Fréttatíminn - 13.05.2011, Blaðsíða 26

Í tíu mánuði á ári er hún umkringd hvítum lit; rúmfatnaði af bestu gerð, damaski og egypskri bómull og satíni. Hina tvo mánuðina er hún
í reiðgalla á hestbaki og hugsar ekkert til
vinnustaðar síns. Anna Bára Ólafsdóttir
er framkvæmdastjóri verslunarinnar
Dún og fiður, ásamt því að annast inn-
kaup þar, en sumarfríinu sínu kýs hún
fremur að verja á hestbaki í Mosfellsdal
en að liggja á sólarströnd.
Það var ekki bjart yfir efnahags-
lífi Íslands daginn sem Anna Bára og
maðurinn hennar, Guðmundur Þór
Gunnarsson, ákváðu að fjárfesta í litlu
einbýlishúsi og 28 hesta hesthúsi í Mos-
fellsdalnum. Þau höfðu leigt hesthúsið
að Vindhóli í Helgadal í tvo vetur, en
tveimur mánuðum eftir kreppuna ákvað
eigandinn að selja.
Ákváðum að stökkva frekar en
hrökkva
„Þá var ekki um annað að ræða en
hrökkva eða stökkva,“ segir Anna Bára,
„og við ákváðum að stökkva. Settum
húsið okkar í sölu og datt ekki í hug að
það myndi seljast; fluttum í íbúð fyrir
ofan hesthúsið á Vindhóli og komum
okkur fyrir þar. En viti menn, stökkið
hafði verið rétt ákvörðun því húsið seldist
strax! Vindhóll er draumastaður, sveit í
borg, þar sem eru nokkrir hektarar, lítið
sætt einbýlishús og svo þetta stóra hest-
hús með íbúð fyrir ofan.“
Anna Bára er fædd á hestbaki í orðsins
fyllstu merkingu, mætti segja. Mamma
hennar, Ólöf Ólafsdóttir, var alltaf að
keppa á kappreiðum og Anna Bára
datt í grindina, mánuði fyrir áætlaðan
fæðingartíma. Það kom þó ekki að sök,
stelpan blómstraði og dafnaði og áhug-
inn á hestamennsku hefur ekki vikið frá
henni síðan.
„Hestamennska hefur verið áhugamál
mitt frá blautu barnsbeini. Frá því ég
man eftir mér átti ég þann draum að vera
í hestamennsku og um leið og ég hafði
efni á, keypti ég fyrsta hestinn minn.
Þá var ég reyndar orðin tvítug og hafði
unnið hörðum höndum til að safna mér
fyrir hesti; var meðal annars kaupakona í
sveit á mjög einangruðum bæ með einum
gömlum manni, Helga á Merkigili í
Skagafirði,“ segir hún og skellihlær. „Það
var ekki einu sinni vegur að húsinu svo
það var ekki sérlega gestkvæmt þar!“
Bauð líkamlega og andlega fötluðum
á hestbak
Árið 1999 keyptu Anna Bára og Guð-
mundur fyrsta stóðhestinn sinn, Svaka
frá Miðsitju, og það varð til þess að þau
hófu ræktun.
„En það var ekki nóg að eiga þetta, við
urðum að skapa atvinnu í kringum rekst-
urinn og þá datt mér í hug að setja upp
reiðskóla á sumrin. Ég býð upp á viku-
námskeið frá klukkan níu til fjögur fyrir
börn á aldrinum sex til fjórtán ára og nú
er þriðja sumar reiðskólans á Vindhóli
að hefjast. Þarna hafði áður verið rekin
hestaleiga og umhverfið í kring er kjörið
til að vinna með hesta – og börn. Fyrsta
sumarið, árið 2009, fylltist allt líkt og í
fyrra, en auk þess að kenna börnunum á
hesta, bauð ég líkamlega og andlega fötl-
uðum mönnum úr Skálatúni og Dimma-
hvarfi að koma eftir að námskeiði lauk
og upplifa það að sitja hest. Þá teymdum
við undir þeim, ég og fjórar aðstoðar-
stúlkur mínar, og það var yndislegt að
sjá barnslegu ánægjuna sem skein úr
andlitum þeirra. Einn sem er geðfatlaður
og mállaus grýtti í mig hjálminum og rak
upp öskur þegar hann fór af baki en það
var hans leið til að þakka fyrir sig og lýsa
gleði sinni. Mér þótti ótrúlega vænt um
að geta gert þetta fyrir þá og vona að þeir
komi aftur í sumar.“
Sum barnanna að koma í þriðja sinn
Hestarnir sem Anna Bára er með eru
sautján talsins. Auk hesta þeirra Guð-
mundar fá þau lánaða hesta hjá vinum
sem treysta þeim, en sumarið í fyrra var
nærri farið í vaskinn.
„Þá kom upp þessi gríðarlega hesta-
flensa og ég fékk ekkert nema fársjúka
hesta sem þurftu að vera undir læknis-
hendi. En vinir mínir og vandamenn
mættu bara með heilbrigða hesta svo
hægt yrði að halda námskeiðið. Í staðinn
fyrir lánið á hestunum sé ég um að borga
járningar á þeim, ormalyf og allt sem til
þarf. Eigendurnir koma svo um helgar
og fara í sína útreiðartúra á hestunum
sínum. Nú er að hefjast þriðja sumarið
í reiðkennslunni og sem betur fer hefur
allt gengið upp og allt gengið vel. Í reið-
skólanum læra börnin grunninn; um-
hirðu hestsins, hvernig á að umgangast
hann og fara á bak. Þau fara í jafnvæg-
isæfingar og læra að sitja rétt á hestbaki.
Þeir nemendur sem lengra eru komnir
læra gangskiptingar, sumir eru farnir að
tölta á sínum hesti og slíkt.“
Heitur matur í hádeginu
Oft er boðið upp á hálfsdagsnámskeið
fyrir börn á sumrin en Anna Bára segist
strax hafa tekið ákvörðun um að hafa
heilsdagsnámskeið.
„Börnin eru hjá okkur frá níu á morgn-
ana til fjögur á daginn. Þótt mér finnist
þetta skottúr úr Mosfellsdal til Reykja-
víkur finnst mörgum þetta löng leið. Þau
koma með nesti með sér á morgnana,
en í hádeginu förum við öll upp í íbúðina
fyrir ofan hesthúsið og þar elda ég heitan
mat handa þeim. Við sitjum svo saman
við stórt eldhúsborð, borðum og ræðum
svo málin. Krakkarnir teikna svo mynd
af „sínum“ hesti og í lok vikunnar, þegar
námskeiðinu lýkur, eru myndirnar full-
búnar og þau taka þær með sér heim
til minningar. Það er mikill metnaður
í krökkunum að teikna sinn hest. Þótt
maðurinn minn sé matreiðslumeistari sé
ég alveg um matseldina, en ég brenndi
Tveimur
mánuðum
eftir að
Ísland
hrundi og
allir héldu
að sér
höndum
sneru
Anna Bára
Ólafs-
dóttir
og Guð-
mundur
Þór
Gunnars-
son vörn í
sókn. Þau
keyptu lítið
lögbýli,
Vindhól í
Mosfells-
dal, fluttu
inn í íbúð
fyrir ofan
hesthúsið
og treystu
á Guð og
lukkuna.
Anna Bára í versluninni Dún
og fiður þar sem hún er
verslunarstjóri. Ljósmynd/Hari
Fæddist á hesti
Frá því ég man eftir mér átti ég þann draum
að vera í hestamennsku og um leið og ég
hafði efni á, keypti ég fyrsta hestinn minn.
Anna Bára
í Mosfells-
dalnum á
gæðingnum
Svaka frá
Miðsitju.
Ljósmynd/Hari
26 viðtal Helgin 13.-15. maí 2011