blaðið - 04.05.2007, Blaðsíða 12

blaði
Útgáfufélag:
Ritstjóri:
Fréttastjórar:
Ritstjórnarfulltrúi:
Árog dagurehf.
Trausti Hafliðason
Gunnhildur Arna Gunnarsdóttir
Þröstur Emilsson
Elín Albertsdóttir
Pólitískt vald
Veiting ríkisborgararéttar til stúlku sem tengist Jónínu Bjartmarz, um-
hverfisráðherra og þingmanni Framsóknarflokksins, hefur verið mikið í
umræðunni allt siðan Kastljós fjallaði um málið fyrir viku.
Umræðan hefur fyrst og síðast snúist um það hvort ráðherrann hafi
beitt sér óeðlilega í málinu. Hvort Jónína hafi reynt að hafa áhrif á þá
fulltrúa allsherjarnefndar Alþingis sem fjalla um undanþágur vegna veit-
ingar ríkisborgararéttar og hvort þessir fulltrúar hafi veitt stúlkunni und-
anþágu vegna fjölskyldutengsla hennar við ráðherrann. Nú, viku eftir að
umræðan hófst, hafa ekki verið færðar neinar sönnur á það hvort ráðherr-
ann eða fulltrúar allsherjarnefndar hafi misnotað vald sitt. DV fullyrðir
reyndar í gær að Guðjón Ólafur Jónsson, fulltrúi Framsóknarflokksins
í nefndinni, hafi beitt sér. DV vísar hins vegar ekki í neinar heimildir
máli sínu til stuðnings og Guðjón Ólafur þvertekur fyrir að hafa vitað af
tengslum stúlkunnar við ráðherrann.
Það er óhætt að segja að þetta mál sé allt hið undarlegasta. Ég efast um
að nokkrum manni hafi dottið það í hug, áður en þetta mál kom upp, að
hugsanlega væri óeðlilega staðið að veitingu ríkisborgararéttar hérlendis.
Ég segi hugsanlega því eins og greint er frá hér að ofan þá hefur ekkert
komið fram sem færir óyggjandi sönnur á að óeðlileg pólitísk afskipti hafi
ráðið því að stúlkunni var veittur ríkisborgararéttur. Þrátt fyrir þetta er
fullkomlega eðlilegt að fjölmiðlar fjalli um málið því fátitt er að fólk fái
jafn skjóta afgreiðslu á umsóknum um ríkisfang og umrædd stúlka. Það
eitt og tengslin við ráðherra vekja upp spurningar. Aftur á móti má deila
um framsetningu einstakra frétta af þessu máli. Reyndar má eflaust alltaf
deila um framsetningu frétta. Til þess að taka af allan vafa um réttmæti
þess að stúlkunni hafi verið veitt íslenskt ríkisfang er nauðsynlegt að rök-
stuðningurinn fyrir ákvörðuninni sé gerður opinber.
Það er bæði gömul saga og ný að pólitískt vald er vandmeðfarið. Þegar
öllu er á botninn hvolft þá vekur mál stúlkunnar upp áleitnar spurningar
um réttmæti þess að veiting íslensks ríkisborgararéttar skuli á endanum
geta verið pólitísk ákvörðun. Er ekki hugsanlega eðlilegra að sækja um
undanþágu til óháðrar nefndar í stað þess að sækja um hana til pólitískt
skipaðrar nefndar? Er það ekki eðlilegt í réttarríkinu að einstaklingum sé
tryggð réttlát málsmeðferð, þar sem almennar hæfisreglur og jafnræðis-
reglan eru meðal annars í heiðri höfð?
Trausti Hafliðason
Auglýsingastjóri: Steinn Kiri Ragnarsson Ritstjórn & auglýsingar: Hádegismóum 2,110 Reykjavík
Afialsími: 510 3700 Símbréf á fréttadeild: 510 3701 Sfmbréf á auglýsingadeild: 510 3711
Netföng: bladid@bladid.net, frettir@bladid.net, auglysingar@bladid.net
Prentun: Prentsmiðja Morgunblaðsins
Dansskór
Stærð 35-41 - Verð 4.995
Litur silfur svart og hvítt
(VnúrM
Skóverslun Kringlunni 8 -12 - S: 553 2888
Helgina 5.-6. maí höldum við
veglega bátasýningu að Ána-
naustum. Opið laugardag
10-18 og sunnudag 12-18.
R. SIGMUNDSSON
ÁNANAUSTUM 1 | 101 REYKJAVÍK | SÍMI 520 0000
12
FÖSTUDAGUR 4. MAÍ 2007
blaöiö
SaLóMoNSt>6mur
jUJJ* Uttir?
17. mars 2001
17. mars 2001 var hátíðlegur dagur.
í fyrsta sinn í langan tíma átti að fara
fram allsherjarkosning meðal íbúa í
Reykjavík. Ibúalýðræði hefur mikið
verið rómað og margir alið með sér
þá fallegu hugsjón að almenningur
fengi beina aðkomu að ákvörðun
stórra mála sem alla snertir. Það átti
að kjósa um framtíð flugvallarins í
Reykjavík. Að vísu höfðu borgaryf-
irvöld samið um veru flugvallarins
í Vatnsmýri fram til ársins 2016 en
eigi að síður átti kosningin að vera
ákvarðandi um hvort flugvöllurinn
yrði áfram í Vatnsmýri til framtíðar
eða færi þaðan þegar samningurinn
rynni út. Þetta var allt til mikillar
fyrirmyndar og við vorum öll voða-
lega spennt fyrir því að fá loks að
kjósa sjálf um þetta mikilvæga mál.
Breski herinn hafði í miðju stríði
lagt þennan skaðræðisflugvöll í
miðbæ Reykjavíkur og heft með
því móti eðilega þróun borgarinnar.
Breski herflugvöllurinn þrengdi svo
að miðborginni að með aukinni
fólksfjölgun hopaði byggðin upp til
fjalla, holta og heiða. Til varð bíla-
borg að amerískri fyrirmynd. Við
þekkjum þessa sögu.
Vakning hafði orðið meðal íbúa
Reykjavíkur. Menn sáu að flugvöll-
urinn yrði að víkja fyrir fólkinu, við
yrðum að fá þetta land til að bjarga
borginni okkar frá ömurleika am-
erískra bílaborga. Einhverra hluta
vegna sáu stjórnmálamennirnir,
margir hverjir, hins vegar öll tor-
merki á því að Reykvíkingar fengju
að endurheimta stríðsskaðann í
miðborginni. Mikið var deilt. Inni
í stjórnkerfinu var málið komið í
hnút. Framsýnir stjórnmálamenn
í Reykjavík ákváðu loks að láta
fólkið sjálft kjósa um framtíð flug-
vallarins. Allir voru sáttir við það.
Fyrirmyndarleið til að útkljá málið.
Lýðræðislegt.
Við vorum öll voðalega glöð þegar
við skunduðum á kjörstað. Þetta var
ekki aðeins fyrsta íbúakosningin í
langan tíma, heldur einnig í fyrsta
sinn sem kosið var með rafrænum
hætti. Tölvuvæðingin hafði lengi
falið í sér loforð um möguleika á
beinu lýðræði. Þarna var það loks
komið. Við kusum, hvert með sínu
nefi. Niðurstaðan var skýr. Meiri-
hluti borgarbúa kaus flugvöllinn
burt úr Vatnsmýri. Að vísu var kjör-
sókn ekki mjög mikil. Þriðjungur
mætti. Kosningin var því ekki laga-
lega bindandi. En eins og á við um
allar lýðræðislegar kosingar var hún
alveg jafn siðferðislega bindandi.
Þeir ráða sem láta sig málið varða.
Við vorum því ekki í vafa um að flug-
völlurinn færi. Áttum jafnvel von á
að Sturla Böðvarsson færi beinustu
leið út í mýri að moka flugvellinum
burt úr miðbænum. Eins og meiri-
hluti kjósenda hafði sagt honum að
gera. Én hvað gerðist? Ekkert. Ná-
kvæmlega ekkert. Sex árum síðar
er enn jafnmikil óvissa um framtíð
flugvallarins. Núverandi borgaryfir-
völd láta jafnvel eins og þessi kosn-
ing hafi aldrei farið fram. Lýðræðis-
legt? Varla.
- Fyrir skömmu skilaði starfshópur
um framtíð flugvallarins skýrslu.
Niðurstaðan var alveg jafn skýr og
íbúakosningin um árið. Flugvöllur-
inn á ekki að vera í miðbænum. Það
er langsamlega lakasti kosturinn.
Samkvæmt skýrslunni er hagkvæm-
ast að hafa hann á Hólmsheiði. Nær-
tækast er þó að færa flugið til Kefla-
víkur og sameina það alþjóðafluginu.
Búa til miðstöð flugs á íslandi. Þá
þurfa íbúar landsbyggðarinnar
ekki lengur að drösla sér úr Skerja-
firði til Keflavíkur á leið úr landi. I
liðinni viku gerðist það að öflugur
bæjarstjóri í Reykjanesbæ, flokks-
maður samgönguráðherra, leggur
til að lögð verði hraðlest frá höfuð-
borgarsvæðinu út á flugvöllinn í
Keflavík. Með því móti væri hægt
að færa allt flug þangað. Ferðin tæki
aðeins um tuttugu mínútur, sem er
álíka og það tekur að keyra ofan úr
Breiðholti út á núverandi flugvöll í
Vatnsmýrinni.
Hér blasir lausnin semsé við. Hver
voru viðbrögð samgönguráðherra?
I Fréttablaðinu hafði Sturla þetta
eitt að segja: „Það er alltaf gaman
að heyra af hugmyndum bjartsýnis-
manna.” Jahá. Það var allt og sumt.
Höfundur er stjórnmálafræðingur
Klippt & skorið
Margir supu hveljur
þegar fréttir af
starfslokasamn-
ingi Bjarna Ármanns-
sonar bárust en þó eru töl-
urnar svo háar aö venjulegt
fólk skilur þær varla. Blaðið spurði nokkra veg-
farendur ekki alls fyrir löngu hversu margar
milljónir væru í einum milljarði. Allir svöruðu
að það væru 100 milljónir. (einum milljarði eru
eitt þúsund milljónir og því fær Bjarni tæpar
sjö þúsund milljónir í starfslokasamning.
Flestir væru í skýjunum yrðu þeir svo heppnir
að vinna 10 milljónir í happdrætti en það er að-
eins um 0,14% af upphæð Bjarna. Það er von
að bankarnir okri á okkur alþýðunni - þessir
bankaherramenn þurfa sitt til að lifa sómasam-
legu lífi!
Svokallað Jónínumál er
óþægilegt, sérstaklega
þegarlitið ertil þessað
nefndarmennallsherjarnefndar
eru ótrúverðugir. Sannleikurinn
er alltaf sagna bestur jafnvel
þótt hann geti reynst óþægilegur. Það er í raun
alveg sama hvað Bjarni Benediktsson segir,
honum er ekki trúað, einfaldlega vegna þess að
lög um útlendinga eru svo ströng á íslandi að það
getur bara ekki verið að þingmennirnir hafi ekki
kynnt sér hverja umsókn gaumgæfilega, enda
er það þeirra starf. Sennilega bjuggust þessir
ágætu þingmenn við að geta kæft málið með því
að þykjast ekki kannast við það. Sem betur fer
eru fjölmiðlar aðgangsharðir við frambjóðendur
og mættu meira að segja gera enn betur líkt og
gert er í nágrannalöndum okkar.
Silfur-Egill Helgason gerir verkalýðs-
daginn að umtalsefni á síðu sinni og
segir: „Tópasbyltingin 1. maí er i meira
lagi skopleg. Ég hef ákveðna
samúð með göngu verkalýðs-
hreyfmgarinnari. maí, en utan
á hana hafa í gegnum tíðina
hlaðist ýmsir hópar, misjafn-
lega furðulegir. (sumum þeirra
eru hreinræktaðir vitleysingar eins og til dæmis
í byltingarsamtökunum, Fylkingunni og KSML,
sem fóru þessar göngur á áttunda áratugnum.
Virðing mín fyrir anarkistahópum sem berjast
gegn hnattvæðingu er heldur ekki mikil. Þannig
að kannski munarekki svo mikið um eins og eina
tópasbyltingu." Kannski einhverjir fái óbragð í
munninnyfirþessum orðum Egils...________
elin@bladid.net