blaðið - 26.05.2007, Blaðsíða 20

20 LAUGARDAGUR 26. MAÍ 2007
blaðið
"'sáétasta,
stdpaS\umi
*es?a
U0* aTM» K'
.„.»►•3 HSjsiiÆs
S-'iCTV: --iÆ—jíí
sss-sss- zz~zrz* <s.--s
S?"íS-S 'C'"''*
5,-1 •2‘W;
Ss.SÍ***''
Tamaris sígild hönnun
Stærö 36-41
Litur svart og beige
Verð 10995
Skóverslun Kringlunni 8 -12
<7lái
- S: 553 2888
Það sem hafa ber í huga varðandi andlát og útför
Sverrir Einarsson Hermann Jónasson Geir Harðarson Bryndís Valbjamardóttir
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Suðurhlíð 35 Fossvogi • www.utforin.is
Vaktsími: 581 3300 & 896 8242 • Sólarhringsvakt
Komum heim til aðstandenda ef óskað er
Kistur • Krossar ♦ Sálmaskrár • Duftker • Blóm • Fáni • Gestabók • Erfidrykkja • Prestur
Kirkja • Legstaður • Tónlist • Ttlkynningar í fjölmiðla • Landsbyggðarþjónusta • Lfkflutningar
Auglýsingasíminn er
510 3744

Hin dökka drakt
Nú reynir á Ingibjörgu
Sólrúnu Gísladóttur ut-
anríkisráðherra. Mun
hún falla fyrir freist-
ingunni sem felst í hinni dökku
drakt? Mun hún halda almennar
og innihaldslausar ræður um
stjórnmálaástandið í heiminum
á alþjóðlegum fundum rétt eins
og Island hafi miklu hlutverki
að gegna í realpólitík stórveld-
anna - meðan allir fundarmenn
geispa? Mun hún jafnvel fara með
þuluna um nauðsyn þess að sigr-
ast á hryðjuverkamönnum? Og
munum við sjá myndir af henni
á alþjóðafundunum þar sem
skín af henni eftirvæntingarfullt
augnaráð íslenska ráðamannsins
sem vonar að einhver nenni að
tala við sig? - en þannig myndir
eru sorglega algengar af íslend-
ingum í útlöndum.
Óþörf og hættuleg blekking
Eða mun hún birtast á alþjóða-
vettvangi með sinn eigin stíl?
Mun hún finna íslandi raunveru-
legt hlutverk og hamra á því á
alþjóðafundunum í stað þess
að láta sér nægja að endurjarma
sjónarmið „vinveittra” stórvelda?
Mun hún kannski þora að taka
að sér - nánast fyrst ráðamanna
í veröldinni - þá rullu krakkans
úr sögu H.C. Andersen að benda
á að keisarinn sé ekki í neinu og
að „stríðið gegn hryðjuverkum”
hér á Vesturlöndum sé óþörf og
hættuleg blekking? Og hyggi-
legra fyrir þjóðarleiðtoga að
snúa sér að raunverulegum við-
fangsefnum en láta lögguna um
að nappa hryðjuverkamenn.
Við sjáum til. Þess hlýtur al-
tént að vera krafist af Ingibjörgu
Sólrúnu að hún marki einhver
dýpri spor en að vera duglegur
diplómat. Sjálfur hef ég oftar
en tölu verður á komið flutt
pistla og skrifað greinar um að
á alþjóðavettvangi eigi Island að
vera „litla, skrýtna landið” sem
sífellt er rexandi út af mannrétt-
indum, friðarmálum, prinsipsat-
riðum - en lætur sig realpólitík
litlu skipta. Það væri gaman
ef Ingibjörg Sólrún gæti stigið
skref í þá átt.
Hallærisbrautin
Það væri líka gaman ef hún
gæti snúið af þeirri hallærisbraut
sem „framboð Islands til örygg-
isráðsins” er orðið - þetta var
gæluverkefni Halldórs Ásgríms-
sonar sem lagði í allan þann
kostnað bara svo hann sjálfur
gæti orðið sendiherra Islands
hjá öryggisráðinu þegar stjórn-
málaferli hans lyki. Nú er hann á
einhverjum kontór á Norðurlönd-
unum og ástæðulaust að fleygja
enn peningum í þetta brambolt.
Það væri líka skemmtilegt
ef hún gæti nýtt eitthvað starfs-
krafta Ólafs Ragnars Grímssonar
forseta sem allt frá 1996 hefur
setið á Bessastöðum og - hvað
sem öðru líður - hefur meiri
sambönd og að sumu leyti meiri
hæfileika á alþjóðavettvangi en
nokkur annar Islendingur, en
krafta hans til góðra verka hefur
bara ekki mátt nota af því það
hugnaðist ekki fyrri valdhöfum
að leyfa honum að láta á sér
bera. Hans atbeini gæti til dæmis
komið til ef í alvöru væri farið út
á þá braut að reyna að gera ísland
að sáttasemjara í deilum annarra
þjóða - sem vissulega væri virð-
ingarverðara en að sitja í örygg-
isráðinu og greiða atkvæði með
Bandaríkjamönnum.
Lokum sendiráðum!
En umfram allt, þá krefst ég
þess sem íslenskur skattgreiðandi
að Ingibjörg Sólrún láti þegar í
stað loka sendiráði Islands í Osló.
Og náttúrlega ekki bara í Osló
heldur á öllum Norðurlöndunum
nema kannski í Kaupmannahöfn.
Ég tek Osló bara sem dæmi vegna
þess að ég skal hundur heita ef ein-
hver getur sýnt mér fram á að þar
sé unnið eitthvert það starf sem
ekki sé hægt að vinna á miklu
auðveldari og umfram allt ódýr-
ari hátt með öðrum hætti.
Og það má loka fleiri sendi-
ráðum - og flytja úr hinu rán-
dýra húsnæði í Tókíó. Sendi-
ráðin eru flestöll óþörf.
Ég skal fallast á að
rétt sé að hafa sendi-
ráð í allra stærstu
löndunum og hjá ör-
fáum alþjóðastofn-
unum og ég get líka
fallist á röksemdir
fyrir sendiráðum á
stöðum eins og Kína,
Indlandi og Afríku þar
sem ríkið hefur (kann-
ski) enn hlutverki að
gegna við að halda fram
okkar málum.
En sendiráðið
í Osló er
óþarft
„Það vœri lika skemmti-
legt ef hún gœti nýtt
eitthvað starfskrafta
Ólafs Ragnars Grimsson-
arforseta..."
- punktur. Má ég minna á að
þegar Halldór Ásgrímsson var
spurður hvort ekki mætti leggja
sendiráðin á Norðurlöndunum
niður, þá var eina svar hans að
það „sendi óheppileg skilaboð”
til Norðurlandaþjóðanna - vænt-
anlega um að við vildum ekki
vera vinir þeirra.
Norðmönnum væri slétt sama
En ég held nú norsku þjóðinni
væri slétt sama um hvort við
spreðum peningum í að halda
úti sendiráði í Osló eða ekki. Þeir
einu sem kynnu að móðgast væru
fáeinir fauskar í norska embætt-
iskerfinu. Eigum við að henda
hundruðum milljóna í óþarfa til
að gleðja þá?
Milljónum sem væri hægt
að nota til að borga
eilítið hærri elli-
lífeyri fyrir
heilan hóp af
gömlu fólki
á íslandi.
Þar kæmu
penmgarmr
að notum.
Orðstír Ingi-
bjargar Sólrúnar
mun ekki síst
ráðast af því hvort
hefur þrek til
ryðja nýrri
sun veg
á þessu
sviði.