Heimilisritið - 01.10.1947, Qupperneq 5

Bill tniði Lydiu ekki í jyrstu. Hann lyjti andliti hennar oy reyndi að lesa úr
auguiri hennar. — Svo tók hatm lianu í jaðm sér.
Atlantshafi, og hann hafði flogið
yfir óteljandi vígvelli.
Stundum var hann fjarverandi
mánuðum saman. En í draumum
Lydíu kom hann ætíð bieint til
hennar, strax og hann kom aftur
til Washington. .. .
„Náðuð þér þessu síðasta,
Lydía?“ spurði hann allt í einu.
Spurningin vakti hana til sjálfr-
ar sín á ný. „Já, það held cg“, sagði
hún óákvðin. „En ef til viil væri
vissara að þér endurtækjuð það“.
„Með ánægju!“ Bill hrukkaði
ennið, eins og hann væri að hugsa
sig um. Fremur ófrítt, greindar-
legt andlit hans virtist allt í einu
svo órafjarri henni. „Eg sagði
bara“, endurtók hann varkárlega,
„að þegar stúlka með brúnt hár
HEIMILISRITIÐ
3