Heimilisritið - 01.10.1947, Blaðsíða 47

Sýnishornið
Skopsaga frá Rússlandi
EFTIR VALENTIN KATAJEF
„í ÞESSUM SKÁP“, sagði safn-
vörðurinn, sem leiðbeindi gestun-
um, „geymum við mjög sjaldséð
sýnisliorn, einstakt í sinni röð í
öllum Ráðstjórnarríkjunum, mann,
sem lifði byltinguna 1905“.
„Er það vaxmynd, eða -er hann
troðinn út?“ spurði einn gestanna
og þótti mikið til um.
„Nei, félagi“, sagði vörðurinn
upp með sér, „það er ekki vax-
mynd, og hann er ekki heldur troð-
inn út; það er raunverulegur mað-
ur, sem hvorki mölur né tímans
tönn hafa unnið á, einstætt sýnis-
horn frá 1905“.
„Hvernig þá?“ spurðu gestirnir
einum rómi.
„Hlustið nú á: Þetta er eina sýn-
ishornið í veröldinni af dásvefni.
Furðuverk í anda Wells, maður,
sem féll í yfirlið, er hefur staðið
yfir í tuttugu ár, og hann hefur
aldrei raknað úr því til þessa“.
„Hvernig má slíkt ske?“
„Maður skyldi halda, að það
væri óhugsandi, en þannig er mál
með v-exti: Þessi maður frá 1905
var tekinn í misgripum ásamt
nokkrum kröfugöngumönnum og
farið með hann á lögreglustöðina.
„Hver ert þú?“ spurði lögreglu-
stjórinn hann. „Náðugi herra, eg
er embættismaður í tólfta flokki,
annað ekki“. „Þú lýgur því! Það
er auðséð á augunum í þér, að þú
ert með einhverja frelsisdinti! Þú
þegir? í hvaða flokki ertu?“ Hann
barði hnefanum í borðið. Og þar
með steinleið yfir manninn okkar
frá 1905, og því næst breyttist yf-
irliðið í dásvefn. Á sínum tíma var
meira að segja skrifað um þetta í
erlend blöð. Beztu læknar fengu
ekki að gert. Og mikils metinn há-
skólakennari lýsti blátt áfram yfir
þessu: „Nú eru engin líkindi til að
þessi maður vakni af dásvefninum,
fyrr en eftir tuttugu ár“' Þannig
liggur í þessu félagi!“
„Og er hann í rauninni ó-
skemmdur? Það er mjög gaman og
lærdómsríkt að heyra sagt frá
þessu!“
„Nú skuluð þið fá að sjá hann
undir eins. Þetta er sannarlega
HEIMILISRITIÐ
45