar-
áttan stendur því ekki bara um
launajafnrétti heldur líka um að
þola það ekki að konum sé jafn-
vel ýtt út úr láglaunastörfum með
undirboðum eins og mér er sagt
að raunin sé. Kvennabaráttan er
ekki bara jafnréttisbarátta. Hún er
mannréttindabarátta. Með sama
hætti er það barátta fyrir mann-
réttindum að launakjör þeirra sem
lökust hafa launin lækki ekki bæði
hlutfallslega og að krónutölu. Varð-
staða um réttindi þessa hóps er eitt
brýnasta viðfangsefnið í þjóðmála-
baráttunni. Ríkisstjórnin vinnur
gegn hagsmunum þessa fólks
meðal annars með því að haga
skattastefnunni þannig að skattar
bitna stöðugt þyngra á þeim sem
lægst hafa launin en léttar á há-
launafólkinu. Til að ná auknum
jöfnuði verður að hækka skattleys-
ismörk í 150 þúsund. Þrátt fyrir að
á það hafi verið bent með gildum
rökum meðal annars af Stefáni
Ólafssyni prófessor þá kynnir rík-
isstjórnin nú niðurstöðu nefndar
sinnar sem hvetur til enn meiri
lækkunar skatta fjármagnseigenda
og hátekjufólks. Jafnréttisbaráttan
felst því í að losna við ríkisstjórnina.
Þar situr fólk sem lætur eins og það
viti ekki að það er til önnur hlið á
krónupeningnum en verðbréfavið-
skipti og stjórnunarstörf.
Höfundur er hæstaréttarlögmaður
Klippt & skorið
Kratar á Suðurnesjum eru víst ekki allir
ánægðir með lyktirnar í prófkjöri
Samfylkingarinnar í
Suðurkjördæmi og finnst vont
að þessi fjölmennasti hluti kjör-
dæmisins eigi sér engan mál-
svara á listanum, sem vona jrgjj
megi að rati inn á Alþingi eftir
kosningar. Svo mikið er mönnum niðri fyrir, að
rætt er um sérframboð undir merkjum Sam-
fylkingar á Suðurnesjum. Þó telja sumir veru-
legan annmarka þar á, að varla sé gæfulegt
að bera fram lista undir merkjum listabókstaf-
anna SS, allra síst ef kosningabaráttan litast af
viðkvæmu álitaefni eins og málefnum innflytj-
enda. Hitt er svo annað mál, að Róbert Mars-
hall hyggst sinna Suðurnesjum sérstaklega.
þeir verða því varla alveg vinalausir á þingi.
Sem kunnugt er fækkar þingsætum
Norðvesturkjördæmis um eitt í kom-
andi þingkosningum, en að sama
skapi fjölgar í Suðvesturkjör-
dæmi - Kraganum - um
einn stól. Hinn frjálsyndi
þjóðhyggjumaður Magnús
Þór Hafsteinsson er
sagður hugleiða að flytja sig
í Kragann með þingsætinu, enda um að gera
að sinna fjölmennu kjördæmunum þegar
gæsirnar gefast, en stjórnmálaskýrendur í
Málstofu Kormáks og Skjaldar telja fullvíst að
frjálslyndir geti klófest viðvarandi fylgi upp á
10-12% með því að gera út á heimóttarskap-
inn. Vafalaust taka Kragamenn vel á móti ný-
búanumaf Skaganum.
Fyrir síðustu kosningar gerðu sjálfstæð-
ismenn í Reykjavík heilmikið með það
þegar dregið var um það í hvoru Reykja-
víkurkjördæminu menn lentu. Var boðað til
mikils fjölmiðlahúllumhæs af
því tilefni, en lyktirnar urðu þær
að Davíð Oddsson fór fyrir
listanum í Norður-Reykjavik, en
Geir H. Haarde í Suður-Reykja-
vik. Að þessu sinni var hins vegar dregið fyrir
luktum dyrum og er hermt að formaðurinn hafi
æft sig áður en að hinum eiginlega drætti kom.
Fóru leikar svo að hann dró einmitt að óskum,
því hann mun áfram leiða í suðrinu, en það sem
meira erum vert: Grafarvogsjarlinn Guðlaugur
Þór Þórðarson verður í efsta sæti í norðrinu.
andres.magnusson@bladid.net