Heimilisritið - 01.10.1947, Qupperneq 16

rannsaka málið. Og þetta er það,
sem ég komst að raun um:
Þegar betur var að gáð kom í
ljós, að blóðbletturinn birtist ekki
nákvæmlega á ártíð morðsins. í
raun og veru mundi engínn framar
upp á hár, hvaða dag það var fram-
ið, nema að það hafði skcð að
vorlagi um regntímann.
Þessi leyndardómsfulli blettur
stafaði af regnvatni, sem ]ak nið-
ur milli veggja, undir gólfborðin
og kom loks í ]jós í ofurlítilli dæld
í gólfinu, sem ég fann með því að
bera hallamæli á gólfið. Bnestirnir,
sem heyrðust í húsinu stöfuðu af
regnstormum eins og oft á sér stað
um gömul hús.
Það kynlegasta var, að blettur-
inn kom ekki í ljós fyrr en nokkr-
um dögum eftir að regnið hætti.
Það var vegna þess að milli veggj-
anna var þurrt lauf, sem komizt
hafð'i inn um sprungu á þakinu.
Laufið drakk í sig vatnið, sem
síðan lak niður og undir gólfborð-
in, unz það staðnæmdist í dæld-
inni. A leið sinni gegnum laufið
fékk vatnið á sig sérstakan lit sem
minnti á blóð
Sjaldgæfari fyrirbrigði eru hinir
svonefndu „blístrandi draugar“.
Þegar blístrið heyrist einungis í
ákveðnu herbergi og þegar veðrið
er sérstaklega stillt, verða áhrifin
fremur óhugnanleg.
Þannig var því farið um hús eitt
í Massachusetts. Draugaherbergið
var á annarri hæð, og brátt, eftir
að dimmt var orðið, 'hófst blístrið.
Það var undarlegt, óslitið ískur,
sem var sannarlega draugalegt á
að heyra. Það hætti jafnskjótt og
við lokuðum dyrunum. Þetta þótti
einkum ískyggilegt einkenni á fyr-
irbrigðinu. Það var nógu slæmt að
hlnsta á blístrið þegar dyrnar
voru opnar, en að loka þeim og
uppgötva þá, að það þagnaði um
leið, gat komið manni til að halda,
að draugurinn hefði móðgazt.
Þetta var ekki auðráðin gáta og
ég dvaldi nokkra daga í húsinu,
rannsakaði það utan dyra og inn-
an til þess að komast fyrir orsök
þessa dularfulla blísturs.
Eins og í dæminu hér að fram-
an átti veðrið sinn þátt í þessu,
en nú var það hitinn en ekki regn-
ið.
Munurinn á hita úti og inni var
ekki verulegur að degi til, en á
kvöldin, þcgar kólnaði úti, leitað'i
heita loftið í upphituðu húsinu
útgöngu um örlitlar rifur á veggj-
um draugaherbergisins.
Þetta olli hinu óslitna blístri,
nema þegar dyrnar voru lokaðar.
Ilerbergið fékk ekki lengur næg-
an straum af heitu lofti frá neðri
hæðinni. Þess vegna hætti blístr-
ið.
Allt annarrar tegundar eru reim-
leikar þeir, sem nefndir eru „púka-
glettingar" eða „andaslæðingur“.
Það er talið eiga rót sína að rekja
14
HEIMILISRITIÐ