Heimilisritið - 01.10.1947, Blaðsíða 57

þau giftu sig, að fengnum skilnaði.
En það varð ekkert úr því. Hann
vildi hana ekki. Mig niinnir að hún
færi í mál við hann, vegna heitrofs.
Það var mikið veður gert út af
þessu, svo mikið var víst. Þá gerist
það, að Ken rýkur í að giftast
henni. Asninn sá arna“.
Hercule Poirot tautaði:
„Nú — það er hægt að afsaka
svoleiðis mistök; hún er falleg“.
„Já, það er ábyggilegt. Svo var
annað. Sir Roger Erskine gamli
arfleiddi hana að hverjum eyri.
Það hefði átt að opna augun á
Ken“.
„En hvernig fór það?“
„Eins og ég sagði; ég hef ekki
séð hann árum saman. Það er sagt
að hann hafi tekið því með þögn og
þolinmæði. Ég veit ekki hvers
vegna. Það er eins og hún hafi
blindað hann“.
„Hann gæti samt haft vissar á-
stæður“.
„Já, stolt! Láta á engu bera.
Annars veit ég ekki hvaða tilfinn-
ingar hann hefur gagnvart henni.
Það veit enginn“.
„En hún? Hvernig lítur hún á
hann?“
„Hún! — Hún er aurasál; og ó-
argadýr. Ef hún kemst í færi við
nokkra karlmannsmynd, hremmir
hún hana. Hún er svoleiðis“.
Poirot hneigði höfuðið og sam-
þykkti þetta fullkomlega.
„Já, það er satt“, sagði haiin.
„Hún hefur augun opin fyrir karl-
mönnunum“.
Rosamund sagði:
„Nú er hún komin í tæri við
Patrick Redfern. Það er laglegur
maður, og rétt blátt áfram — þér
vitið — góður eiginmaður, og út-
sláttarlaus. Tilvalinn fyrir Ar-
lenu. Mér lízt vel á frú Redfern,
hún er geðþekk á sinn hátt; en ég
held, að hún ráði ekki við klærn-'
ar á þessari sbepnu, Arlenu“.
„Þér hafið rétt fyrir yður í því“,
sagði Poirot. Það var eins og liann
væri viðutan.
Rosamund sagði:
„Christine Redfern var kennslu-
kona, ef ég man rétt. Hún er ein af
þeim, sem halda að andinn ráði
yfir holdinu. Þetta verður þungt á-
fall fyrir hana“. .
Poirot hristi höfuðið mæðulega.
Rosamund stóð upp, og sagði:
„Það er sorglegt — það væri ekki
úr vegi að grípa til einhverra ráð-
stafana“.
II.
LINDA Marshall stóð fyrir
framan spegil í svefnherbergi sínu,
og athugaði vandlega andlit sitt.
Hún var ekki ánægð með það.
Henni fannst það ekki vera annað
en bólur og freknur. Hún var ekk-
ert upp með sér yfir mjúka, brúna
hárinu, grágrænu augunum og
löngu hökunni. Munnurinn og
tennurnar voru kannske ekki sem
HEIMILISRITIÐ
55