Fréttatíminn - 13.05.2011, Qupperneq 48

34x34
F
Fatabúðir eru nauðsynlegar því öll þurfum við
flíkur á kroppinn. Sumum þykir gaman að kíkja í
búðir, skoða föt, handleika og bera saman við það
sem fæst annars staðar. Aðrir hafa ekki sama yndi
af búðarápinu. Ég er í seinni flokknum, fer ekki
nema tilneyddur og reyni að vera fljótur. Í þessum
efnum treysti ég talsvert á konu mína. Hún veit
stærðina á karlinum og kaupir stundum á hann
bol og skyrtu þegar henni finnst nóg komið.
Það er einkar leiðinlegt að máta, loka sig inni í
klefa sem varla er meira en fermetri að flatarmáli,
og troða sér þar í aðskiljanlegar tuskur. Enn verra
er að bíða með klæðin á handleggnum eftir öðrum
körlum sem þegar fylla mátunarklefa verslunar-
innar, horfa á þá koma út, sperra sig fyrir framan
spegil, sjá þá draga inn bumbuna fyrir framan
konur sínar sem hafa úrslitavald um hvort kaupa
skal eður ei. Ef konan segir nei fara karlarnir inn
aftur, smeygja sér í nýtt fat og sýna frúnni í þeirri
von að hún samþykki.
Konur ráða þessu á endanum, eins og flestu
öðru. Segi þær að ákveðinn litur fari eiginmann-
inum ekki er ólíklegt að hann skarti þeim lit. Þyki
konu karl sinn helst til ósmekklegur í fatavali
spyr hún einfaldlega hvort hann ætli að ganga
um eins og skreytt jólatré. Ég get tekið undir með
Páli Magnússyni, að ég hafi einfaldan smekk og
velji aðeins það besta. Því hef ég lengst af gengið í
gallabuxum og skyrtu – og skóm sem ekki þarf að
reima. Einfaldara getur það ekki verið. Um hríð,
eftir að ákveðinn titill hafði bæst við starfsheitið,
taldi ég tilhlýðilegt að hengja á mig bindi og jakka
utan yfir. Ég hætti því fljótt. Bindi eru óþægileg,
herða að hálsi og þvælast fyrir. Jakki er ekk-
ert annað en útivistarfatnaður. Ég fellst á slíkan
búnað á jólum og við helstu kirkjulegar athafnir,
annars ekki.
Skást þykir mér að kaupa á mig föt í útlöndum.
Þá er hægt að fara í sérverslanir, velja líklegan
klæðnað, máta, ákveða, borga og fara út. Þar, eins
og hér, er samt vissara að hafa konuna með. Sam-
þykkið verður að fást, ella verður klæðið dæmt
ónothæft til allrar frambúðar. Tækifærið nýtti ég
á dögunum þegar við skutumst af landi brott. Ég
nefndi við frúna að mig vantaði gallabuxur. Þessi
fróma ósk kom konu minni ekki á óvart. Ég hafði
orðað þetta annað slagið undanfarin misseri án
þess að gera neitt í því. Þótt konur séu flinkar í
búðum geta þær trauðla keypt buxur á karla sína.
Þær þarf að máta svo sjá megi hvernig þær fara
um lendar og hupp.
Það þurfti ekki að segja konunni tvisvar að fara
með mig í gallabuxnabúðina. „Þú þarft 34x34,“
sagði
hún.
Satt
best
að
segja
undraðist
ég þessa
ofurþekk-
ingu hennar á
stærð minni en
þarna mun átt
við tommur,
lengd buxnanna
og mittismál.
Sjálfsagt er þetta
frá Ameríku komið,
eins og allt annað
sem tengist galla-
buxum. „Held-
urðu að það
geti verið að
lengdin sé
sú sama
og
Te
ik
ni
ng
/H
ar
i
Jónas
Haraldsson
jonas@
frettatiminn.is
HELGARPISTILL
F
í
t
o
n
/
S
Í
A
Virðing
RéttlætiVR | KRINGLUNNI 7 | 103 REYKJAVÍK | S. 510 1700 | F. 510 1717 | WWW.VR.IS
Rafræn atkvæðagreiðsla meðal félagsmanna um nýgerðan
kjarasamning VR og SA er hafin og stendur til kl. 12:00, 25. maí.
Nánari upplýsingar um samninginn og atkvæðagreiðsluna er
að finna á heimasíðu VR, www.vr.is
Hvetjum alla félagsmenn til að nýta atkvæðisrétt sinn og kjósa.
Nei eða já?
Í síðasta tölublaði Fréttatímans birtist grein eftir Jón Sigurðsson þar sem hann gerði athugasemdir
við skrif Gunnars Smára Egilssonar á
matarsíðu Fréttatímans 29. apríl 2011
og telur að Gunnar Smári hafi snúið
öllu skakkt í grein sinni um „þjóðern-
ishyggju“ og hrært öllu saman í mis-
skilningi og hroka.
Ekki mun ég blanda mér í mál
þeirra Gunnars Smára en um grein
Jóns má segja að oft kvikni mikið bál
af litlum neista.
Jón Sigurðsson fjallar um þjóð-
hyggju og þjóðerniskennd og deilir
mönnum í hina góðu og hina slæmu.
Þegar kemur að ESB, Evrópu-
sambandinu, eru það hinir góðu
þjóðhyggjumenn smáþjóða um alla
Evrópu sem eru áhugasamir þátttak-
endur í stofnunum ESB. Á þeim vett-
vangi er sífellt leitað sameiginlegra
lausna í áföngum (eins og það sé svo
eftirsóknarvert?).
Við Jón getum verið sammála að
hluta til um þjóðhyggju en þar skilur
leiðir því hann telur að eðlilegt fram-
hald og niðurstaða sé að ganga í ESB.
Aftur á móti lít ég svo á að vegna þjóð-
hyggju beri Íslendingum að setjast í
Hliðskjálf og horfa um veröld víða og
hafa heimssýn, eiga menningarleg og
viðskiptaleg samskipti við þjóðir hvar
sem er í heiminum á jafnréttisgrund-
velli.
En þá er komið að síðustu máls-
grein í skrifum Jóns
Sigurðssosnar, sem
vísar til flokksþings
Framsóknarmanna í
síðasta mánuði. Þar
segir Jón eftirfarandi:
„Sérhver þjóð þarf á því
að halda að eiga sér arf
og stofnanir, minningar
og markmið sem vekja
henni stolt og metnað.
Þjóðin á rétt og kröfu
á slíku. En allt er þetta
líka misnotað stundum.
Þá grípa óvandaðir
menn til pólitískra
fánahyllinga í sjálf-
hverfri þörf fyrir
dýrð og hópsefjun á
háværum flokksþing-
um.“ (Feitletrun höf-
undar.) Þessi setning
er með ólíkindum og
verður henni ekki látið ómótmælt.
Í meira en hálfa öld hef ég staðið
fyrir og stjórnað sýningum á þjóðarí-
þróttinni, glímu, og fornum leikjum.
Hefur íslenski fáninn að jafnaði verið
með í för og sýningar hafist á fána-
hyllingu og lokið á fánakveðju. Þetta
er eðlilegur rammi um menningar-
arfinn.
Á þessum tíma hafa átt sér stað
fleiri hundruð sýningar, líklega á
annað þúsund, og leyfi ég mér að full-
yrða að ávallt hafi fánanum verið sýnd
full virðing af hálfu
áhorfenda.
Aldrei hefur verið
talað um pólitíska
fánahyllingu áður,
en ef þessi setning á
að höfða til þess að
flokksstjórnin hafi
ákveðið fánahyll-
inguna þá væri með
sama hætti hægt að
segja að Jón Sigurðs-
son hafi gert það en
hvort tveggja er þvæla
enda tek ég einn
mínar ákvarðanir um
sýningarnar og þar
koma engir til áhrifa.
Hver getur þá
verið ástæða þessara
skrifa? Einn ágætur
kaffifélagi taldi að
skýringin væri að
menn væru sumir hverjir ekki búnir
að jafna sig eftir hina ákveðnu, skýru
og hógværu samþykkt flokksþingsins
um Evrópumál. Þessi skýring getur
verið jafn góð og hver önnur. En hvort
sem þessum feitletraða samsetningi
hefur verið beint til mín persónulega
eða til flokksforystunnar þá vísa
ég þessu til föðurhúsanna og trúi
tæplega að okkar fyrrverandi leiðtoga
hafi verið sjálfrátt að setja þetta á blað
en alveg er ljóst að prófarkalestur
hefur brugðist.
Athugasemd við grein Jóns Sigurðssonar
Þjóðhyggja, þjóðerniskennd og fánahylling
Hörður Gunnarsson
heiðursfélagi í Glímusambandi
Íslands og á sæti í miðstjórn
Framsóknarflokksins. Hörður
stóð fyrir glímusýningu og
fánahyllingu á nýafstöðnu
flokksþingi framsóknarmanna.
ATKVÆÐAGREIÐSLA
Atkvæðagreiðsla um nýgerðan kjarasamning Landssambands íslenzkra
verzlunarmanna og Samtaka atvinnulífsins er hafin hjá aðildarfélögum LÍV.
Kjörgögn hafa verið send til félagsmanna.
Nánari upplýsingar um framkvæmd kosninga eru á heimasíðum
félaganna og heimasíðu LÍV, www.landssamband.is
40 viðhorf Helgin 13.-15. maí 2011