blaðið - 16.11.2006, Blaðsíða 19

blaðið
FIMMTUDAGUR 16. NÓVEMBER 2006 31
Sleggjudómar og hótanir um líkamsmeiðingar!
Umræðan um frjálst flæði út-
lendinga inn í landið fer mjög fyrir
brjóstið á fjórflokknum Sjálfstæðis-
flokki, VG, Samfylkingu og Fram-
sóknarflokki enda voru flokkarnir
samtaka í því að opna allar gáttir ís-
lensks vinnumarkaðar.
fstaðþessaðræðaþessimálefnimeð
yfirveguðum hætti, ræða það hvernig
þessi málefni snerta allan þorra al-
mennings, hafa talsmenn flokkanna
og pistlahöfundar afvegaleitt umræð-
una. Þingmenn Frjálslynda flokksins
hafa sætt svívirðingum frá forystu-
mönnum ungliðahreyfinga og tals-
mönnum fjórflokksins, verið kallaðir
kynþáttahatarar, fenjafólk, aðskilnað-
arsinnar, að þeir ali á ótta og svo má
fEinelti gagn-
vart frjáls-
lyndum vegna
umræðu um
innflytjendur.
Umrœðan
Sigurjón Þórðarson
lengi telja. Sumar yfirlýsingarnar
hafa endað með því að réttast væri að
setja Frjálslynda flokkinn í einhvers
konar einangrun eins og holdsjúk
stjórnmálasamtök.
Það er rétt að spyrja hvort þessi við-
brögð og þessar yfirlýsingar séu eðli-
leg viðbrögð við þeirri umræðu sem
þingmenn Frjálslynda flokksins hafa
staðið fyrir um afleiðingar af frjálsu
flæði erlends vinnuafls til landsins.
Það er mín skoðun að viðbrögðin séu
ekki eðlileg, heldur er markmiðið að
reyna að þagga niður umræðu um
áhrif af frjálsu flæði á vinnumarkað-
inn, þar á meðal umræðu um upp-
sagnir íslenskra starfsmanna.
Það er einnig rétt að velta upp þeirri
spurningu hvort ekki sé rétt að velta
því fyrir sér hvað sé viðurkvæmileg
umræða. Þess eru dæmi að framan-
greindir talsmenn hafa ekki einungis
látið sér nægja að fella sleggjudóma,
heldur er dæmi um að pistlahöfundur
Ríkisútvarpsins á Isafirði hafi gengið
svo langt að hóta Jóni Magnússyni
líkamsmeiðingum ef hann léti sjá til
sín á ísafirði. Þessi hótun hefur ef-
laust verið sett fram í nafni upplýsts
umburðarlyndis.
Það er einnig athyglisvert að það
hefur verið látið óátalið af sjálfskip-
uðum fulltrúa umburðarlyndis að
ófaglært íslenskt starfsfólk og iðnaðar-
menn hafi verið rægð.
I sjálfu Ríkissjónvarpinu, í miðjum
Kastljóssþætti, var eins og ekkert
væri spilað viðtal við atvinnurekanda
sem leyfði sér að rakka niður íslenskt
verkafólk. Það var sagt óáreiðanlegt
upp til hópa, að það hefði reynst
illa, það mætti illa og væri alltaf í
símanum. Tekið var fram að ungir
íslenskir karlmenn væru sérstaklega
kærulausir.
Að lokum er rétt að geta þess að
Frjálslyndi flokkurinn hefur aldrei
sýnt neins konar andúð í garð útlend-
inga, meðal annars margoft boðið
fram fólk af erlendu bergi og gefið út
kynningarefni á pólsku ofl.
Vonandi verður þessi umræða til
þess að forysta fjórflokksins hugsi
sinn gang og hætti að útmála alla um-
ræðu, sem varðar almenning miklu,
sem afhinuilla.
Höfundur er þingmaður Frjálslynda
flokksins í Norðvesturkjördæmi.
Útlendir
flæpamenn,
úsettir hér
Nálægt þrátíu þúsund útlendingar
eru nú hér í vinnu, eða leita hennar.
Það er óhugnanlega stórt hlutfall af ís-
lensku þjóðinni. I svo miklum fjölda
leynist misjafn sauður, eins og komið
hefur i ljós. Undanfarna mánuði hafa
grófir glæpir aukist og hafa Litháar
komið þar mikið við sögu og eru þjóð
sinni til skammar. Á veitingastað réð-
ust nokkrir Pólverjar og Litháar inn á
konu á salerni. Konan var svo heppin að
maður hennar heyrði neyðaróp hennar.
Þegar hann kom til hjálpar, slösuðu þeir
manninn svo illa, að hann varð að fara
Umrœðan
Albert Jensen
á spítala. Eigandi staðarins sagði ósatt
um ástand hurðar á salerninu og getur
það hjálpað útlendingunum til að ljúga
sig út úr málinu. Ég vona að hjónin láti
ekki úrhrök þessi hræða sig frá að kæra.
Þau hafa þjóðina með sér. Útlendur
maður bauð ungri stúlku far sem hún
þáði, því hún hélt þar vera leigubíl.
Hann ók út fyrir bæinn og nauðgaði
henni. Tvær aðrar nauðganir voru
framdar rétt áður af grímuklæddum
mönnum. Stúlkur voru dregnar af al-
faraleið inn í skúmaskot og nauðgað
þar. Sextán ára unglingsstúlka beið
eftir strædó, þegar bíll með fjórum
útlendingum renndi að skýlinu. Þeir
hvöttu hana á ensku til að koma inn í
bílinn. Hún varð hrædd og hljóp inn í
sjoppu rétt hjá. Þrír þeirra eltu hana þar
inn og ætluðu greinilega að bíða þess að
hún færi út. Hún hringdi og lét sækja
sig. Upp hefur komist um sömu útlend-
ingana oftar en einu sinni við smygl á
eiturlyfjum. Landar þeirra hér sjá svo
um dreifingu eitursins til barna okkar
og ungmenna. Það er þakklætið sem
við fáum frá þessum óþjóðalýð, fyrir
að leyfa þeim landvist. Sannist glæpur
á slíka menn fá þeir skilorð eða stutta
vist í lúxusfangelsi. Siðlaus lýður gengst
upp við svo væga meðferð fyrir svo
stóra glæpi sem nauðgun og eitursala
eru. Hann bókstaflega blæs út og verður
illviðráðanlegur óskapnaður. I mínum
huga eru nauðganir og eitursala morði
líkar og eiga að meðhöndlast á samahátt.
Verði útlendingar uppvisir að slíkum
glæpum á að nýta þyngstu refsingu
og fá svo vist fyrir þá í fangelsi í öðru
landi. I þeim efnum eigum við að leita
tilboða. Dómi fylgi, að fólk þetta eigi
aldrei afturkvæmt til Islands. Þjóðin á
fullt í fangi með eigið vandræðafólk og
glæpamenn og athugandi að senda þá
verstu í útlenda vist. Þannig má spara
peninga og fækka glæpum.
Óþolandi er að glæpalýður geri borg-
ina hættulega að fara um. Þau úrhrök
sem sitja dulbúin fyrir stúlkum og
nauðga þeim verða að nást. Þar má ekk-
ert til spara. Ein leið er að setja vaktaðar
tálbeitur samtímis á nokkra staði. Það
þarf að byrja strax og vara óslitið um
tíma og spila svo af fingrum fram. For-
varnir skila árangri.
Höfundur er trésmíðameistari.