Fréttatíminn - 27.07.2012, Síða 18

...sem sagt hinn rólegi, trausti og
góði eiginmaður, botna ég og þau
samþykkja hlæjandi að svo sé.
„Ég þarf ekkert að trana sjálfum
mér fram,“ segir Halldór.
Þau hafa þekkst í tæp fjögur
ár og sögðust hafa farið hægt í
sakirnar:
„Við töluðum saman í síma og á
netinu í svona sex vikur áður en við
hittumst,“ segir Hera.
„Netið er nefnilega fínt til að
finna út hvort manneskjan á við
mann eða ekki,“ segir Halldór. „Þar
finnur maður hvort eitthvað kemur
til manns eða ekki.“
Feimin dreifbýlisdama
Fyrsta stefnumótið segir Hera
Björk hafa verið alveg yndislegt
vegna þess að:
„Við vorum bæði svo feimin og
asnaleg! Jahá, ég get sko verið
feimin,“ svarar hún þegar ég spyr
hvort hún sé virkilega feimin.
„Ég er miklu minna fyrir að vera
í margmenni en fólk heldur. Mér
líður vel uppi á sviði, en ég á mjög
bágt með að vera á fjölmennum
stöðum eins og Kringlunni, í
stórum veislum og mér líður ekkert
vel í stórborgum – er miklu meira
fyrir dreifbýli og náttúruna. Mér
finnst rosalega gott að vera með
sjálfri mér og hefur aldrei liðið illa
að vera ein. Ég er miklu feimnari
en fólk heldur og þegar kemur að
mínum hjartans málum er ég mjög
feimin,“ segir hún með áherslu.
„En auðvitað þarf ég stundum að
breiða yfir feimnina með brosi eða
bregða á mig grímu. Mér líður vel í
útvarpi og sjónvarpi, enda er ég þar
í öruggum höndum tæknifólks. Ég
held að feimnin sé líka góð, því ég
tel að hún laði fram einlægni þegar
ég er til dæmis að syngja á sviði.“
Óöryggistilfnningin kom með
ofbeldi
Þú sagðir áðan að þú hefðir ekki
fundið fyrir óöryggistilfinningu
fyrr en þú varst orðin fullorðin. Er
það eitthvað sem þú treystir þér til
að ræða?
„Já, já, ég get alveg gert það
núna,“ svarar hún einlæglega. „Ég
– eins og svo ótal margar konur og
menn – lenti í kynferðislegu ofbeldi
þegar ég var unglingur. Það var í
fyrsta skipti sem ég fann fyrir ein-
hverju neikvæðu í umhverfi mínu.
Ég burðaðist með það mjög lengi,
en vann svo úr því og það hefur
styrkt mig og gert mig að þeirri
manneskju sem ég er í dag. Þetta
var klassískt dæmi, ég var í leyfis-
leysi foreldra minna í partýi með
eldri vinkonu og þar var ungur
maður sem ákvað að ég væri sæta
stelpan sem hann ætlaði sér að fá
um kvöldið. Ég gróf þessa misnotk-
un algjörlega í gleymskunnar dá í
mörg ár og svo djúpt að ég mundi
ekkert eftir þessu atviki. Það er víst
skólabókardæmi og margar stúlkur
sem hafa lent í kynferðisofbeldi
þekkja þetta mjög vel. Þegar þetta
kom svo upp á yfirborðið vann ég
ötullega í því að fá hjálp og vann í
því í tvö ár. Ég er með þá kenningu
að það tekur tvö ár að vinna úr öllu.
Það tekur tvö ár að vinna úr skiln-
aði, tvö ár að aðlagast því að skipta
um vinnu, að flytja í annað land eða
bara í nýja íbúð tekur tvö ár... Að
vinna sig út úr svona áfalli tekur
líka tvö ár. Það voru margir góðir
vinir sem hjálpuðu mér að vinna
mig út úr þessu, ég las mikið af
góðum bókum, var hjá æðislegum
sálfræðingi og Sigga Klingenberg
var mér mjög innan handar sem og
margir aðrir. Ég er búin að fyrir-
gefa sjálfri mér fyrir það hvernig ég
brást ekki við. Ég sagði foreldrum
mínum ekki frá þessu fyrr en ég
var farin að vinna úr þessu, svo vel
gróf ég þetta í undirmeðvitund-
inni.“
Eftirlæti samkynhneigðra
Nú nálgast Gay Pride dagurinn og
þú ert greinilega í sérstöku eftirlæti
hjá samkynhneigðum. Veistu hvers
vegna það er?
„Nei, ekki nema bara að þetta
fólk er með svo skelfilega góðan
smekk!“ segir hún skellihlæjandi.
„Veistu, það er ekkert eitt sem gerir
það að verkum. Tónlistin sem ég
hef verið að syngja undanfarin ár,
þessi dansskotna tónlist, höfðar
kannski til þessa hóps og að ein-
hverju leyti er það kannski persóna
mín sem þau laðast að – sem er frá-
bært því ég laðast að þeim líka. Ég
hef alltaf haft gaman af fólki sem
hefur þurft að berjast fyrir tilveru
sinni og ber mikla virðingu fyrir
því. Þótt margir samkynhneigðir
hér á Íslandi hafi þurft að ganga
gegnum mjög erfið tímabil, þá er
Ísland orðin Paradís núna miðað við
hvernig staðan er í mörgum öðrum
löndum. Íslendingar eru komnir
svo langt í þessari vinnu og þá er
ég að tala um almenning. Ég hef
sýnt samkynhneigðum stuðning og
hvatt þá, en núna finnst mér að Ís-
lendingar eigi að beita sér í þessum
málum á erlendri grundu, til dæmis
í Prag eða í Færeyjum, svo tekið sé
dæmi af landi nær okkur. Fyrstu
almennilegu hinsegin dagarnir í
Færeyjum, Faroe Pride, eru haldnir
núna um helgina, en þar er rétt-
indabarátta samkynhneigðra mjög
skammt á veg komin. En það er
mikill misskilningur að ég syngi
eitthvað oftar fyrir samkynhneigða
en aðra í útlöndum,“ bætir hún við.
„Það er bara meira skrifað um það í
blöðunum hér, kannski vegna þess
að þeir eru háværastir. Núna var
ég til dæmis að koma frá Þýska-
landi þar sem ég söng í einkasam-
kvæmi í litlu þorpi og þetta var
eins og að fara í tímavél, því þarna
var dansflokkur að sýna þjóðdansa
frá Bæjaralandi og gestahópurinn
samanstóð af 10% samkynhneigð-
um og 90% af huggulegum hjónum
sem sum hver voru af aðalsættum,
ákaflega virðulegt og dannað. Núna
er ég að fara að syngja á Gay Pride í
Danmörku 18. ágúst og í fyrra söng
ég í Bandaríkjunum þar sem ég var
að aðstoða norskan vin minn sem
á keppnina „Mr. Gay World USA“.
Við kynntumst þegar ég var að
keppa í Eurovision í Noregi og hann
bauð mér að koma til Bandaríkj-
anna. Ég ferðaðist um með þeim og
það var mjög skemmtilegt, en þetta
er ekki lífið sem ég sækist eftir. Ég
ætla ekki fara að leggja það fyrir
mig fertug, tveggja barna móðir
frá Íslandi að syngja á amerískum
næturklúbbum. Ég er búin með
þann pakka,“ segir hún og enn á ný
er stutt í hláturinn. „Slíkt gefur mér
ekki neitt. Þá vil ég frekar syngja
fyrir örfáa og ódrukkna.“
En telurðu að heimurinn hafi
uppgötvað þig í gegnum Söngva-
keppnina?
„Já, tvímælalaust. Við fengum
mikla athygli í Noregi og höfum
fengið mikið út úr þeim sam-
böndum sem við náðum þar og þar
af leiðandi hef ég haft nóg að gera
eftir keppnina. Eurovision er bara
gluggi sem maður fær til kynn-
ingar, en raunverulega vinnan
byrjar ekki fyrr en eftir að heim er
komið. Margir halda að það að fara
í Eurovision sé nóg, en það er bara
alls ekki nóg. Maður þarf að mæta
mjög vel undirbúinn og gæta þess
að halda sambandi við réttu aðilana
eftir keppnina.“
Hera Björk í fimm orðum
Þannig að nú ertu móðir, hús-
móðir, söngkona, eiginkona, söng-
kennari, rekur söngskóla og ert
búðarkona. Hvað gerirðu þegar þú
verður þreytt?
„Þá leggst ég bara í leti,“ svarar
hún. „Okkur Halldóri finnst best
að vera bara heima, lesa, horfa
á góða mynd – og svo eigum við
garð sem öskrar á okkur. Stundum
finnur maður hvíld í því að dunda í
garðinum. Ég hvílist reyndar ekki
ef heimilið er allt í rúst. Svo eigum
við þetta afdrep fyrir norðan sem er
algjört æði. Þar er varla símasam-
band og gloppótt netsamband. Þar
veiðum við silung, lesum og hittum
góða vini og ættingja. Ég slaka best
á heima hjá mér. Ég slaka ekkert á
í einhverjum tjaldferðalögum – þar
er ég bara beðin um að syngja!“
Hvernig lýsirðu sjálfri þér í fáum
orðum?
„Ég er jákvæð, ég er traust, ég er
letidýr og ég er púkó og smart...“
„Ég – eins og svo ótal margar konur og
menn – lenti í kynferðislegu ofbeldi þegar
ég var unglingur... Ég burðaðist með það
mjög lengi en vann svo úr því.“
Ný
ju
ng
!
Ljótur frá MS er bragðmikill og spennandi
blámygluostur. Láttu hann koma þér á
óvart og dæmdu hann eftir bragðinu.
Ljótur að utan
– ljúfur að innan
18 viðtal Helgin 27.-29. júlí 2012