Heimilisritið - 01.01.1947, Blaðsíða 47

Það hlýtur að vera“, viðurkenndi
hún. „En samt var það svo hræði-
lega skýrt, og ég var ekki sofandi“.
Röddin sveik hana. „Ég hélt —“.
„Hvað hélztu góða mín?“ Rödd
hans var annarleg, köld og bitur,
ólí'k Bens.
Hann stóð og horfði á hana
hreyfingarlaus og það fór hrollur
um hana. Hún reyndi að lesa svip
hans, en birtan var dauf. Henni
virtust andlitsdrættir hans undar-
lega skuggalegir.
Iíún sagði: „Ég —“ en hikaði.
Hann hreyfði sig ekki, en röddin
var hörkulegri en áður.
„Hvað var það, sem þú hélzt?“
Hún hörfaði aftur á bak frá
honum.
Hann tók hendurnar úr vösun-
um og rétti þær í áttina til henn-
ar; en hún stóð grafkyrr andartak
og starði á lilut, sem lamaði hana,
svo að ópið kafnaði í hálsi hennar.
Hún vissi aldrei, hvort hann
hafði rétt út hendurnar, til að
vernda hana eða læsa þeim um
háls hennar. Hún sneri sér við og
flúði upp stigann, viti sínu fjær af
skelfingu.
Hann hrópaði: „Janet! Janet!“
Hann rann í neðsta þrepinm datt
og bölvaði.
Skelfingin léði henni þrótt.
Henni skjátlaðist ekki. Þó að hún
hefði aðeins séð hann einu sinni
áður, vissi hún, að hringurinn var
sá sami, hringurinn á litlafingri
vinstri handar harfs, hringurinn,
sem látna konan hafði haft.
Vindurinn reif hurðina ur hendi
hennar þegar hún þaut út í storm-
inn og myrkrið.
E N D I R
• SKRÍTLUR • •
HAGSÝN MÓÐIR.
Ólöf frænka er í heimsókn og situr með Sissu litlu í kjöltunrii og er að
rabba við hana.
„Eg tek inn lýsi á hverjum degi“, segir Sissa. „Og í hvert skipti sem ég
tek inn eina skeið leggur mamma tíu aura í sparibaukinn minn“.
„En hvað gerir þú svo við alla tíeyringana?" spjT frænkan.
„Mamma kaupir lýsi fyrir þá“.
SPURNINGAU OG SVÖR.
Eva Adams eins erlends tímarits fékk eitt sinn svohljóðandi spurningu til
úrlausnar:
„Eg er trúlofaður. I hvert skipti sem ég kyssi kærustuna mína lokar hún
augunum. Geturðu sagt mér, hvernig á því stendur, að hún gerir það?“
Svarið var svohljóðandi: „Skoðaðu þig í spegli!"
HEIMILISRITIÐ
45